Web 1.0 2.0 3.0 Farkları Basit Anlatım

İnternetin ilk günlerini bir düşünün: Tıpkı bir müzenin duvarındaki sabit, tek yönlü bir afişi okumak gibiydi. Ne afişle konuşabilirdiniz, ne de afişe bir şey yazabilirdiniz. Peki, o hareketsiz, "sadece oku" sayfaları, günümüzün sürekli değişen, sizinle konuşan ve hatta dijital eşyalara sahip olmanızı sağlayan evrenlerine nasıl dönüştü? Bu büyük yolculuk, aslında bizim dijital dünyadaki rolümüzün (Okuyucu olmaktan, Katılımcı olmaya, oradan da Sahip olmaya) nasıl değiştiğinin hikayesidir. En teknik terimleri bir kenara bırakarak, Web 1.0’dan Web 3.0’a uzanan bu dijital evrimi maymuna anlatır gibi, basit benzetmelerle keşfedelim.

1. Web 1.0: İnternetin Tarihi Kitaplığı (Sadece Oku Dönemi)

1990’dan 2003’e kadar süren bu dönem , internetin bebeklik yıllarıydı. İnternet, bir ansiklopedi gibiydi: Bilgi almak için ziyaret ederdiniz, ama içeriği değiştiremezdiniz. Bu döneme “salt okunur Web” denmesinin nedeni buydu. İlk büyük siteler (Amazon, Yahoo! gibi) bu dönemde ortaya çıktı.

1.1. Duvar Afişleri: Herkes İçin Aynı Sabit Bilgi

Web 1.0’daki siteler Statikti. Bu, sayfaların durağan olduğu ve içeriğin tek yönlü aktığı anlamına geliyordu. Sadece HTML ile yapılan bu siteler, sahibi manuel olarak güncellemedikçe hep aynı kalıyordu.

• Basit Metafor: Web 1.0, önceden basılmış bir broşür asılı olan bir vitrin gibidir. İçerik herkes için aynıdır, size özel bir şey yapmaz ve sizinle etkileşime girmez. Bu yapı hızlıydı, ama içerik hızla eskiyor ve site sahiplerine sürekli manuel güncelleme yükü getiriyordu.

1.2. Flash Işıkları: Gösterişli Ama Dilsiz Panolar

Tasarımcılar, tekdüzeliği kırmak için Flash’ı kullandı. Flash, sitelere animasyon, ses ve video gibi gösterişli efektler eklememizi sağlayan bir multimedya platformuydu.

• Büyük Sorun: Flash, çok gösterişli bir LED ekrandı. Ancak içerik, arama motorlarının okuyamayacağı (SEO) SWF dosyalarının içine gömülüyordu. Ayrıca bu ekranı açmak için özel bir yazılıma (Flash Player) ihtiyacınız vardı. Bu, Flash’ın sadece güzel görünmenin yetmediğini, aynı zamanda  

erişilebilir olmanın da kritik olduğunu gösterdiği ilk büyük dersti.

2. Web 2.0: Dijital Mahallemiz (Katıl ve Paylaş Dönemi)

2004’ten itibaren başlayan Web 2.0 dönemi, interneti kökten değiştirdi. Artık sadece okumaktan sıkılmıştık. Web, katılım, işbirliği ve etkileşim merkezi haline geldi.

2.1. Canlı Sohbet Odaları: Kütüphaneden Mahalleye Geçiş

Evrim Ağacı'ndan Mesaj

Neden Desteğe İhtiyacımız Var?

Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor.

Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak (yani kendi mesleğimiz doğrultusunda bir iş sahibi olursak) Evrim Ağacı'na zaman ayıramayacağımızı, ayakta tutamayacağımızı biliyoruz. Çünkü az sonra detaylarını vereceğimiz üzere, Evrim Ağacı sosyal medyada denk geldiğiniz makale ve videolardan çok daha büyük, kapsamlı ve aşırı zaman alan bir bilim platformu projesi. Bu nedenle bizler, meslek olarak Evrim Ağacı'nı seçtik.

Eğer hem Evrim Ağacı'ndan hayatımızı idame ettirecek, mesleklerimizi bırakmayı en azından kısmen meşrulaştıracak ve mantıklı kılacak kadar bir gelir kaynağı elde edemezsek, mecburen Evrim Ağacı'nı bırakıp, kendi mesleklerimize döneceğiz. Ama bunu istemiyoruz ve bu nedenle didiniyoruz.

