Biz bileceğiz ya!
Yaşam; aşkla bitirilmesi gereken en zevkli maratondur, her şeye rağmen!
Doğanın, hem kendi özgülünde muazzam hem de bu durumun her varlığa özgü oluşundan kaynaklı sıradan bir öznesiyiz. Yıldız tozundan geldik gideceğimiz yer yine orası. Ancak bir farkla: Bunu anlama ve anlamlandırma yetisine sahibiz. Bu ayrıca muazzam bir şey.
Zira hem yıldız tozu özümüz gereği, hem doğanın bize sunduğu evrimsel sürecin bir çıktısı olarak gen aktarımı üzerinden dünyadaki göreli ömrümüze kıyasla zaten ölümsüzlüğe yakın bir zamana hükmediyoruz. Bir de bunun üstüne yarttıklarımızla, geride bıraktıklarımızla bunu taçlandırdığımızda keyfimize diyecek yok.
Aksini de düşünüp tercih edebiliriz. Bu muazzam tesadüfler zincirinin bir meyvesi olarak kendimizi bir köşede ve hiçbir kimseye ve hiçbir şeye temas etmeden, dokunmadan ve yaramadan çürüyüp gitmek…
Hayatı, her şeye rağmen, bizlere sunulmuş ve hakkı verilmesi gereken bir armağan olarak da düşünebilir ve onurluca kendi finalimizi, kendi kulvarımızda birinci olarak bitirebileceğimiz gibi; neden dahası yok, neden başkası da yok, neden ötesi yok vb., şeklinde, hiç kimsenin ve hiçbir şeyin bu konuda günahı olmamasına rağmen suçu bir kimseye-kimselere veya şeye-şeylere atıp sınırlı ve en değerli zamanı boşa da harcayabiliriz.
Ben; her şeye rağmen umutsuzluk yasak ve hayat onurluca bitirilmesi gereken en zevkli maratondur diyenlerdenim. Ektiklerimi biçemeyeceğimden ne kadar eminsem, ihtiyacı olanın yeri ve zamanı geldiğinde mutlaka ve bir ihtiyacını gidermek üzere ektiğimi biçeceğinden o kadar eminim.
Nasıl mı? Şu anda bunları anlatırken bile benden öncekilerin, umut, sevgi, güzellik, biz olma yüceliği, borca sadakat ve iç barış olarak önceden ektiğini biçiyorum da ondan… Ve bence hiçbir beklentim olmasa bile ( ki var) sırf bu borca sadakat yüzünden bile bu maraton, her şeye rağmen onurluca ve aşkla bitirilmesi gereken bir maraton. Bundan daha güzel ve gerçekçi bir hayata tutunma aracı olabilir mi?
Kim hatırlayacak, kim bilecek? Biz bileceğiz ya. Bundan daha büyük bir huzur, daha yüce bir onur olabilir mi? Borcumuzu ekerek ödeyeceğiz ya… Ötesini de bizden sonra biçecekler düşünsün. Sevgiyle…
