Utandığımız anılardan nasıl kurtulabiliriz?

Üstteki arkadaşın dediği gibi utandığın anılarla yüzleşmelisin.Neden utandığının kaynağını bulup bunun utanılacak bir anı olmadığını kabul etmen lazım.Bu anıyı yok edemezsin zihninden ama utanma kısmını epey bir azaltabilirsin. Neticede hepimiz insanız kaba bir tabirle hepimiz hayvanız.Türlü türlü davranışlarda bulunabiliriz.Özellikle sonucunu istemediğimiz bir davranışı,anı yapmış veya yaşamış olabiliriz çok normaldir. Üzerine düşün özellikle kökenine... O anı üzerinde kendinle barış seni farklı kılan bir parça olduğunu düşün benim de epey var böyle anılarım aklıma gelse de pek utanmıyorum. Biraz da amor fati yani kaderini sevmelisin yapmış ve yaşamış olduğun anıları kabul etmelisin.Bu anılardan kurtulamazsın sadece bakış açını değiştirebilirsin.

Utanma duygusu dediğimiz kavram değişkenlik gösterir. Onu unutmak konuya göre değişir fakat en iyisi onu anlamaya çalışmaktır. Utandığın anı bir gözden geçir onla yüzleş öyle çünkü kaçmak ya da yok saymaya çalışmak o anı sadece biraz zaman uzaklaştır tam kurtulmak için yüzleş.

Herkeste olan tam uyuyacakken utandığımız anları hatırlama olayını atlatmak için bir çok yöntem vardır. Bence şunları yapman lazım: tam o anıyı hatırladığın an, hatırlamaya devam et ve "Tsı", "Eşşek adam o öyle yapılır mı ya da denir mi" deyip kendinle biraz alay edip gül. Eğer işe yaramazsa söv, rahatla. O da yaramaz ise aklını başka şeyler ile dağıt. Mesela, aç bilgisayarını bir şeyler araştır mesela astronomi ya da prehistorik canlılar. Öyle yaparsan unutursun. O da yaramazsa olayı arkadaşlarına (eğer olayı bilmezlerse) fıkra şeklinde anlat. O zaman kesin unutursun. (Bu dediklerimi tak diye uygulama mesela o anı hatırlayıp kendinle alay etmeyi bir kaç gün sürdür eğer o zaman unutmazsan araştırma yap. Araştırmalar çok zaman istediği için hatırlamaya vaktin olmayacak zaten.) eğer işe yaramaz ise bul beni. (yaşanıp kanıtlandı)