Bir insana, onun bedenine, gülüşüne.. kısacası ona dair herşeye bağımlı olma sebebimiz nedir?

AŞKIN GÖZÜ GERÇEKTEN KÖR!

Burada zikredilen körlük olumsuz anlamda kullanılmamıştır. Aksine olumludur ve yaşamın olağan akışı içinde, neslin devamı içerikli ikinci temel genetik kodun doyumunda: öteye beriye, inciğe cıncığa, yani kısacası yaşamın kısacık olan serüveninde yitip giden sayılı zamanın heba edilmemesi adına takılmama durumunun somutudur kanımca.

Bu süreç, ancak onu dayatan ön süreçlerin ( neslin devamı başta olmak üzere) doyuma ulaşması ile, kültürel evrimini tamamlamış toplum ve o toplumun bunu içselleştirmiş bireylerinde ya üretken ilişkilerde yeniden yaratılıp yeni versiyonları ile devam eder ya da üretken olmayan, kültürel evrimi biyolojik evrimi tarafından sınırlanan toplum ve bu topluma üye bireylerde sona erer.

İşte o zaman kör olan göz daha önce hiç görmediğini görmeye başlar. Ve ne yazık ki aslında en başından beri var olan fakat tali olan hep olumsuzu…

Çıkış kökeni her ne kadar hormonal olsa da devamı kültüreldir. Kültürel evrimden nasiplenmemiş toplumların bireylerinde doğal olarak hormonal doyum aynı zamanda kör olan gözün açılması ile aynı anlama gelir.

Aynı hissiyatı hormonlarla elbette yaratabiliriz. Ancak bu bizi ancak iştah açısından şebeğe (maymuna) çevirir. Oysa bizler toplumsal varlıklarız. Normlarımız öylesine rastlantısal değil. Kültürel evrimimiz biyolojik evrimimiz ile boy ölçüşecek denli güçlü ve bizi birbirimize bağlayan temel şey ilk etapta ve karşı cins için her ne kadar biyolojik-hormonal olsa da, bunu yaşama yedirme ve sürdürme süreci tamamen bilişsel ve kültüreldir.

Hormonal temelli denenebilir fakat uzun soluklu olmayacağı kanısındayım. Ki mantık bize hormonal düzeyde ve genetik kod baskısı ile bile, soyun devamının bizcil toplumsal yapılar için ancak kollektif ve süreklileşen bir aradalığın varlığı ile mümkün olabileceğini söyler.

İlkel komünal toplumlarda , sayısal olarak türümüzün bunca azlığına, bunca doğa ile mücadeleye, bunca zor koşullara ve bunca ilkel avcı toplayıcı yaşama rağmen neslin devamının kesintisisz ve sağlıklı olarak günümüze kadar gelişi bu toplumsallığın ürünüdür. Tek farkla: kadın veya erkek özel mülk değildir, aşk üremedir , tercihler değişkendir ve buna özgü başta cinsel olmak üzere tabu yoktur.

Sevgiyle…

merhaba, aşk diğer tüm bedensel olaylar gibi biyokimyasal bir süreçtir ve herhangi bir soyutluk taşımaz. evrimsel açıdan baktığımızda, kime aşık olacağınızı sizin biyolojiniz ve kültürel arka planınız belirler. biyolojik yapınız yani genetik ve gelişimsel özellikleriniz size ilk bakışta kimi seçeceğinizi söyler, kültürel arka planınız ise size aynı sosyal sınıftan olup olmadığı fikrini doğurur. kimi zaman çok yakışıklı bulduğumuz bireylerle konuşurken ondan soğuyabilir veya tam tersi yakışıksız veya çirkin biri ile konuşurken ona duygu besleyebiliriz. işte beyniniz, tüm bu süreçler olurken, sizin sosyobiyolojik arka planınız ile söz konusu şahsın arka planı arasındaki uyumluluğa bağlı olarak aşk duygusunu, sizin kontrolünüzden tamamen bağımsız olarak gerçekleştirebilmektedir. aşk kalple veya başka herhangi bir organla ilişik bir duygu değildir, sadece beyinde başlar ve beyinde biter. evrimsel açıdan türümüzün veya türlerin dişileri ve erkekleri kendilerine uygun özellikte birilerini seçmektedirler ve bunlarla çiftleşmeyi tercih ederler. işte buna cinsel seçilim denir. türün erkekleri kadınların doğurganlık başarısına ve çocuklarına bakma kapasitesine göre seçer çünkü neslini devam ettirmelidir. türün dişileri ise erkeğin vücut yapısına bakar, estetik mi değil mi, veya zekasına bakar bana veya bize bakabilirmi diye. o zaman aşk kalple alakalı bir durum değil aksine beyinde başlayıp beyinde biten ve bazı süreçler sonucu arka planda beyin kabul eder veya etmez. evrimsel açıdan ise neslin devamı diğer bir deyişle cinsel seçilim mekanizması devreye girer. sağlıcakla kalın.^[2][3][2]