İngililtere'de Tunç Çağı Dönemine Ait Katliam ve Yamyamlık İzleri Bulundu!

Arkeolojik keşifler, insanlığın aydınlık yönlerini ortaya çıkarabilir. Atalarımızın süs eşyaları toplaması, bir felaket karşısında birbirlerine destek olmaları veya çocuklar için baykuş oyuncakları yapmaları bir tür olarak ne kadar şefkatli olabileceğimizi gösteriyor. Ancak, bazı bulgular karanlık yanlarımızı da gözler önüne serebilir.

İnsan doğasının karanlık tarafı, İngiltere'nin Somerset eyaletindeki Charterhouse Warren adlı arkeolojik bir alanda bulunan kemiklerde açığa çıkıyor. Bir araştırma ekibi, on yıllar önce burada bulunan ve Erken Tunç Çağı'na ait 3.000'den fazla kemiği analiz etti. Sonuçlar, bu kemiklerin en az 37 kişiye ait olduğunu, bu kişilerin öldürülüp parçalandıktan ve muhtemelen kısmen yenildikten sonra 15 metre derinliğindeki bir kuyuya atıldığını gösteriyor. İngiltere sınırlarında tarih öncesinde yaşanan ve insanların ürpertici yanını bir kez daha ortaya çıkartan bulgular, Antiquity dergisinde yayınlandı.^[1]

MÖ 2500 ile 1500 yılları arasına tarihlenen yüzlerce insan iskeleti bulunsa da, doğrudan şiddet uygulanmasına dair kanıtlar oldukça nadirdir. Çalışmanın ortak yazarı Oxford Üniversitesi arkeologlarından Rick Schulting şöyle anlatıyor:

İngiltere'de Erken Tunç Çağı'ndan çok genelde Neolitik döneme ait olan iskeletlerde yaralanma bulgusuna rastlıyoruz. Charterhouse Warren oldukça sıra dışı bir vaka olarak öne çıkıyor. Bu durum, döneme dair birçok kişinin beklediğinden çok daha karanlık bir tablo ortaya çıkarıyor.

1970'lerde 15 metre derinliğindeki kuyuda, en az 37 bireye ait dağılmış halde kemikler bulundu. Kemikler; erkekler, kadınlar ve çocuklara aitti. Bu geniş çeşitliliğe bakılacak olursa bu bireylerin bir topluluğu temsil etmesi oldukça olasıdır.

Bireylerin kafataslarında kafaya alınan darbenin yol açtığı şiddetli travmanın neden olduğu ölümlerin izleri bulunuyor. Araştırmacılar, bu döneme ait diğer mezarların çoğunda böyle bir şiddet kanıtına rastlanmadığını belirtiyor. Çeşitli kurumlardan bilim insanları, bu insanların nasıl öldürüldüğünü daha iyi anlamak için kemikleri ayrıntılı şekilde inceledi. Araştırmacılar, kemiklerde ölüm anında ya da hemen sonrasında oluşmuş kesik izleri ve kırıklar olduğunu tespit etti. Bu, bireylerin kasıtlı olarak parçalandığını ve muhtemelen kısmen yenildiği anlamına geliyor.

Ekip, Erken Tunç Çağı'nda günümüz İngiltere sınırlarında insanların neden insan ölüleri yediğini anlamak için yakınlardaki Gough Mağarası'nı inceledi. Burada yapılan kazılar, yamyamlığın cenaze ritüeli olarak kullanılmış olabileceğini ortaya koydu. Ancak Charterhouse Warren'ın durumu ise biraz daha farklı. Uzmanlar ölülerde hiçbir çatışma veya mücadele belirtisi olmamasının kurbanların hazırlıksız yakalandığına ve topluca katledildiğine işaret ettiğini belirtiyor. Ekip, hepsinin topluca katledildiğini ve parçalamanın düşmanları tarafından yapıldığını düşünüyor.

Kuyuda insan kemikleriyle karışık şekilde bulunan bol miktarda sığır kemiği, Charterhouse Warren'da insanların yiyecek sıkıntısı çekmediğini, dolayısıyla yaşanan katliamın yalnızca yiyecek amacıyla olmadığını gösteriyor. Yamyamlık, ölüleri "insan dışı" göstermek için kullanılmış olabilir. Katiller, düşmanlarını hayvanlara benzetmek için onların etini yemiş ve kemiklerini hayvan kemikleriyle karıştırmış olabilir.

Bu çatışmanın sosyal faktörlerden kaynaklanmış olması muhtemeldir. Hırsızlık veya hakaret gibi olaylar, gerilimi artırmış olabilir. Ayrıca, başka bir ekibin 2023'te oradaki iki çocuğun dişlerinde veba izine rastlanması, ölümcül bir hastalık korkusunun da gerilimleri artırmış olabileceğini gösteriyor. Schulting’e göre bu tamamen beklenmedik bir bulguydu. Ancak ekip bu çatışmada vebanın bir etkisi olup olmadığının bilinmediğini belirtiyor. Schulting, şöyle bitiriyor:

Charterhouse Warren, geçmiş hakkındaki fikirlerimize meydan okuyan nadir arkeolojik alanlardan biri. Bu, tarih öncesi insanların da modern zamanda yaşadığımız vahşetleri aratmayabilecek şeyler yapabileceğini bize acı bir şekilde hatırlatarak insan davranışının karanlık bir yönüne ışık tutuyor. Bunun bir defaya mahsus bir olay olmaması ihtimali, hikayesinin anlatılmasını daha da önemli kılıyor.