Okyanus Akıntılarını Araştırmamızı Sağlayan On Binlerce Oyuncak Ördek!

Ocak 1992'de Ever Laurel isimli yük gemisi, The First Years isimli oyuncak şirketi tarafından üretilen oyuncakları ABD'nin Washington eyaletine taşımak üzere Hong Kong'dan yola çıktı. Tarih 10 Ocak'ı gösterirken, Kuzey Pasifik Okyanusu'nda gemiyi aşırı kuvvetli bir fırtına vurdu ve üzerindeki 13.3 metrelik yük kutularından 12 tanesi okyanusa savruldu. Bu kutulardan bir tanesinin içerisinde tam 28.800 tane yüzer oyuncak taşıyordu. Bilirsiniz... Küçük çocukların banyo yaparken oynaması için üretilen sarı ördekler, yeşil kurbağalar, mavi kaplumbağalar, kırmızı kunduzlar...

Kutunun şiddetle gemiye ve diğer kutulara çarpması sonucu bu oyuncakların tamamı okyanusa saçıldı. Bu, şirket için büyük bir para kaybı, okyanus bilimciler (oşinograf) Curtis Ebbesmeyer ve James Ingraham'ın bilimsel araştırmaları içinse bulunmaz bir lütuftu! 

Normalde oşinograflar okyanus akıntılarını birçok farklı yöntemle çalışabilirler. Bunlardan bir tanesi, işaretlenmiş özel şişe veya kutuları okyanusa salmaktır. Fakat maddi ve pratik nedenlerle çoğu zaman en fazla 500-1000 arası gözlem kutusu okyanusa bırakılabilir. Genellikle bunların sadece %2'si geri toplanabilir; dolayısıyla istatistiki değerlendirmeler için kullanılan örnek sayısı oldukça düşüktür. Bu nedenle 28.800 sayısı müthiş bir sayıdır ve daha önceden keşfedilemeyen pek çok okyanus akıntısını ortaya çıkarabilir. Dolayısıyla iki bilim insanı kolları sıvayarak bu yüzer oyuncakların hareketlerini ve nerelerde kıyıya vurduklarını takip etmeye başladılar.

Olaydan 10 ay sonra ilk oyuncaklar, okyanusa döküldükleri noktadan 3200 kilometre uzaktaki Alaska sahillerinde karaya vurmaya başladı. Ebbesmeyer ve ekibi, sahillerde değerli eşyaları arayan avcılarla, kıyı şeridinde çalışan işçilerle ve bölgede yaşayan yerlilerle irtibata geçerek bu oyuncakları görmeleri halinde kendilerine bildirmelerini istedi. Bu hummalı çalışma sayesinde Ağustos 1993'e kadar Alaska Körfezi'ndeki 1000 kilometreye yakın bir sahil şeridinde toplamda 400 civarında oyuncak tespit edildi. Bu, %1.4'lük bir geri toplama oranına denk gelmektedir.

Bu geri toplamalardan elde edilen veriler, Ingraham'ın Okyanus Yüzey Akıntıları Simülasyonu (OSCUR) isimli yazılıma girildi ve analiz edildi. Bu çalışmadan geliştirdikleri modeller sayesinde araştırmacılar diğer oyuncakların Washington eyaletine 1996 yılında ulaşacağını ve yaklaşık olarak bulunmaları gereken yerleri yüksek bir isabetle tahmin etmeyi başardılar. Dahası, geriye kalan oyuncakların da izleyecekleri rotaları çıkarmayı başardılar. Örneğin, oyuncakların bir kısmının 5-6 sene içerisinde Kuzey Atlantik buzullarına ulaşacağını ve buzlar içerisinde oyuncakların hapsolacağını öngördüler. 

2003'ün Temmuz-Aralık ayları arasında First Years oyuncak şirketi, bu oyuncaklardan herhangi bir tanesini bulana 100 dolar ödül vereceğini ilan etti. Bu sayede sadece 1 sene içerisinde, o zamana kadar toplanan oyuncakların tamamından daha fazla oyuncak tespit edildi ve simülasyona bu veriler de girildi. Bu simülasyondan elde edilen rotalar ana görselde gösterilmektedir.

İkili, 1990 senesinde okyanusa saçılan 61.000 adet Nike marka ayakkabıyı da takip ettiklerini; ancak ayakkabıların daha zor bulunduğunu belirtiyorlar.