Destek Ol

Web 2.0 demek, Sosyal Medya demekti. İnternet, sessiz bir kütüphaneden, herkesin birbirini gördüğü, konuştuğu ve etkileşime girdiği canlı bir mahalleye dönüştü. MySpace, Facebook ve hatta Vikipedi gibi (kullanıcıların içeriği birlikte yazdığı yerler) platformlar kitlesel olarak yükseldi.

• Özet: Kullanıcılar sadece okuyucu olmaktan çıkıp, içeriği aktif olarak üretenler haline geldi. Milyonlarca kişinin aynı anda paylaşım yapması, teknolojinin buna uygun şekilde dinamik hale gelmesini zorunlu kıldı.

2.2. Kişiye Özel Mutfak: Veritabanları ve Dinamik İçerik

Web 2.0 siteleri Dinamiktir; yani formlar, kullanıcı hesapları ve e-ticaret gibi özelliklerle ilgi çekici, kişiselleştirilmiş deneyimler yaratır.

• Basit Metafor: Statik fırıncı herkese aynı ekmeği verirken, dinamik mutfak, sizin siparişinize, konumunuza veya tercihinize göre anında yeni ve kişiselleştirilmiş bir yemek hazırlar. Dinamik siteler, içeriği anında oluşturmak için PHP/Javascript gibi dilleri ve bir veritabanını kullanır. Bu kişiselleştirme harika olsa da, içeriğin her seferinde sıfırdan yapılması statik sitelere göre biraz yavaşlık getirebilir.

3. Esnek Evler: Responsive Tasarım ve Mobil Devrim

2000’lerin sonuna doğru akıllı telefonların patlamasıyla, siteler sadece masaüstüne değil, her boyuttaki ekrana uyum sağlamak zorunda kaldı. Responsive Tasarım (RWD) bu sorunu çözmek için doğdu.

3.1. Tek Tasarım, Her Ekrana Uyum: Sihirli Esneklik

Responsive Tasarım, web sitesinin düzenini, kullanıcı cihazının ekran boyutuna göre otomatik olarak ayarlaması anlamına gelir. Bu sayede tek bir tasarım, telefon, tablet ve bilgisayar ekranlarına uyum sağlar.

• Basit Metafor: Responsive tasarım, sihirli, esnek bir ev inşa etmeye benzer. Evdeki tüm eşyalar (içerik) ve odalar (düzen), evin boyutu (ekran) ne olursa olsun kendiliğinden yeniden düzenlenir ve her zaman düzenli görünür.

3.2. Mobil Öncelik: Hız Kazanır, SEO Yükselir

Google, mobil cihazlara önem vermeye başladıkça, sitenizin hızlı ve uyumlu olması artık sadece iyi bir özellik değil, aynı zamanda kritik bir SEO stratejisi haline geldi.

• Özet: Hızlı yüklenen responsive bir site, Google’ın (arama motoru) “trafik kurallarına” uyan, düzenli bir işyeri gibidir. Google, bu tür işyerlerine daha çok müşteri (trafik) yönlendirir. Bu, tasarımın artık sadece görünüm değil, aynı zamanda ticari başarı için bir zorunluluk olduğunu gösterdi.

4. Web 2.0’ın Karanlık Yüzü: Verilerin Tapusu Kimde?

Web 2.0 bize sosyal bir hayat verse de, büyük bir bedeli vardı: Merkezileşme ve Veri Sorunu.

Agora Bilim Pazarı

''Worst That Happen'' Sweatshirt

Bilimsel yönteme gönderme yapan bu sweatshirt ile “en kötü ne olabilir ki?” sorusunu soran, denemekten korkmayan ruhunuzu gösterin.

Bilgiler ve Uyarılar:

1. Renk Bilgileri: Sweatshirt siyah olarak üretilebilmektedir.
2. Beden Bilgileri: Stokta kalan ürünlerimiz arasından dilediğiniz bedeni seçebilirsiniz. Sweatshirt ilgili beden bilgisi almak ve ölçüleri öğrenmek için buraya tıklayınız.
3. Cinsiyet Bilgileri: Bu ürünümüz unisex üretilmektedir ve her cinsiyete uygundur.
4. Kargo Bilgileri: Bu ürün sipariş alındıktan sonraki 2 iş günü içinde postalanacaktır. Kargo yöntemimiz hakkında daha fazla bilgiyi buradan alabilirsiniz.
5. Yıkama/Ütü Bilgileri: Sweatshirt üzerindeki görsellerin korunması için sweatshirtlerin ters yüz edilerek yıkanması ve ütülenmesi tavsiye edilir. Siyah sweatshirtlerin en fazla 30 derecede yıkanması gerekmektedir.
6. İade/Değişiklik Bilgileri: Lütfen sipariş vermeden önce iade ve ürün değişikliği ile ilgili bilgilendirmemizi okuyunuz.

