Tasarımcı argümanını yerden yere vuran zihinlerin yaşam sonrasına dair kesin yargı besliyor olmaları, aslında tasarımcı argümanını savunmakla aynı mı?

Dini inanclar dogmatiktir kanıtlanma ihtiyacı duymazlar, önceden beri böyle süre gelmişlerdir ve "inanç" ile ilgilidir. Dogmalar kanıtlanma ihtiyacı gütmezler. Öte yandan bilim böyle çalışmaz. İnanclara göre değil matematiksel verilere, somut gözlem ve araştırmalara, kanıtlara dayanır. Bilimin diğer bir özelliği ise her şeye şüpheci yaklaşmasıdır. Bilinmeyen hakkında fikir üretir ancak %100lük garantiler vermez. Bu sebepten dolayı dediğinize büyük ölçüde katılıyorum. Bazı bilim insanlarının belli konulara "asla mümkün değil" şeklinde yaklaşmasını çok doğru bulmuyorum.

Yokluk kanıtlanan bir şey olmadığı için bu durumda girilecek tartışma fayda getirmeyecektir. Yalnız elde olana ya da düz bir mantıkla baktığımız takdirde ölüm bir dönüşüm olarak görülüyor. Bu dönüşümden kastım maddesel. İnsanın kendi egosuna ölümsüzlük atfetmesi ve nihayetinde sınırlı bilgi ya ada bilinmezlik insanları öldükten sonra yaşam düşüncesine itmiş olabilir. Açıkçası kesin bir yargı koymaktansa ilgilenmiyorum demek benim için daha önemli olacaktır. Yalnız tasarıcı argümanına karşı olanın da böyle kesin yargı koyma gibi bir misyonun olduğunu da sanmıyorum.