Bir Köpeğin Hikayesi (A Dog's Autobiography)

Mark Twain, asıl adıyla Samuel Langhorne Clemens (1835-1910), Amerikan edebiyatının en önemli figürlerinden biridir. Mizah, hiciv ve keskin toplumsal eleştirileriyle tanınır. Yazarlık kariyerine Mississippi Nehri'nde buharlı gemi kaptanlığı yaparak başlamış ve "Mark Twain" takma adını bu dönemden almıştır. "Mark Twain" terimi, nehirde güvenli seyir için gerekli olan 12 feet derinliği ifade eden bir denizcilik terimidir. Yazılarında kullandığı yöresel dil ve anlatım biçimi, Amerikan edebiyatına kendine özgü bir ses katmıştır. Hayatının sonlarına doğru daha karamsar ve felsefi eserler de kaleme alan Twain, insan doğası, din ve toplum üzerine derinlemesine düşüncelerini dile getirmiştir. Zekâsı, hiciv yeteneği ve toplumsal duyarlılığıyla, sadece bir yazar değil, aynı zamanda çağının vicdanı olarak da anılmıştır.

Aileen, mutlu bir şekilde yaşadığı çiftlikte, sahibinin köpeklere olan düşkünlüğü sayesinde kendini şanslı hisseder. Köpek, annesi tarafından aldığı sevgi dolu terbiyeyi anlatırken, insanların çoğu zaman hayvanlara karşı ne kadar düşüncesiz olabildiklerini de belirtir. Hikayenin dönüm noktası, Aileen'in sahibinin ailesiyle birlikte yeni bir eve taşınmasıyla başlar. Bu evde Aileen, ailenin küçük kızı Helene'e çok bağlanır. Helene, babasının yaptığı bir deney yüzünden geçirdiği bir kaza sonucu kör kalmıştır. Bu trajik olaya şahit olan Aileen, Helene'i korumayı ve ona yoldaşlık etmeyi kendisine görev edinir. Helene'in babası da dahil olmak üzere, ailedeki herkesin sevgisini ve saygısını kazanır. Ancak hikaye dramatik bir olayla devam eder. Bir gün evde yangın çıkar ve aile telaş içinde kaçarken Helene'i unutur. Aileen, dumandan etkilenmiş ve baygın haldeki Helene'i bulur. Helene'in ailesinin onun kör olduğunu düşünerek yangından kaçmalarına rağmen, Aileen, yanan evdeki tehlikeyi göz ardı ederek Helene'i güvenli bir yere çeker. Ailesi Helene'in hayatta olduğunu görünce büyük bir şaşkınlık ve mutluluk yaşar. Hikayenin son bölümü, Aileen'in sahibinin yeni bir bilimsel araştırma için eve bir köpek getirmesiyle trajik bir hale gelir. Aileen, tanımadığı köpeğe kötü davranmaz ama sahibinin bu köpeğe karşı olan soğuk ve mesafeli tavrını anlamakta zorlanır. Bir süre sonra bu köpeğin, aslında kendi yavrularından biri olduğunu anlar. Sahibinin "bilimsel deney" adı altında yavrularını öldürmesine tanık olur ve bu durum Aileen'i derinden yaralar. Bu olay, hikayenin en acı verici anıdır ve Twain'in hayvanlar üzerindeki acımasız deneylere olan sert eleştirisini net bir şekilde ortaya koyar. Hikaye, Aileen'in yaşadığı bu kayıp ve kederle sona erer. Eser, bir köpeğin sadakatini, sevgisini ve zekasını anlatırken, aynı zamanda insanlığın ikiyüzlülüğünü, merhametsizliğini ve bilim adına yapılan zalimlikleri gözler önüne serer.