Dinozorların Neredeyse Tamamının Neslini Tüketen Yıkım, Köpekbalığı Çeşitliliğini Dikkate Değer Düzeyde Etkilemedi!

66 milyon yıl önce küresel bir felaket, tüm kuş olmayan dinozorların ve mosasaurlar ve plesiosaurlar gibi büyük deniz sürüngenlerinin yok olmasına yol açtı. Peki ya köpekbalıklarına ne oldu?

Uppsala Üniversitesi'nden Mohamad Bazzi ve meslektaşları tarafından PLOS Biology dergisinde yayınlanan köpekbalığı dişleri üzerine bir araştırmaya göre, köpekbalığı dişi çeşitliliği Kretase'nin sonundaki kitlesel yok olma olayı boyunca nispeten sabit kaldı.^[1]

Araştırmacılar, günümüzde hayatta olan sekiz ve soyu tükenmiş bir takımdaki türler de dahil olmak üzere 1239 fosil köpekbalığı dişinin morfolojisini analiz ettiler. Dişler, 83,6 milyon yıl önceki geç Kretase'den 56 milyon yıl önceki Paleojen'e kadar, dinozorların çağını sona erdiren K-Pg sınırı boyunca, 27 milyon yıllık bir süreyi kapsıyor.

Bilim insanları, köpekbalığı diş çeşitliliğinin K-Pg sınırından önce zaten azaldığını, ancak kitlesel yok olma olayı sırasında nispeten sabit kaldığını buldular. Bazı üst düzey ("apeks") yırtıcı grupları, özellikle üçgen şeklinde ve bıçak benzeri dişlere sahip olanlar, çalışılan süre boyunca av türlerinin neslinin tükenmesiyle bağlantılı olabilecek seçici tükenmelere maruz kaldılar.

Bununla birlikte, K-Pg sınırından sonra diş çeşitliliğinde diğer köpekbalığı soyları arttı. Örneğin, balıkla beslenmek için uyarlanmış dar, sivri uçlu dişlere sahip Odontaspididae familyasındaki köpekbalıkları, erken Paleojen'de kanatlı balıkların hızla çeşitlenmesiyle aynı zamana denk gelen çeşitlilikte artışlar gösterdi. Yazarlar, bu seçici yok olma modelinin, uzman tetrapod avcılarından daha genel kemikli balık diyetlerine ekolojik bir değişimi yansıtabileceğini öne sürüyorlar.

Bu çalışma, son Kretase kitlesel yok oluş olayı boyunca birden fazla köpekbalığı grubunda diş morfolojisinin ilk küresel araştırmasıdır ve K-Pg sınırının, diğer omurgalı soylarının çoğunda olduğu gibi köpekbalıkları için etkileyici olmadığını gösterir.