İzmir topluluğumuzdan Lokman kardeşimiz elim bir kaza sonucu vefat etmiş ve biraz önce öğrendiğimde çok üzüldüm. Kendisini tanımıyorum maalesef ve artık hiç tanıyamayacağım, fakat şunu öğrendim ve gördüm ki, ben ve topluluğumuz onu unutmayacak. Ayrıca bu deneyimlediğim olay bana şunu gösterdi ki, bir gün ben de gittiğimde arkamdan beni de kalpten anarak hatırlayacak bir topluluğum olacak. İlk defa kendimi bir yere koşulsuz ait hissettim ve bu vesileyle hüznün/acının tatlı tebessümünün bu olduğunu fark ettim, neyse fazla uzatmadan. İyi ki sizinleyim iyi ki bilimleyim. Tüm hepinize teşekkür eder ve iyi geceler dilerim.