Özel Görelilik Teorisi (veya İzafiyet Teorisi), Evren'i oluşturan uzay-zaman dokusunun doğasına yönelik bir teoridir ve uzay ve zaman arasındaki ilişkiyi açıklar. Özel Görelilik Teorisi, Albert Einstein tarafından 1905 yılında yayınlanan On the Electrodynamics of Moving Bodies başlıklı makalede ileri sürülmüştür.^[1]

Özel Görelilik Teorisi, 2 temel postülat üzerine kuruludur:

İnternette kimi zaman "İnsanlarla sineklerin de genlerinin %60'ı benzer, demek ki sinekten geliyoruz." ya da "Patateslerin de 48 kromozomu var, şempanzelerin de; belki de patatesten geldik." gibi düşük seviyeli ama halkın kafasını karıştırabilecek argümanlar görmek mümkündür. Bu yazımızda, bu argümanların hatalarını izah edeceğiz.

Genetik benzerlik, ele alınan iki türün ya da tür grubunun genomlarının (var olan bütün genlerinin toplamının) birbirlerine olan benzerlik oranı olabileceği gibi, bu tür veya tür gruplarının sadece belli başlı gen bölgelerinin birbirine benzerliği anlamına da gelebilmektedir. 

İşte karşınızda mikro karadelikler... Diğer bir deyişle, "Kuantum Mekaniksel Kara Delikler"! Burada, isimden de anlaşılacağı gibi, kuantum mekaniksel etkiler önemli rol oynar. Varlıkları bugüne kadar keşfedilememiştir.

Bu tip kuantum mekaniksel kara delik, Evren'in ilk dönemlerinde, yüksek yoğunluklu bir ortamda ilkel olarak oluşmuş olabilir; bunun yanında,daha sonraki faz geçişleri sırasında da oluşmuş olabilir. Bu tip karadelikler, yakın gelecekte astrofizikçiler tarafından, Hawking radyasyonu ile yayılan parçacıkların incelenmesi yoluyla keşfedilebilir.

Otçulun her lokması bir bitkiye mal olur. Bitkiler pasif kurbanlar mıdır yoksa bu saldırılara aktif olarak direnç gösterirler mi?

Bitkiler enerji ve besin harcayarak gövde, yaprak, kök ve üreme dokularını büyütür. Otçullar bu dokuları yediklerinde bitki besin ve enerjiyi yavruya dönüştürme kabiliyetlerindeki azalmayla başa çıkabilmelidir. Bu nedenle doğal seçilim, otçulların olumsuz etkilerini sınırlayan bitki özelliklerini destekler.

Mars'a çarpan iki göktaşını kaydeden NASA'nın InSight uzay aracının elde ettiği veriler, Mars yerkabuğunun yapısı hakkında yeni bilgiler sağlıyor. Daha önce araştırmacılar, dalgaları bir depremin dış merkezinden gezegenin iç kısmına doğru yayılan birçok deprem gözlemlemişlerdi. O zamandan beri, gezegenin yüzeyinde dolaşan dalgalar oluşturacak bir olay ile karşılaşmayı umuyorlardı.

24 Aralık 2021'de bekledikleri olay gerçekleşti. InSight'a yaklaşık 3500 kilometre uzaklıkta bir göktaşı Mars'a çarptı. Bu çarpma olayı, çapı 100 metreden fazla bir krater oluşturarak beklenilen yüzey dalgalarını yarattı. Araştırmacılar ayrıca, ikinci bir şok kaynağı olarak InSight'tan 7500 kilometrenin biraz altında bir mesafede bir göktaşı çarpması tespit ettiler. Köln Üniversitesi Jeoloji ve Meteoroloji Enstitüsünden Dr. Brigitte Knapmeyer-Endrun ve Sebastian Carrasco, bu iki olayın sağladığı verilerin değerlendirmesinde yer aldı. Sonuçlar Science dergisinde yayımlandı.

Hastanede muayene olurken sağlık çalışanının iki dakika sessizce ekrana bakması size belki sıradan gelir. Peki ya görme engelli olsaydınız?

Seslerden başka hiçbir ipucunuz yokken o sessizlik sizde nasıl bir his yaratırdı?