Devamını Göster

₺1,200.00

Satın Al Tüm Ürünler

4.1. Veri Deposu: Büyük Şirketlerin Kontrol Gücü

Web 2.0'da içerik ürettik, yorum yaptık, paylaştık. Ama tüm bu verilerin ve içeriklerin kontrolü, büyük merkezi platformlara (Meta, Google) geçti.

• Basit Metafor: Sosyal mahallemizi inşa ettik ama evimizin tapusu (veri sahipliği) bize değil, mahalleyi yöneten tek bir şirkete aitti. Bu şirketler, kuralları istediği zaman değiştirme ve içeriği sansürleme gücüne sahipti.

4.2. Algoritma Balonu: Ücretsiz Hizmetin Bedeli

Merkezi platformlar, bizim davranış verilerimizi topladı ve bu verilerle hedefli reklamcılık yaparak para kazandı. Algoritmalar, bize sadece görmemizi istedikleri şeyleri gösterdi ("Filtre Balonu").

• Özet: Web 2.0’daki hizmetler ücretsizdi, çünkü aslında ürün bizdik. Bu güvensizlik, kullanıcıların kendi verileri üzerinde gerçek kontrol talep etmesine yol açtı. Web 3.0 bu soruna bir cevap olarak ortaya çıktı.

5. Web 3.0: Kendi Evinin Anahtarı Sende (Merkezsiz Gelecek)

Web’in en yeni aşaması olan Web 3.0, merkezsizlik, dijital mülkiyet ve daha akıllı etkileşimler vaat ediyor. Buna "merkezsiz Web" deniyor.

5.1. Merkezsiz Yapı: Aracıları Yok Etmek

Web 3.0’ın temel özelliği Merkezsizliktir. Bilgiler, merkezi bir otorite yerine kullanıcılarda bulunan dağıtılmış bir yapıdadır. Blok zinciri (Blockchain) bu merkezsizliği sağlayan ana teknolojidir.

• Basit Metafor: Mahallemizin tapu kayıtları artık tek bir şirketin kasasında değil, mahalledeki her sakinin elindeki dijital bir defterde (Blockchain) tutuluyor. Kontrol büyük şirketlerden alınıp, topluluğa geri dönüyor. Ayrıca Web 3.0, makinelerin içeriğin  

ne anlama geldiğini anlamasını (Anlamsal Web) hedefliyor.

5.2. Dijital Tapu: NFT ve 3D Evrenler (Metaverse)

Web 3.0, kullanıcılara özelleştirilmiş deneyimler sunarken , bunları 3D grafikler (Metaverse) ve yüksek etkileşimle zenginleştiriyor.

• Özet: Web 2.0’da dijital eşyalarınız kiralıktı. Web 3.0’da ise NFT (Dijital Tapu) gibi teknolojiler sayesinde dijital dünyada mülkiyet kanıtına sahip olabilirsiniz. Artık dijital varlıklarınızı farklı sanal evrenlerde (Metaverse) yanınızda taşıyabilirsiniz.

Web Evrelerinin Karşılaştırması

Bu hızlı evrimi daha net görmek için:

Sonuç Paragrafı Taslağı

Web, basit bir duvar afişi okuma yerinden (Web 1.0), sosyal bir mahalleye (Web 2.0) ve şimdi de kendi dijital tapumuzu aldığımız merkezsiz bir evrene (Web 3.0) dönüştü. Her aşama, teknolojiyi kullanma biçimimizi ve veriye yaklaşımımızı değiştirdi. Statik duruşlardan, kişiselleşmiş etkileşime, oradan da veri sahipliği vaadine uzanan bu yolculuk devam ediyor ve geleceğin interneti şu anda şekilleniyor.

Peki sizce Web 3.0 gerçekten merkezsizlik vaadini gerçekleştirecek mi? Yorumlarda, en sevdiğiniz Web 3.0 uygulamasını veya Web 1.0'dan nostaljik bir anınızı bizimle paylaşın. Dijital mülkiyetin geleceği hakkında daha derinlemesine bilgi edinmek ister misiniz? Hemen alttaki "Web 3.0: NFT'ler ve Dijital Kimlik" başlıklı diğer detaylı makalemize göz atın!