Alandaki çalışmaları topluca değerlendiren birçok meta-analiz, eşcinsel ebeveynlere sahip olan çocukların gelişiminde olumsuz bir etki tespit edemedi. Bunlardan birkaçına bakalım:
10 yılda yapılan 10 çalışmayı inceleyen, eşcinsel babaların ve heteroseksüel ebeveynlerin çocuklarının psikolojik uyumunu karşılaştıran kapsamlı bir meta-analiz makalesinde araştırmacılar farklı ülkelerden ve çeşitli yaş gruplarından toplam 35 veri setini değerlendirdi. Sonuçlar, beklenmedik bir şekilde, eşcinsel babaların çocuklarının psikolojik uyum açısından heteroseksüel ebeveynlerin çocuklarına göre daha iyi durumda olduğunu gösteriyor.[1]
Başka bir meta-analiz çalışması, eşcinsel ve heteroseksüel ebeveynlerin çocukları arasındaki ilişkileri ebeveyn-çocuk etkileşimi, çocukların duygusal uyumu, cinsel yönelimi ve bilişsel gelişimi gibi çeşitli ölçütler ile değerlendiren 18 çalışmayı analiz etti. Sonuçlar, eşcinsel ve heteroseksüel ebeveynler arasında çocuk yetiştirme ve çocuk gelişimi açısından anlamlı bir fark olmadığını gösterdi.[2]
Yine başka bir meta-analizde araştırmacılar eşcinsel ve heteroseksüel ebeveynlerin çocuklarının gelişimsel sonuçlarını karşılaştırmak için 19 çalışmayı inceledi. Sonuçlar, altı ana sonuç alanında (ebeveyn-çocuk ilişkisi, bilişsel gelişim, cinsiyet rolü davranışı, cinsiyet kimliği, cinsel tercihler ve psikolojik uyum) değerlendirildi. Yapılan değerlendirmede ebeveynin cinsel yöneliminin çocukların gelişimi üzerinde önemli bir etkisi bulunmadı. Ebeveyn-çocuk ilişkisinde de çocukların bakış açısından anlamlı bir fark yoktu.[3]
Farklı bir meta-analizde ise eşcinseller gibi cinsel azınlıklardan oluşan ebeveynler ile heteroseksüel ebeveynlerin karşılaştırılması için çeşitli veri tabanlarından 34 çalışma incelendi. Sonuçlar, çoğu durumun iki aile tipi arasında da benzer olduğunu, hatta cinsel yönelim olarak azınlık olan ebeveynlerin olduğu ailelerde çocukların psikolojik uyumunun ve ebeveyn-çocuk ilişkisinin daha iyi olduğunu ortaya koydu. Bununla birlikte, cinsel azınlıkların damgalanma ve yetersiz sosyal destek gibi ek stres faktörleriyle karşılaştığı da tespit edildi. Araştırmacılar, ebeveynlerin cinsel yöneliminin çocuk gelişiminde belirleyici bir faktör olmadığını vurgulayarak politika yapıcıları ve toplumu cinsel yönelim olarak azınlık olan aileler konusunda daha fazla farkındalık ve destek yaratmaya çağırıyor.[4]
Yine yapılan diğer birçok çalışma da çocukların özelliklerinin ebeveyn cinsiyeti veya cinsel yönelimi çok etkilenmediğini ortaya koyuyor.[5]
Kaynaklar
- B. G. Miller, et al. (2016). No Differences? Meta-Analytic Comparisons Of Psychological Adjustment In Children Of Gay Fathers And Heterosexual Parents.. American Psychological Association (APA), sf: 14-22. doi: 10.1037/sgd0000203. | Arşiv Bağlantısı
- M. Allen, et al. (2005). Comparing The Impact Of Homosexual And Heterosexual Parents On Children:. Informa UK Limited, sf: 19-35. doi: 10.1300/J082v32n02_02. | Arşiv Bağlantısı
- A. Crowl, et al. (2008). A Meta-Analysis Of Developmental Outcomes For Children Of Same-Sex And Heterosexual Parents. Informa UK Limited, sf: 385-407. doi: 10.1080/15504280802177615. | Arşiv Bağlantısı
- Y. Zhang, et al. (2023). Family Outcome Disparities Between Sexual Minority And Heterosexual Families: A Systematic Review And Meta-Analysis. BMJ Global Health, sf: e010556. doi: 10.1136/bmjgh-2022-010556. | Arşiv Bağlantısı
- A. L. Fedewa, et al. (2014). Children And Adolescents With Same-Gender Parents: A Meta-Analytic Approach In Assessing Outcomes. Informa UK Limited, sf: 1-34. doi: 10.1080/1550428X.2013.869486. | Arşiv Bağlantısı
