Kader monoteistik dinlerden de önce arkaik mitlerden beri rastlanan bir motif. Kader motifinin antropomorfize edilmiş halleri "ağ ören örümcek", "ip eğrilen çıkrık", "dönen tekerlek" gibi sembollerle Mezopotamya, Yunan, Roma ve Uzak Doğu mitolojisinde mevcut. Insan bilişsel sisteminde kaderin döngüselliği ve dönen objelere benzetilmesi oldukça ilksel ve temel kavramlardan olduğuna işaret eder.
Yunan mitolojisinde Moira'lar 3 kızkardeştir ve her bir insan doğduğunda Moiralar'dan Klotho ipini çarkta çevirmeye başlar, Lakheisis ipin uzunluğunu belirler ve Atropos da zamanı geldiğinde ipi keser bu da kişinin ölümüyle sonuçlanır. Moira denince ecel, ölüm akla gelir ve Homeros destanlarında kader diye çevrilen Moira uğursuz ve zorlu olarak nitelenir. Bununla birlikte Moira baştanrı Zeus'tan üstündür çünkü Zeus'un onlara sözü geçmez. Roma tarihinde elinde dümen olan kör bir kadın (Fortuna) olarak betimlenir, iyilik mi kötülük mü biçeceği belli olmadığından yine tekinsiz ve korkulan bir Tanrıça'dır.
Yunan ve Roma mitolojisinde kadın olarak betimlenmesinden de eksen çağı perspektifinden pek matah birşey olarak görülmediği, doğanın öngörülemezliğini ve belirsizliğini sembolize etmesi yani ilksel semiyosferin karanlık, ormanda saklanmış diğer yırtıcılara av olma gibi korkularına tekabül ettiği söylenebilir.
Monoteist dinlere gelindiğinde bu büyük güç de tek Tanrı'nın gücleri arasına girer, yani tüm güçler tek Tanrı'da toplanır.
