İnsan nedir? İnsan sevebilir mi?

Bende bunu çok düşündüm. İnsan gerçekten birini mi sever, yoksa onun üzerine kurduğu hayali mi, emin olmak zor. Çünkü hissettiklerin bazen karşındakinden bağımsız büyüyor içinde. O kişi sana ne verirse versin, sen onun vermediği şeyleri de yükleyip seviyorsun. Bu da biraz kendini sevmenin başka bir biçimi aslında.

Biri sana kendini “tam” hissettirdiğinde, sen o hissi sevmeye başlıyorsun. Ve o hissi getiren kişi, ister istemez o sevginin merkezine yerleşiyor. Ama sonra zaman geçtikçe fark ediyorsun; sevdiğin belki de o kişi değilmiş. Sadece onunla olunca kendinle barışıyormuşsun.

Bu farkı anlamak zor, ama bir noktada yüzleşiyorsun:

“Ben seni değil… seni düşleyen beni sevmişim.”

Ve işte tam o an, insanın içinde bir şey kırılıyor, kırılırken aynı zamanda büyüyor da. Çünkü gerçek sevgi, sadece karşındakini olduğu gibi kabul edebilmekmiş meğer. Hayallerin, beklentilerin, korkuların üstüne bina etmeksizin; eksikleri, yanlışları, suskunluklarıyla bütün bir insanı sevebilmekmiş.

Anladım ki, sevgi bir yanılsamadan ibaret olabilir, ama aynı zamanda insanın kendiyle tanışması, kendini kabul etmesidir de. Çünkü biz, sevdiğimiz kişinin içinde kendi yalnızlıklarımızı, kendi umutlarımızı, kendi kusurlarımızı görürüz. Ve sevgi, o aynada göz göze kalabilmektir.

Eğer sevdiğin kişi, düşlerin değilse; o zaman kalbin seninle, seninle kalmaya devam eder. Ve belki en büyük cesaret, sevginin o saf halini, kendinden başlayarak taşıyabilmektir. Çünkü insanı sevmek, önce kendini sevmekle başlar. Ve ancak o zaman, gerçek sevgi mümkün olur.

Çok sevdiğin bir arkadaşının ruhunun çok nefret ettiğin birinin beynine konulduğunu düşün, ruhlara inanmıyor olabilirsiniz belki ama konumuz bu değil aslında, şimdi o nefret ettiğin kişinin hafızaları, düşünme şekli tamamen aynı şekilde kalacaktır yalnızca en yakın arkadaşınız artık o kişinin gözlerinden hayatı görüyor olacaktır. Ve o kişinin nefret ettiğiniz yönlerini arkadaşınızın üzerinde gözlemlemeye başlayacaksınız. Kısacası insanın sevdiği şey insanın yaşamının özü değil, bir insanın sahip olduğu özellikleri seversin, hayat onu o hale getirmiş ve kendiliğinden olmuştur veya genetik olarak o kişiliğe sahip olarak doğmuştur ve sen bu özellikleri sevebilirsin, genetik kişiliğe etki ediyor bu arada. Çok edebiyat yapıyorlar bu konularda ama bir insanı yüzü için seversin, konuşma şekli için, konumu için seversin, kan bağın var diye yakın hissedersin, kültürüne daha yakındır ondan seversin, kimse kimseyi sadece insan olduğu ve bir varlık olduğu için sevmez yalana kulak asma.