Neden insanların çoğunlukla büyüyünce merakları azalır?

Zeka, soru sorduran bir şey. İnsan gözlemliyor, gözlemlediklerini anlamaya çalışıyor. Nedenleri, nasılları merak ediyor. Ama çocukken bunları bilmiyor. Çünkü işlemcisi gayet hızlı ama henüz hafızası boş.

Yetişkin olduğunda ise hafızası, bir zamanlar sorduğu soruların cevapları ile dolmuş durumda. Ve çoğu yetişkin, aldığı cevaplardan bir anlam ve sonuç çıkarmış oluyor. Yetişkinliğin anlamı biraz da bu zaten. Anlamış olmak.

Anladıysan, daha fazla soru sormaya ihtiyaç duymayabilirsin. Anladın zaten. Anlamlandırdın.

Kabaca bu kadar aslında. Sayfalarca yazılabilir ama meselenin temeli bu. Bu denge, hayvanlarda da aynı. Gözlem, merak, deneyim, bilgi ve anlam. Bu çizgi çocukluktan yetişkinliğe geçiş demek. Haliyle başta daha fazla merak ve soru gayet anlaşılır bir hal.

Çocuklar ile yetişkinlerin içinde bulundukları şartlar çok farklı. Çocukların kafalarını meşgul eden pek fazla şey yoktur, ayrıca zamanlarını kısıtlayan pek bir aktiviteleri de yoktur.. Bu sebeple hayal kurmak ve merak etmek için hem daha fazla vakitleri hem de buna harcayabilecek enerjileri vardır. Yetişkinlerdeyse durum farklıdır, vakitlerinin çoğunu işte geçirirler ve içine düştükleri yaşam mücadelesi hem fiziksel hem de zihinsel olarak onları yorarak merak ve hayale ne fazla zaman ne de fazla enerji bırakır. Bunun dışında çoğu toplumda merak duygusunu taze tutmak yerine köreltme eğilimi ağır basar. Çocukların yetiştirilirken merak ve araştırmaya sevk edilememesi yetişkinliğe ulaştıklarında merak duygularının körelmesine sebep oluyor.