Bir sanat kariyeri sizi hayatta ne kadar ileri götürebilir?

Bu soruya cevap verebilmek için, sorudaki "ileri"liği tanımlamamız gerekir ancak bunun yapılabilmesi zordur.

Çünkü sanatta başarı ya da ilerleme, sanatçıdan sanatçıya değişebilecek bir ön kabul. Kimine göre geniş kitlelere ulaşmak, kimine göre entelektüel kitlenin takdirini kazanmak, kimine göre takip ve taklit edilmek, kimine göre tarihte önem sunmak, kimine göre yeni bir şeyler yapmak... Çok sayıda şey sayılabilir. Ve parasal durum tabii ki. Para sanatta başarı mıdır? İleriye gitmek midir?

Bu kavram karmaşaları ve değişkenler nedeni ile sorunuza cevap vermek zor. Tek bir eseri takdir görmeden ölen ve bugün tarihin en büyük sanatçıları arasında anılan sanatçılar var. Geniş kitlelerden ilgi görüp zengin olmuş ancak sanat dünyasınca tamamen boş, gereksiz hatta kötü olarak anılan sanatçılar da var. Sanat kariyeri de, sanatın kendisi gibi oldukça muğlak bir olgu. O nedenle... Ortada belirgin bir cevap yok gibi görünüyor.

5N1K cevabı o kadar çeşitlendiriyor ki!

Sarhoş edip kibirden çatlatabilir, intihara sürükleyebilir, zengin kılabilir, açlıktan öldürebilir, ünlü yapabilir ve öldüğünüzden kimsenin haberi olmayabilir.

Geçici olarak zirveye taşır ve o hızda da indirebilir. Ya da ve muhtemel sizden yıllar yıllar sonra, çekilmiş onca cefa, yaşanmış onca yokluk, yakıştırılmış onca delilik, kaçkınlık vb. sonrası ölümsüz olarak kalıcı da kılabilir.

Ancak nankör tarihimizde, hele ki gerçekten sanat ( yoğun bir düşünce ve duygu üretimi ile yoğun bir emek ve net bir mesaj içeren ve mümkünse de bireysel yahut toplumsal, yaralı bir parmağa işeyebilen sanat ) söz konusu olduğunda; bu alanla iştigal edip türlü yokluklarla mücadele etmeyene, türlü zorluklara göğüs germeyene ve özellikle sefaletle hayatını sonlandırmayana rastlamak çok zor.

Kim bilir belki de onları ve sanatlarını ölümsüz kılan bu zorlukların kendisi, sanata dair teorilerini pratikte ve bizzat yaşayarak sınamış olmalarıdır.

Zira ekmek ile ilgili en iyi şiiri, en iyi resmi, en iyi melodiyi ve nicesini illaki bir fırıncı yaratır diye bir iddiamız yok fakat bu asla ve asla ekmekle haşir neşir olmayan, tarihini ve önemini bilmeyen biri olamaz. Hele ki fırından, tandırdan veya sac üzerinden ilk çıktığı halinin tadını bilmeyen yahut yoklukta kurusunun, küflüsünün bir kuzu kadar leziz olduğunun farkına varamayan…

Bir de bu açıdan baktığımızda; metalaşmış, metalaştırılmış, özünü yitirmiş ( ki sanatın en amansız düşmanı budur) bir dünyanın düzeninin temel argümanlarından biri olan KARİYER ile gerçek sanat asla yan yana gelmez. Çünkü özgürlüğünü ve özgünlüğünü yitirir. Ve bu nedenle bunu bilen , özgürlüğünden ve özgünlüğünden taviz vermeyen için kariyer değil daha çok bedel ile özdeştir.

Neticede sanat; farklı bakabilmektir, itirazdır, reddediştir, alternatiftir, haykırıştır, en dolaysız özgürlüktür, eş sorumluluğu kendinden olan…Sevgiyle...