İnsanların kendi kendine konuşmasının ne kadarı kabul edilebilir?

Sadece sizin değil herkesin zihni çok sesli bir yapıda işler. Zihnimiz bize 'sesleri' getirir. Herhangi bir şey hakkında düşünün sonra onu orada bırakın. İlerleyen zamanlarda zihninizin size yeni fikirleri kendiliğinden (yani bilinçaltı olarak) ürettiğine şahit olacaksınız. Düşünmemiz bizim eserimiz değildir. Düşünmemiz bile derinde bilinç dışı bir faaliyete dayanır. Bilincin fonksiyonu sadece bilinçaltını ve beyni harekete geçirme şeklindedir. Bunun kolunuzu kaldırmak istediğinizde olan şeyden farkı yoktur. Siz kolunuzu kaldırmak istediğinizde sadece istersiniz gerisini beyniniz kolunuzdaki sinirlerle iletişim kurarak halleder. Aynı şey düşünmek için de geçerli. Siz bir şeyi düşünmek istersiniz beyniniz size bu düşünceleri üretir. Ne beyniniz üzerinde ne de belleğiniz üzerinde doğrudan kontrolünüz esasen yoktur. Sizin elinizde Dolaylı ve sınırlı bir kontrol mekanizması vardır ki bu sadece 'harekete geçirme' şeklinde ifade ettiğim şeydir. Çok sesliliğin kaynağı da bu nedenle gerçekte bilinçaltıdır. Eagleman kitabında buna 'çok sesli demokrasi meclisi' der ve yine kitabında bilinç için gazetenin anasayfasını okuyan bir kişi benzetmesi yapar. Bütün herşeyin özeti bilinç için gazetenin ana sayfasında bilinçaltı tarafından hazır edilir özet geçilir der. Beyinde milyarlarca nöron hücresinde gerçekleşen hiç bir şeyden 'haberimiz' yoktur. Bunu da büyük bir şehrin trafiğine benzetir ve bu 'gürültülü' trafikten hiç haberimiz olmadığını ve hatta buna doğrudan bir erişimimiz olmadığı söyler. ^[1]Gerçekten de öyledir ve bu gerçekte inanılmaz bir durumdur. Biraz daha derine inersek "ben' gerçek kimim sorusu bile garip bir hal almaya başlar. İnsanın kendine 'yabancılaştığı' bir noktadır artık burası. Beni ben bile yönetmiyor gibiysem ben kimim. Hiç bir şey neredeyse kontrolümüz içinde değil gibi bu manzarada. Ama 'ben' dediğim şey de biliyoruz ki var ve çok gerçek duruyor. Hepimize çok 'yakın' duruyor. Ama peki o zaman neden kontrol ettiğimizi sandığımız şeyler bile aslında ve gerçekte kontrolümûzun çok dışında yada uzağında. Burdan bakınca 'ben'e dair herşey bir ilizyon gibi duruyor ama bu o kadar güçlü bir ilizyon ki hepimiz buna inanıyoruz ve sonunda heryer de 'ben' 'ben' diye dolaşan insanlara dönüşüyoruz. Ben kimim gerçekte neyim sorusunun silikleştiği bir tabloda emin olunuz ki sadece siz değil herkes kendinde bir başkasını bulur ve sizin sorduğunuz soruyu sorar. Bu yüzden fazla kaygılanmanıza gerek yok diye düşünüyorum.