Nasıl oluyorda Işık Karadeliklerden Kaçamıyor?

Uzay zaman dokusu dediğimiz şey kütle ile bükülebiliyor bu etkiyi einstein 1915 yılında öngörmüş , 1919 yılında İngiliz astronomi ekibi, Arthur Eddington liderliğinde, güneş tutulması sırasında güneşin yakınındaki yıldızların normalde olması gereken yerden daha farklı yerde olduğunu göstermiştir.

uzay zaman dokusunu aklınızda canlandırmak için üzerine ağır bir top konulmuş esnek bir çarşaf düşünebilirsin. esnek çarşafı ağır top ne kadar deforme ederse uzayda da bir kütle, uzay-zaman dokusu o kadar deforme oluyormuş gibi düşünebilirsin. boş bir uzay-zaman dokusunda ışık geometrik olarak çizgi halinde iken kütleli bir uzay zaman dokusunda parabolik bir yol izler. kütle karadeliklerdeki gibi muazzam boyutlara ulaştığında bu geometri bir kuyuya dönüşür.(uzay-zaman dokusu yırtılır yani bildiğimiz fizik kuralları yok olur veya uzay zaman dokusu, diğer tarafa ulaşılması evrenin şu anki yaşından daha fazla zaman alacak şekilde bükülür)

yani ışık kaçamıyor değildir de, belki de geri dönmeye zamanı yetmiyordur o kısmını bilemiyoruz.^[1]