Karbon-14 metodu nasıl çalışır?

Karbon-14 (radyokarbon) tarihleme yöntemi, organik maddelerin yaşını belirlemek için kullanılır. Canlı organizmalar yaşarken Karbon-14 izotopunu sürekli alırlar. Organizma öldüğünde Karbon-14 alımı durur ve izotop zamanla bozunur. Bilim insanları, kalan Karbon-14 miktarını ölçerek örneğin yaşını hesaplar. Karbon-14'ün yarı ömrü yaklaşık 5730 yıldır. Bu süre zarfında izotopun yarısı bozunur, bu da tarihleme sürecinde kullanılır.

Bu yöntem, arkeolojik buluntuların yaşını belirlemek için oldukça faydalıdır. Karbon-14, kozmik ışınların atmosferdeki azot-14 atomlarıyla etkileşime girmesi sonucu oluşur ve canlı organizmalar tarafından alınır. Öldüklerinde Karbon-14 bozunarak azot-14'e dönüşür ve bu miktar ölçülerek yaş hesaplanır.

Bu yöntem, arkeoloji ve jeoloji alanlarında 50.000 yıla kadar olan organik kalıntıların tarihlendirilmesinde kullanılır. Ancak metal veya taş gibi organik olmayan materyaller için uygun değildir. Ayrıca, çevresel faktörler nedeniyle tarihleme sonuçlarında küçük sapmalar olabilir.

Karbon-14 metodu, organik maddelerin yaşını belirlemek için kullanılan bir radyometrik tarihleme tekniğidir. Canlı organizmalar atmosferdeki karbonu solunum veya beslenme yoluyla alır. Organizmalar öldüğünde C-14 alımı durur ve radyoaktif bozunma başlar. C-14, zamanla azalarak azot-14’e dönüşür. Bilim insanları, bir örnekte kalan C-14 miktarını ölçerek ve bozunma hızını (yaklaşık 5.730 yıl yarı ömür) hesaplayarak nesnenin yaşını belirleyebilir. Bu yöntem, 50.000 yıla kadar olan organik materyallerin tarihlendirilmesinde kullanılır.