Bebekler neden güler?

Bebeklerin gülmesinin birçok sebebi var aslında. Ce-e oyununu oynadığımızda, gıdıkladığımız da veya banyo yaparken hep gülerler. Bebeklerin böyle şeylere gülme sebepleri şunlardır:

Bebekleri güldüren şey öncelikle onlara dokunulması. Gıdıklanmanın memelilerin gelişimsel kökenleriyle yakın ilişkileri var. Gıdıklanmak keyif veren hayati bir fonksiyon.

Pek çok aile bebeklerinin yıkanırken çok eğlendiğini belirtiyor. Su ılık ve rahme benziyor. Bu yüzden de duyusal bir keyif yaratıyor.

Ce-e oyununu bu kadar cazip olmasının altında erken dönemde bebeklerin zaman algısının olmayışı yatıyor. O yüzden de birinin/birşeyin kaybolup geri gelmesi bir şok etkisi yaratıyor. Genelde de en çok sevilen ebeveynler kaybolup geri geldiği için bu bir bebek için oldukça mutlu bir şok etkisi. Zaman geçtikçe oyun daha komplike hale geliyor çünkü bebekler kaybolan şeyin geri döneceğini biliyor bu yüzden de bir beklentiye giriyor. Kaybolan şey gerçekten geri gelince de tabii ki daha çok eğleniyorlar.

Erken dönemlerde bebekler oyuncaklarının canlı olmadığını hissetse de yine de bir dereceye kadar onlarla empati kurabiliyorlar. Dahası cansız oyuncakların kuklalaştırılıp, insanlaştırılarak karşılarında hareket etmesi, konuşması saçmalığı sebebiyle onlara eğlenceli geliyor.

Çıngırağını her salladığında gülen bir bebeğin, bu gülüşünün ardında bir zafer gizli olabilir. Daha çok bunu ben ‘kendim’ yaptım sevinci. Bazen de sadece yeni bir ses ya da hissin verdiği mutluluk.

Gülmeyi beynimizin subkorteks bölgesi yönetir ve en eski bölgelerden biridir. Subkorteks nefes alma, bazı basit refleksleri kontrolü üstlenme gibi işlevlere sahip olmasıyla beynin sonradan gelişen dil, hafıza işlevlerinden oldukça uzaktır. Beynimizin sonradan gelişen ve daha yüksek işlevli bölgeleri bu ilkel mekanizmalardan gelen gülmeye müdahale edemiyor. Gülmek bu yüzden bir refleks olarak gerçekleşir.

Gülmek iletişimi geliştirme ve insanlarla kaynaşma açısından da sosyal bir işleve ve avantaja sahiptir. Gülme sırasında çıkardığımız sesler konuşma akustiğimizle benzerlik taşıdığından beynimizin nefes alma ve konuşma için kullandığımız bölgelerini kullanırız. Gülmek bu mekanizmalarla doğmuş olup sağladığı işlevlerle günümüze taşınmıştır. Bu refleksi gıdıklanma olarak vermemizin temelinde de benzer bir durum söz konusudur.

Gıdıklanma ile gelen gülme de korkunun sonucudur. Bu korku ile beynimizin acıya duyarlı kısmı atalarımız çıplak ayakla dolaştığından çevredeki zehirli canlıların ayaklara gelmesi bir irkilmeye ve korkuya sebep oluyordu haliyle. Buna bir tepki olarak, savunma olarak, uyarı olarak bu korku gelişti.