Arapça dil yapısının Türkçe dil yapısı ile harmanlanması hatası!
Türkçe ’de sonda yer alan ve öznenin yaptığı işi veya oluşu bildiren yüklem, Arapça da fiili yapan özne ile iç içedir ve tek bir kelime ile ifade edilir. Bu, ilgili olguyu farklı yorum ve yanlış anlamalardan arındırır.
Diğer alanların aksine özellikle hukuk metinlerimizde Arapçanın hala ciddi bir ağırlığının olmasının nedeni budur.
Örneğin, irtikap( Rüşvet alma) , infial (Kızgınlık duyma), istismar (İyi niyeti kötüye kullanma), intihal (Bilgi aşırma), İntikam (Öç alma) gibi.
Burada parantez içinde yazılan karşılıklar her ne kadar yakınsak anlamlar içerse de kavramın Arapça aslı, gerek içerik gerekse kapsam açısından başka yan anlamlara yer vermeyecek denli katı anlamlar içerir.
Bu cevaba vesile olan soruya gelince:
Bu konu ile ilintili olarak ve zikredilen kavramın kullanımının taşıdığı risk açısından ilgili kavramı kullanmadan, örneklem üzerinden görüşümü belirtmek isterim.
Kelime, köken itibarı ile “kevser” suresinde geçtiği üzere “nahr” (Delme- son vuruş- dahası da var fakat kalsın) kelimesinden türemiştir.
“İnti” ise Arapçada kendi, kendinelik anlamına gelir. Yani fail ile fiilin muhatabının aynılığına işaret eder. Daha açık bir ifade ile özneye etkiyen ve bu etkiden etkilenen yine öznenin kendisidir.
Bu kelimenin başına “kendine” kelimesinin eklenmesi, sanırım Kemal Sunal filmlerindeki aşinalıktan kaynaklı olsa gerek ve gerekli de değildir.
Bu eylemin kendisi niyet üzerinden hasıl olur. Niyet gerçekleşirse eylem gerçekleşmiş olur. Gerçekleşmeden önce hangi nedenle olursa olsun eylem hayata geçirilmemişse girişim olarak değerlendirilir.
Gerçekleşen her eylem illa ki eylemin sonrasında beklenen sonuca ulaşmak zorunda da değildir.
Komşunun bahçesine ve izinsiz olarak elma çalmak üzere girmek girişim, ağaca tırmanıp elmayı koparmak hırsızlıktır. Hiç fark edilmeden o bahçeden elmalarla çıkabileceğiniz gibi, tam ısırmak üzereyken yakalanmak da, elinizdeki elmaların alınması da olasıdır. Anca bu kadar açık olabilirdi affola…
Kaynaklar
- Mehmet Türkkan, et al. (2005). Türkçe Sözlük. Yayınevi: Gendaş A.ş.. sf: 895.
- Kerim Açık, et al. (2014). Arapça Konuşma Kılavuzu. Yayınevi: fono. sf: 411.
