Ali Ata Bak... Ama İyi Bak: Oku, Öğren, Düşün, Anla...

Ali yıllardır ata bakıyor, Ömer ise mısır yemeğe bayılıyor. Peki aileler nasıl okutuyor? 

Geçtiğimiz günlerde elime bir ilköğretim kitabı geçti. Meraklı bir insaymun (insansı maymun) olarak hemen sayfalara göz attım. Bizim zamanımızdan beri değişen çok şey olmuş. Olmayan eğitim, kendilerince, düzen tarafından tekrar dizayn edilmiş. Çok gönüllü sinsilik tarafından işlenmiş cümleler ile çocuk beyinler adeta sömürülüyor (yetişkin bakış açısı ile, işkenceye tabi tutuluyor).

Bazı cümleler, hala, aynı gibi. Ali ata bak. Ömer mısır sever. Bu iki cümleyi hatırlıyorum. 

Bu cümleler ile ne değişir? Hiçbir şey! Ali ve çocuk ata aval aval bakmaya devam eder. Ömer ise, mısırı sadece kemirdiği ile (kemirgenler ile de bir yerde ortak ata paylaşıyoruz) kalır.

Ali ata bak. Bak çünkü: At geçmişten günümüze sürekli olarak evrim geçirmiştir (evrim sözcüğü, çocukların bilimsel gelişimi açısından aileler tarafından vurgulanmalıdır). Çok uzun zaman önce şafak atları varmış; arazide ceylanlar gibi zıplayarak koşarlarmış. Bunlar kedilere ya da köpeklere çok benzerlermiş. Önde dörder, arkada ise üçer parmakları varmış (çocuk bu noktada düşünecek ve şu soruyu soracak; ama şimdiki atların parmakları neden yok). Sonra kuraklık başlamış ve ormanlar azalarak yerlerini otlaklara bırakmış. Bu nedenle atların boyu büyümüş ve sırtlarındaki kemer azalmış. Derken ön ve arka ayaklarda üçer parmaklı olmuşlar. Bundan sonra gelen atlar ise geviş getirmeye başlamış ve süratli koşmaya, otlamaya başlamışlar. İşte iklim, atları (çok kafa karıştırmamak için en önemli etmeni öneriyorum) böyle değiştirmiş.

Ömer mısır sever. Sever çünkü Ömer mısırı tanımak ister: Çok uzun yıllardır otlar varmış. Ot yiyen diğer hayvanlar (hemen araya bizde birer hayvan türüyüz gerçeği heyecanlı bir ses tonu ile eklenmelidir) otları çok yemeye başladıkça otlar da değişmeye başlamışlar. Otlar değişince karşılıklı olarak ot yiyen diğer hayvanların da dişleri değişmiştir (tekrar heyecanlı bir ses tonu ile, biz de bir çeşit hayvan türüyüz gerçeği tekrarlanmalıdır). Doğada bir bitki varmış. Bu bitkinin şimdiki mısır gibi taneleri varmış; kimi taneler diğerlerine göre daha tombulmuş. İnsanlar çok tombul olanları, tombul olanlarla çiftleştirip (çocuk hala leylek icadı olduğunu düşünmüyorsa) şimdiki mısırı yapmışlar.

Her aile çocuğunun karakterini bilir; bu sadece bir örnektir, siz kendi çocuğunuzun karakterinde cümleler kurarak anlatın.

Çünkü onlar sevildikleri kadar, saygı duyulmayı da hakediyorlar.