" Kim okurdu, kim yazardı-Bu düğümü kim çözerdi-Koyun kurt ile gezerdi-Fikir başka başk olmasa" "düğüm" ile kastedilen ne olabilir, "çözecek" kimdir?

Aşık Veysel'in şairliği, diğer şiirleri hatta şiirin diğer kıtalarını bir kenara bırakarak sadece burada anlatılanı kısaca anlatayım. Nesire çeviririrsek:

"İnsanların fikirleri farklı farklı olmasaydı kimse okumaz yazmaz, koyun kurt ile gezer ve bu kimsenin çözemeyeceği bir düğüm olarak kalırdı." denmekte. Burada anlatılan konu aslında dünyada var olan tabii kanunların hayatı anlamlandırmada ne kadar öneme sahip olduğudur.

İnsanlarının farklı farklı fikirlere sahip olmaları her insanın farklı düşünce, karakter ve davranış içinde olması evrenin anlaşılması için çok önemli bir ayna konumundadır. İnsanlar, devletler, ideolojiler; herkes aynı düşünsün, aynı fikirlere sahip olsun isterler ama bu yaratılışa terstir. Allah her insanı farklı yaratmış ve o insanların gözünden yarattıklarını tanıtmıştır bu esasen Allah'ın varlık delillerindendir. Eğer fikirler farklı farklı olmasa okumanın yazmanın bir anlamı olmazdı diyerek fikir üretmek için bu farklılıklara ihtiyaç olduğunu anlatıyor şair. Koyunun kurt ile gezmesi ise mecazi olarak farklı farklı fikirlerin olmaması durumunda zıtlıklarla değeri bilinen bu alemin bir anlamının olmayacağı kötülükle iyiliğin bir olacağı kötü insanla iyi insanın bir farkının kalmayacağıdır. "Kim çözer bu düğümü" derken de aslında sadece bu farklılıkların yok olması durumunda bile anlamsız bir dünya olacağı için bu durum da çözülemeyecek bir düğüm olarak kalacağı. Dünyanın anlamsızlaşacağıdır. Yani "kim çözer" sorusunun amacı "kimse çözemez" anlamını vermektir.

Aşık Veysel aslında bir aşık bir şairden çok bir filozof olduğunu ve düşünen insanın hayatın anlamını nasıl kavrayacağını çok müthiş bir şekilde ortaya koymuştur.

Dizelerin devamında koyun kurt ile gezerdi, fikir başka başka olmasa diyor. Yaradan'ın evreni zıtlıklarla yaratmasına, zıtlık olmasaydı ortaya güzelliklerin çıkmayacağına yorulabilir bu düğüm.

Aşık Veysel, genel olarak türkülerinde doğanın detaylarından yola çıkarak yaradana varmıştır. Gözleri görmemesi sebebiyle çocukluk ve gençlik yıllarında biraz hor görülmeye maruz kalmış ya da bu hissiyatı yoğun yaşamıştır. Alevi olmasından ötürü muhtemelen farklı psikolojik baskılar da görmüş olabilir büyük şehirde. Örneğin bir başka türküsünde;

Vardım kurnanın başına, bir yudum su vermediler der.

Tüm Reklamları Kapat

Aşık Veysel

Kendini ayrık otu gibi hissetmiş olabilir.

İşin karakter tahlilini bir kenara bırakırsak Dünya üzerinde neredeyse tüm öğretiler karşıtlığın güzelliğinden, karşıtlığın aynılığından bahseder. Ying yang felsefesi de aynı şeyi söyler, Anadolu'da Yunus Emre öğretileri de. Örneğin;

Sen sana ne sanırsan, ayruga da onu san, Dört kitabın manası budur eğer var ise.

Tüm Reklamları Kapat

Yunus Emre

der Yunus Emre. İlk cümlede kendin için ne düşünüyorsan karşındaki için de onu diyor. Bu zıtlığın aynılığı öğretisidir.

Hatta işin bir ileri kademesinde zıtlık dediğimiz şey ak'tan kara'ya kara'dan ak'a bir varış halidir ve hep bir devinimdir. Durduğun nokta sadece bir duraktır, karşındakini başkası sanma der. Bunu bir diğer popüler türkü olan iki kapılı han türküsünde de görebiliyoruz rahatlıkla.

İki kapılı bir handa, gidiyorum, gündüz gece, gündüz gece...

Aşık Veysel

Burada bahsedilen şey tahmin edebileceğiniz gibi doğum ve ölümdür. Birbirine bu kadar zıt iki olgunun arasında insanoğlu sadece bir devinim halidir yaşam. Aşık Veysel bana göre gözlerinin görmemesinden dolayı farklı algılıyordu. Bu da çok normaldir. Ezcümle bahsi geçen sözler ile aynılığın sıkıcılığından, farklı renklerin güzelliğinden bahsetmiştir.