İnsan psikolojisinde ölümü de hayat gibi aynı coşkyla karşılayacak aynı kefeye koyacak noktaya insan gelir mi?

Merhaba, genelde yaşlı insanlar, ailesinden ve arkadaşlarından herkesi kaybetmiş insanlar ölümü iştahla bekliyor. Şahsen böyle birisi ile tanışmadım fakat insan yaş aldıkça ölümü daha fazla hissediyor olmalı. Belki akranları yavaş yavaş ölmeye başlayınca psikolojik olarak değişime uğruyorlardır. Bazıları da kurtuluş olarak görmeye başlıyor dini ya da başka sebeplerle...

Merhaba, bazı insanlar için ölüm, hayattan aldıkları coşkudan daha fazladır. Örneğin Hasan Sabbah ın fedaileri gibi, Cemaatin Oğulları gibi. Yaşarken toplum tarafından onay görmemiş hatta görülmemiş, bazı inanç mağdurları bırakın ölümü beklemeyi, ölüme gözü kapalı giderler hele ki bir dava söz konusu ise....

Ölümden sonrasının koskoca bir hiçlik olduğunun bilincinde olanlar ise ölümü coşkulu beklemekten ziyade huzur içinde beklerler diye düşünüyorum.

Bir keresinde dışarıda muhabbet ettiğim bir kadın bana ilginç ama insanın ruh halini inandığı duruma göre rahatlıkla şekillendirebileceğini kanıtlar nitelikte bir şey anlattı. Türkiye'nin hangi bölgesinden olduğunu hatırlamıyorum ancak, şehit olarak kaybettikleri yakınlarını ağlamak yerine ölümünü kutlayarak son yolculuklarına uğurladıklarından bahsetti. Bu durum alışagelmişin dışında olduğu için başta anlam verememiştim. Ancak, şehit ailesinin mutluluğunun sebebinin tahmin edilebileceği üzere ''şehidin gideceği yer'' olduğunu söyledi. Yani şehit olan kişi adına mutlu olup bir nevi ölümü kutluyorlardı.