Dungeons And Dragons, Otizmli Bireylere Sosyal Etkileşim İçin Güvenli Bir Alan Sunuyor!

Dungeons and Dragons, dünyanın dört bir yanında milyonlarca insan tarafından hem yüz yüze hem de çevrimiçi olarak her gün oynanan, oldukça popüler bir rol yapma oyunudur.

Yeni bir araştırma, bu oyunun özellikle otizmli bireyler için oldukça faydalı olabileceğini ortaya koydu. Oyun, onlara günlük hayatlarında karşılaştıkları bazı zorluklardan uzak, güvenli bir ortamda sosyal etkileşimde bulunma fırsatı sunuyor.^[1]

Autism dergisinde yayımlanan çalışma, Plymouth Üniversitesi, Edge Hill Üniversitesi ve İsveç Dalarna Üniversitesi'nden bir ekip tarafından yürütüldü. Araştırmacılar, otizmli insanların kendilerini rahat hissettikleri bir sosyal ortam yaratmanın onların başarılı olmalarına yardımcı olup olamayacağını incelemeyi amaçladı. Araştırma için seçilen otizmli bireyler, Dungeons and Dragons oyununa alıştıktan sonra, bir rehber eşliğinde altı hafta boyunca küçük gruplar halinde çeşitli senaryoları canlandırdılar.

Daha sonra araştırma ekibi, katılımcılarla birebir görüşerek otizmlerinin yaşadıkları deneyimlerle nasıl şekillendiğini ve bu oyuna katılmanın hayatlarını nasıl etkilediğini hissettiklerini sordular.

Görüşmelerde katılımcılar, sosyal arzularını ve motivasyonlarını uzun uzun anlattılar ancak bu durumun, başkalarıyla iletişim kurmada özgüven eksikliği ve diğer insanların onları nasıl algılayacağına dair güvensizlik gibi zorluklarla birlikte geldiğini belirttiler. Bu, genellikle otistik özelliklerini gizlemelerine veya saklamalarına yol açıyordu.

Katılımcılar, Dungeons and Dragons oynamanın diğer katılımcılarla hızlı bir şekilde doğal bir bağ kurabildikleri samimi bir ortam sunduğunu ifade ettiler.

Oyun içi ve dışı etkinliklerle ilgili ortak sorunları anlamak, onlara belirli bir şekilde davranma baskısı hissetmeden rahatlama imkânı verdi; bu sayede kendilerini gruba dahil olmuş ve grup etkileşimlerine daha iyi katkıda bulunabilir hissettiler.

belli bir şekilde davranma baskısı hissetmeden rahatlama imkanı sağladı. Bu sayede kendilerini grubun etkileşimlerine dahil olduklarını ve daha etkin bir şekilde katkıda bulunabileceklerini hissettiler. Katılımcılar ayrıca, oyun karakterlerinden bazı özellikleri gerçek hayata taşıyabildiklerini ve bunun da kendilerine dair farklı hisler geliştirmelerine yardımcı olduğunu belirttiler.

Plymouth Üniversitesi Psikoloji Bölümü Öğretim Görevlisi ve çalışmanın baş yazarı Dr. Gray Atherton, şöyle diyor:

Otizm hakkında birçok mit ve yanlış anlama var. Bunlardan bazıları, otizmli bireylerin sosyal motivasyonlarının olmadığı veya hayal güçlerinin bulunmadığı yönünde. Dungeons and Dragons, tüm bunların aksine, tamamen hayali bir ortamda takım olarak birlikte çalışmayı merkeze alan bir oyun.

Araştırmacılara göre katılımcılar, bu oyunu ferahlatıcı bir nefes alarak genellikle zorlayıcı olan gerçekliğin dışında farklı bir kişiliğe bürünme ve deneyimlerini başkalarıyla paylaşma fırsatı olarak gördüler. Bu kaçış duygusu onları son derece rahatlattı ve birçoğu artık bu oyunun bazı yönlerini günlük yaşamlarında uygulamaya çalıştıklarını söyledi.

Dr. Atherton ve çalışmanın kıdemli yazarlarından Plymouth Üniversitesi'nden Psikoloji Öğretim Görevlisi Dr. Liam Cross, oyunların otizm ve benzeri durumlar üzerindeki etkilerini anlamak için uzun yıllardır çalışmalar yürütüyorlar.

Yakın zamanda yayınlanan başka bir çalışma, otizmli bireylerin masa oyunlarını sevdiklerini çünkü bu oyunların insanlarla tanışma ve etkileşim kurma konusundaki belirsizlik baskısını azalttığını ve küçük sohbet ihtiyacını giderdiğini gösterdi. Dr. Cross sözlerine şöyle devam ediyor:

Otizm çeşitli damgalarla birlikte geliyor ve bu da insanların yargılanmasına ya da küçümsenmesine yol açabiliyor. Ayrıca, otizmli gençlerin video oyunları gibi şeylerle fazla vakit geçirdiği konusunda endişelenen birçok aileden de haber alıyoruz. Çoğu zaman, bu durum, otizmli bir kişinin nasıl davranması gerektiğine dair nörotipik deneyimlere dayalı algıdan kaynaklanıyor.

Çalışmalarımız, otizmli bireylerin sadece keyif almakla kalmayıp aynı zamanda özgüven ve diğer beceriler kazandıkları gündelik oyunlar ve hobiler olduğunu gösterdi. Bu durum her otizmli birey için geçerli olmayabilir ancak çalışmalarımız otizmli insanların bu tür oyunlar sayesinde kutlanmaya değer olumlu deneyimler yaşamalarını sağlayabileceğini gösteriyor.