Evrimi anlamak, fizik yaslarının zannettiğimiz şekilde bir amacının ve bilinçli bir yönünün olmadığını fark etmek hayat görüşünüzü nasıl etkiledi?

Soru-cevap akışında böyle güzel sorularla karşılaşmak çok hoş. Keyifle tecrübelerimi paylaşmak isterim. Sorunuzda bahsettiğiniz konuları kavramak, hatta üzerinde pek çok kitap okuyup, belgesel seyretmek, hayat görüşümde temelden değişikliklere sebep olmadı. Tam tersine inandığım değerlere farklı yaklaşımlar, yorumlar getirerek daha çok sarılmaya çalıştım.

Yine de kast ettiğiniz deneyimi yaşadım. Fakat bu soruda bahsettiğiniz argümanlarla değil, farklı bir şekilde oldu. Hepimizin kendimizce değerleri var, ama bu değerlere nasıl sahip olduğumuzun farkında bile değiliz. Çoğumuz bu değerleri ailemiz ve yakın çevremizden alırız, ama bunlar öyle empoze edilir ki sorgulamaya bile korkarız. İşte benim yaptığım buydu "değerleri sorgulamak". Bu öğretilerle yaşayacaksam tam olarak ne olduğunu öğrenmeliyim, hatta yaşamayacaksam daha iyi öğrenmek zorundayım, çünkü öğrenmediğiniz şey her zaman kafamızı karıştırır. Sizin anlayacağınız, bendeki majör değişiklere çevresel dış kaynaklar değil (bahsettiğiniz argümanlar farklı bir şeyi işaret etseydi bile, bendeki majör değişiklik gene olurdu), işin kaynağı ve kendisi sebep oldu.

Bu deneyim neler hissettirdi: Etrafıma kendi ellerimle ördüğüm duvarlar yıkıldı!

Bahsettiğiniz değişimi derinden yaşadım diyebilirim. Hatta komik gelebilir fakat bir nevi "aydınlanma" gibiydi. Bambaşka bir şeyi araştırıyordum esasen. Kendimi "Kör Saatçi"yi okurken buldum. Ardından okumaya korktuğum, okuduğumda suçluluk hissetmeme sebep olan (karşı gelme korkusundan dolayı) kutsal kitapları okumaya başladım. Tuhaf bir rahatlama hissettim içimde. Çünkü, bahsedilen tasarım, benim kafamdaki muhtemel tasarımcının çok altında kalıyordu. Kendimi Mağara Alegorisi'ndeki zincirlerinden kurtulmuş adam gibi hissettim. Artık sadece gölgelere bakmak zorunda değildim.

Yaşım itibariyle zannediyorum ki yaşam görüşümde daha çok değişiklik olacak. Fakat şunu rahatça söyleyebilirim ki bu algı benim için pekçok şeyin yönünü değiştirdi. Basitçe söylemek gerekirse bir zıtlıkla karşılaşmak doğru bildiğim bazı şeylerin aslında sorgulanabilir olduğunu gösterdi. Bu ise hayatımı kendime çok daha bana uyacak şekilde şekillendirmemi sağlayacak gibime geliyor. Anlam mevzusuysa benim için hayatı ne uğruna ve nasıl yaşadığımla çok yakından ilgiliydi. Şu an kendini geliştirmeye ve hayatını en iyi şekilde geçirmeye çalışan biriyim.

Düşüncenin evrende yeri yok mu. Başka bir deyişle düşünceyi üretebilen bilincin. Bilinçlerimiz bu evren içinde var oldu. O halde madde veya enerji düşünceye dönüştü. Unutmamak gerekir ki evrende hiç bir şey tek yönlü değildir. Madde veya enerji düşünceye dönüşüyorsa düşünce de tekrar maddeye veya enerjiye dönüşebilir demektir. Mesela beynimizin faaliyetlerine göre dört ayrı tür dalga yayması düşüncenin madde veya enerjiye tekrar dönüşmesine örnektir. Sonuçta çok düşük frekansta da olsa bu dalgaları beyin düşünsel faaliyete göre üretir ve yayar. Evrende düşüncenin veya bilincin yeri olmadığı tezi doğru bir tez değildir. Bilakis düşünmek, düşünmemiz evrene tabi olarak ve evrende ortaya çıktı çıkabildi. Biz evrenin varlığı karşısında kendimizin varlığını silikleştirip yok ederek aslında kendimizi evrenin bünyesinde şuursuzluğun eseri olarak evrene tabi ve evrenin kendisinin sadece bir lokal bölgesi olarak görsek o halde evren kendi kendini görüyor, gözlemliyor deneyimliyor demek zorunda kalırız. Çünkü bizler evrenin ürünüyüz. Evren kendi bünyesinde bilinci ortaya çıkararak bunu yaptı ve başardı. Evren kendi bünyesinde 'görmeyi' ortaya çıkararak kendisinin aynı zamanda 'görülen' olmasını sağladı ve bu iki özelliği kendi bünyesinde var edebildi, ortaya çıkarabildi.

Eğer biz sadece ve salt maddeden veya maddenin kökeni enerjiden ibaret varlıklarsak bizim zaten kendi varlığımız yok yani ortada 'biz' veya 'ben' diye ayrı bir varlık yok demektir. Ne sorduğumuz sorular bize ait ne de herhangi bir düşüncemiz. Hepsi evrene ait ve evrenin süreçleri demektir. Bizim varlığımız sadece 'ben' diyerek kabul ettiğimiz bir yanılsama demektir. Bu şekilde ayrı bir varlığınızın evren karşında olmadığını anlamak evrenin 'gören' 'bilinç' ve 'canlı' niteliklerinin de kendisine ait olduğunu kabul etmeye kadar götürür bizi. Varoluşumuzun şuursuzluğunun kabulü halinde bütün bu gibi nitelikler bize değil evrene aittir. Bunun evrenin lokal bir nokta veya bölgesinde ortaya çıkıyor olması sonucu değiştirmez. Bu da evren bir biçimde belli şartlar biraraya geldiğinde hem bilinçli olabilen varlık hem de belli şartlarla canlı olabilen bir varlık demek olur.

Ben evreni sorguladığımda varlığımızın evren karşısında olmadığını ve bir 'hiç' olduğunu anlıyorum. Ortada evrenden başka bir şey yok çünkü gerçekte. Bu nedenlerle Majör bir bakışın sonucu ben evrenin şuursuz bir varlık değil bizim şuurlarımıza sahip olan bir varlık olduğunu çıkarıyorum.