Edebiyat Eserlerinde Elflerin Evrimi

Elfler, yüzyıllar boyunca, William Shakespeare'in oyunu "Bir Yazgecesi Rüyası"ndan J. R. R. Tolkien'ın 300 sene sonraki klasik fantazi romanlarına kadar, kurguların popüler bir konusu olmuştu. Fakat elflerin oyunlarla, kitaplarla ve masallarla sınırlandırılması ancak yakın zamanda oldu: Geçmiş yüzyıllarda perilerin ve elflerin varlığına inanmak yetişkinler arasında da çocuklarda olduğu gibi yaygındı.

Periler gibi, Elflerin de sihirli, şekil değiştiren ufak tefek varlıklar olduğu söylenirdi (Shakespeare'in elfleri çiçeklerin içinde yaşayan ve etrafında neşeyle uçuşan küçük, kanatlı yaratıklardı.)

İngiltere'de erkek elfler minik yaşlı adamlar olarak tasvir edilirken, elf hanımları her zaman genç ve güzellerdi. Zamanın erkekleri gibi, elfler ormanda ya da kırdaki krallıklarında, ya da ağaç kovuklarında yaşardı. Efler, periler ve cüce cinler folklorik olarak birbirine çok yakındır; ancak elflerin eski Norveç Mitolojisi kaynaklı olması olasıdır. 1500'lü yıllarda, insanlar elf folklorünü hikayelere ve perilerle ilgili efsanelere katmaya başladılar; 1800'lerde ise elfler ve periler aynı sihirli yaratıkların farklı isimleri olarak algılanmaya başladı.

Perilerde olduğu gibi, elfler de sonunda eşek şakaları ve haylazlıkla ün yaptılar, ve günlük hayatın her tuhaflığı onlardan bilindi. Mesela bir insanın ya da bir atın saçı dolaşıp düğüm olursa, adı 'elf kilidi' oluyordu; bir bebek doğum lekesi ya da bir özürle doğarsa 'elf işaretli' oluyordu.

Aslında, atalarımız elflerin yaratacağı tehlikeyi hafife almışlar. Halk bilimci Carol Rose'un "Ruhlar, Periler, Cüce cinler ve Goblinler" adlı ansiklopedisinde elflerin kimi zaman insanlara dostça davrandığı olsa da, kendilerini rencide eden olursa fena intikam almalarıyla tanındıkları yazar.

Bebekleri çalabilirler; sığır, süt, ekmek çalabilirler, genç adamların büyü ile aklını alıp onları yıllarca büyü etkisinde bırakabilirler. Bunun bir örneği 'Rip Van Winkle' adlı ünlü hikayedir.

Evrimleşen Elfler

Sonraları, geçmişteki bu ufak tefek ve kötü tavırlı elflerden farklı bir doğaya ve şekle sahip yeni bir elf türü ortaya çıktı. Bazı elfler, J.R.R. Tolkien'in 'Yüzüklerin Efendisi' üçlemesinde olduğu gibi, insan boyunda, zarif, güzel olarak tasvir edilmiştir; ve hoş, neredeyse melekler gibi özelliklere sahiptirler. Tolkien'in karakterleri büyük ölçüde kendisinin İskandinavya kültürü araştırmalarından etkilenmiştir, bu yüzden Elflerin uzun boylu ve sarışın olmaları şaşırtıcı değildir. Ölümsüz olmasalar da, bu elfler yüzlerce yıl yaşamaktaydı. Elfler modern fantazi edebiyatının temellerinden oldular.

Dungeons and Dragons (Zindanlar ve Ejderler) adlı "role-playing" oyununun eş yaratıcısı Gary Gygax, sadece Tolkien'in elflerinden değil, onları popülerleştiren araçlardan, oyuncuların insanlara ek olarak elflerin de bir karakter ırkı olarak seçilebileceği bir oyun yaratacak kadar etkilenmişti.

Her şekilde, elfler sihir ve doğa ile oldukça iç içedir. Perilerde olduğu gibi, elfler için de gizlice sağlıklı bebekleri çalıp yerine kendi bebeklerini koydukları söylentisi vardı. Bu değişen bebekler ilk bakışta insanlara ait normal bebekler gibi görünse de hastalandıklarında ya da asabileştiklerinde anne babalar kendi gerçek bebeklerinin elfler tarafından alıkonulduğundan şüpheleniyordu. Hatta anne babalar için gerçek bebeklerini alıkoyucu eflerden nasıl alabileceklerine dair rehberlik eden efsaneler bile mevcuttu.

Görünen o ki her neslin hikayelerinde kendilerine has bir elf görüntüsü vardır. Cüce cinlerin tarihsel olarak tek bir tür işle (ayakkabıcılık) uğraşagelmiş olması gibi, herhalde yaygın (ve çokça ticari) elf tasvirinin işçi olması, mesela Noel Baba'nın oyuncakçı elfleri, hatta ünlü bisküvi markası Keebler'in bisküvici elfleri, şaşırtıcı olmasa gerek. Folklör, dil ve kültür gibi, durmaksızın evrimleşir, ve elfler her zaman o şekilde ya da bu şekilde bizlerle birlikte olacaktır.