Ölümü düşünmemi engelleyecek tavsiyeler verebilir misiniz?

Öncelikle ölüm ile ilişkine bakabiliriz. Ölüme bakış açını ortaya çıkaralım.

• Ölümü bilmek sana ne kazandırıyor?
• Yoksa seni asıl ürküten şey bilinmezlik mi?
• Yaşamda başına gelecek her şeyi bilmek mi istiyorsun?
• Doğumunda bu kadar endişelendin mi?

Gelelim ötesine... Ölümün ötesini düşünmüşsün. Yani yok olacağını düşünüyorsun hatta inanma kelimesini kullanarak düşünmenin ötesine geçmişsin.

• Ölüm ötesini sana düşündüren nedir?
• Fiziksel olarak var olamamak mı canını sıkıyor?
• Bir ateist ölümün ötesi ile ilgilenir mi?

Tolga Erman'ın Kendi Halinde Podcast'e katıldığı bir sohbette bu konuya değiniyor. Tavsiye ederim.

"Ölüm bizlerin zaten en dip korkusudur. Sen hayatı yaşıyor musun yoksa sadece hayatta mı kalmaya çalışıyorsun?"

Bildiğimiz her şey bir sebep-sonuç ilişkisi içerisinde gerçekleşir. Aynı şekilde hissettiğimiz her duygu-düşünce-davranış da bir sebep dahilinde oluşur. Aynı ginsanlar için bu sebebin kaynağı bir eksiktir yani bir eksiği doldurmak amacıyla duygu, düşünce ve davranışlarımız oluşur. Eksikle ilişkili olmayan hiçbir duydu, düşünce ve davranışımız yoktur(aksine örnekleriniz varsa yazın neden eksikle ilgili olduğunu açıklarım). Bu açıdan sürekli ölümle ilgili düşünceleriniz varsa bunun illaki sebep veya sebepleri vardır ve bir eksikliğe işaret ediyordur. Bu bakımdan ölümü düşünmemeye çalışmak, buna yönelik çeşitli teknikler denemek sadece bunun üzerini kapatmak olur bu eksik(bu ölüm düşüncesi) hiçbir zaman yok olmaz. Bulduğu her fırsatta kendini gösterecektir. Ölümü düşünmemek için ölümü neden düşündüğünüzü düşünmeniz gerekiyor. Bu da büyük olasılıkla dinamik terapi ile çalışan bir terapist ile yürütülecek bir süreçte anlaşılabilir.

Soruyu sorma biçiminizden benim analizim-tahminim ateist olduktan hemen sonra çeşitli travmalar, kayıplar ve zorlukların üst üste gelmiş olmasının bilinçdışınızda "acaba bu bana tanrıdan bir işaret mi, tanrı beni cezalandırıyor mu, tanrı bana işaret mi gönderiyor" tarzında farkındalık dışında olan bir şüpheyi-korkuyu tetiklemiş olabileceği ve bu yüzden sürekli ölümü düşünüyor olabileceğiniz yönünde. Bir diğer tahminim ise insan bilinçli olarak istediği kadar ölümü bildiğini, kabul ettiğini söylesede aslında hiçbir zaman kimse bunu içselleştiremez. Bir yanımız bu sanki hiçbir zaman olmayacakmış gibi yaşar veya ölümün düzeninde bir adalet ihtiyacı hisseder. Yaşadığınız kayıplar bu "yaşamın adaletli olduğu" inancını ve "ölümsüz olduğunuza dair olan inancınızı" sarsmış olabileceği için(bu inançlar hepimizde var diğer türlü yaşamamız çok zor olurdu) artık ölümün gerçek ve adaletsiz olduğu gerçeğini bastıramıyor olmanızdan kaynaklı sürekli ölümü düşünüyor olabilirsiniz.

Tabiki bunlar benim aklıma gelen ihtimallerden ibaret. Başka bir çok ihtimal olabilir ve cevabın ne olduğunu ancak siz bilebilirsiniz ve bu cevabı bulabilmek için ve ölümü düşünmemek için ölümü neden düşündüğünüzü düşünmeniz gerekiyor.

Ölümü düşünmek her varlığın mutlak kaderi hanfendi ama bence birine aşık olup onunla bir omur gecirip ölmek bence çok güzel bir deneyim olurdu ve bence sende birini seviceksin:) sonrasi gelir muhakkak

Merhaba

Ölümü çok küçük yaşlardan itibaren biliyoruz.

Varoluşçu psikoloji, insan, yaşamak için ölüm meselesini çözmelidir der.

Soru nettir. "Öldükten sonra bana ne olacak?"

Basit bir soru gibi gelse de oldukça karmaşıklık barındırır. Bedenime ne olacak? Ruh varsa eğer nereye gidecek? Ceza çekecek miyim? Yoksa toprak olup gidecek miyim? gibi tüm bu soruların cevabı verilmedir. Bu noktada ister dindar ister ateist olunsun bir önemi yoktur ölüm için.

Ölüm en büyük kaygımız olduğundan bilme istenci bu kaygıyı gidermeye çalışarak yaşama odaklanacaktır.

"Ölüm varsa sen yoksun, sen varsan ölüm yok." sözü buna en iyi örneklerdendir. Hindistan'da doğum tanrısı yerine ölüm tanrısına daha çok dua etme geleneği vardır. Nasıl olsa doğduk diye düşünen insanlar henüz ölmediklerinden belki de bunu yapıyorlar.

"Ölüme bakmak güneşe bakmak gibidir." der I. Yalom (Güneşe Bakmak Ölümle Yüzleşmek Kitabı)

Ölüm sadece bir kaç kelimeyle anlatıcak bir gerçeklikten ötedir. Bir süreç ve yüzleşmek istiyor hepimiz için.

Kolaylıklar dilerim.