Neden Hindistan ve Çin Gibi Ülkelerin Nüfusu Bu Kadar Fazla?

2013 sayımlarına göre Çin'in nüfusu 1.357 milyar, Hindistan'ın nüfusu 1.252 milyardır. İkisinin toplam nüfusu, tüm Dünya'nın %35'inden fazlasına denk gelmektedir! Bu iki ülkeden sonra Dünya'nın en kalabalık olan ülkesi olan ABD'nin sadece 321 milyon civarında nüfusu bulunmaktadır. Peki bu devasa fark neden kaynaklanıyor? Neden Hindistan ve Çin'in nüfusu bu kadar fazla?

Bunun sebebini, ülkelerin tarihlerinde ve coğrafyalarında aramak gerekiyor. Endüstri Devrimi öncesi toplumlarda nüfus, erişilebilen kaynak miktarına bağlı olarak şekillenmekteydi. Eğer ki bir bölgenin dengeli bir iklimi, verimli toprakları ve bolca suyu varsa, popülasyonu da hızla artmıştır. İşte Doğu Çin, bu bölgelerden birisidir.

Elbette, tarihsel olarak incelendiğinde bir bölgede üretilen ekin tipinin de nüfusa etkisi olduğu görülmektedir. Örneğin pirinç gibi geniş tarlalarda üretilmesi gereken ekinlerin bol olduğu bölgelerde, nüfus da artmıştır; çünkü insanlar tarlalarında çalıştırabilecekleri daha fazla sayıda çocuk istemişlerdir. Pirincin anavatanı olan Çin'de nüfusun artışının bir nedeni de bundandır. Aşağıdaki grafikte pirinç üreticisi olan ülkeler ve bu ülkelerin pirinç üretim miktarları gösterilmektedir:

Pirincin nüfus büyümesine bir diğer etkisi daha vardır: Kalori değerleri. 1 birim pirinçten elde edilen kalori miktarı, 1 birim tahıldan elde edilenden daha fazladır. Bu sayede, bu bölgede yaşayan daha fazla insan aynı anda doyurulabilmiş, kaynak bolluğunun üzerine bir de kaynak verimliliği eklenerek popülasyon büyümesine katkı sağlanmıştır. 

Bunlar haricinde tarihsel olarak önemli olan bir diğer veri de, tarımın ilk ortaya çıktığı bölgelerden birisinin Çin olmasıdır. Bu durum, özellikle Han Çinlileri'ne büyük katkı sağlamıştır ve popülasyonlarını hızla arttırmaları mümkün olmuştur. Elbette ki, günümüzdekinin aksine tarihte orduların sayıca üstünlüğü kazanma açısından en büyük faktörlerden birisiydi. Bu nedenle toplumlar çok sayıda erkek yetiştirmek ve onları savaşçı yapmak peşinde koşmuşlardır. Han Çinleri de bunlardan birisidir. Bu ordu sayesinde Çin, hem devasa bir toprak bütünlüğüne kavuşabilmiş, hem de bunu sürdürebilmeyi başarmıştır. 

Elbette ki Çin ve Hindistan'ın nüfusu hep bu kadar abartılı düzeylerde olmamıştır. Örneğin 1200-1300 yıllarında yaşadıkları Moğol saldırıları sonucunda nüfuslarının yarısı yok olmuş ve Avrupa'nın o dönemdeki nüfusu ile kabaca eşitlenmiştir. Keza, Dünya'nın diğer bölgelerindeki hızlı gelişmeler de Çin nüfusunun Dünya nüfusuna göreli oranını değiştirmiştir. Örneğin Endüstri Devrimi sonrasında Avrupa'nın popülasyonu 4 kata kadar hızlı bir artış göstermiş ve Çin'in o dönemdeki nüfusu ile kabaca eşitlenmiştir. Ancak Endüstri Devrimi'nin Çin'e ulaşması sonrasında Çin'in popülasyonu da hızla artışa geçmiş ve yine Avrupa'yı çok geride bırakmıştır. Zaten Çin'in günümüzdeki popülasyonunu sürdürebilmesinin tek yolu da endüstridir.

Ne var ki günümüzde popülasyon büyüklüğü başarı ile doğrudan ilişkili olmadığı için, Çin de ciddi sıkıntılar içerisindedir. Sadece tarımcılık ile nüfus büyüklüğü desteklenemediği için, Çin Komünist Partisi nüfus kontrolü yöntemlerini devreye sokmuştur. 1979 yılında "tek çocuk politikası" denen bir sisteme geçilmiş ve vatandaşların sadece tek çocuk yapmalarına izin verilmiştir. Bu denetim sayesinde, 400 milyon yeni çocuğun doğmasının önüne geçildiği hesaplanmıştır. Elbette bu kurala herkes uymamıştır; ancak uymayan insanlar hem maddi olarak, hem de iş kaybı veya zorunlu kürtaj gibi yöntemlerle cezalandırılmışlardır.

BBC

Lakin bu politikanın da olumsuz tarafları bulunmaktadır. İnsan haklarının ihlal ediliyor olabileceğine dair şüphelerin ötesinde, tek çocuk politikası kısa bir sürede yaşlı nüfusun hızla artarak 1965'te %8 ile Dünya ortalamasının (%13) 5 puan altında olan Çin'in, 2015 yılında yaşlı nüfus konusunda Dünya ortalamasını (%16) yakalamasına ve geçmeye doğru ilerlemesine neden olmuştur. Buna engel olmak isteyen Parti, 2015 yılında "iki çocuk politikası"na geçildiğini ilan etmiştir. Ne var ki tek çocuk sahibi olmak artık "sosyal norm" haline geldiği için, bu politikanın ne kadar işlevsel olacağını ancak zaman gösterecektir.