Sol Komünizm Eleştirisi

Kısaca Sol Komünizm Nedir?

Siyasi ideolojiler alanında sol komünizm yoğun bir tartışma ve inceleme konusu olmuştur. Savunucuları eşitlik ve sosyal adalet ideallerini savunurken, eleştirmenler bunun uygulanabilirliği ve tarihsel sonuçlarıyla ilgili endişelerini dile getiriyor. Sol komünizm, özel mülkiyetin ve üretim araçlarının ortadan kaldırılması yoluyla sınıfsız bir toplum kurmayı amaçlayan çeşitli sosyalist ideolojileri kapsar. Hiyerarşik yapıları ortadan kaldırmayı ve zenginliği ve kaynakları kitleler arasında daha adil bir şekilde yeniden dağıtmayı amaçlıyor. Taraftarları, bunun kapitalist toplumlarda var olan sistemik eşitsizliği ve sömürüyü ele aldığını iddia ediyor.

Eleştiri

Çoğunlukla bir tür sahte anarşizme yöneldikleri ve bunu yaparken de ezilen ülkelerde ulusal kurtuluş ihtiyacını reddeden herhangi bir ideolojinin doğasında var olan şovenist eğilimleri kaptıkları için. Birinci enternasyonalde bakuninistlerin İrlanda ulusal kurtuluşuna destek verilmesine karşı çıktıkları gibi (çünkü "işçi sınıfını böldü" ve "proleterler ulus bilmemeli"), oysa Marx daha sonra Engels'e İrlanda konusunda yanıldığını yazacaktı. kurtuluşun bir İngiliz devrimine ihtiyaç duyduğunu ve aslında bunun tam tersi olduğunu. Dürüst olmak gerekirse, sözde leninist birçok parti aynı kusurdan suçlu.

Sol komünizm, birbirlerinden daha komünist olmaya çalışan komünistlerle ilgili bir yarı şakaydı. Genellikle sol komünizm, işleri gerekli veya doğru olanın çok ötesine götüren ultraseksüeller olarak kendini gösterir. Buna karşılık, temelde fazla muhafazakâr ve tereddütlü olan sağ komünistler de vardır. Lenin sol komünizmin çocuksu bir hastalık olduğunu söylemiş, Stalin ise daha sonra bunu sağ komünizmin yaşlılık hastalığı olduğunu söyleyerek genişletmiştir. Her ikisi de gerçekte kapitalizmin genel koşullarının tezahürüdür. Sol komünizm genellikle kriz ve gerileme dönemlerinde, sağ komünizm ise büyüme dönemlerinde ortaya çıkar.

Kendilerini sol ya da sağ komünist olarak adlandıran herkes temelde bir şakacıdır. Onların aşağılayıcı ve zayıflatıcı pozisyonları reddedilmelidir.

Günümüzün sol komünistleri ve ultra solcuları, Marksizmin esnek olmayan bir görüşüne ve sosyalizmin çok dar bir tanımına sıkı sıkıya bağlı kalarak, 19. yüzyıl metinlerinin seçici ve literal yorumlarını körü körüne takip ederek, kendilerini bugünün gerçek dünyasındaki gerçek sosyalist mücadelelere katılmaktan veya desteklemekten koruyorlar. Bu tipleri "gerici" olarak tanımlarken sağcı olduklarını değil, tarihin ileri yürüyüşüne, devrimci sosyalizmin açtığı yeni yollara karşı dogmanın rahatlığına ve güvenliğine çekilerek tepki verdiklerini kastediyorum. Sol-komünistler ve ultra-solcular solculuğun muhafazakar ve gerici kanadını oluştururlar ve Washington Dışişleri Bakanlığı'nın konuşma noktalarına dayanan bir dünya görüşü inşa etmişlerdir: mevcut gerçek sosyalist ülkelere karşı emperyalizmin araçlarından başka bir şey değildir.

Marksizmin kendisi ne sabit ne de değişmezdir, aksine şekillendirilebilir ve sürekli olarak koşullara uyum sağlar, dogmatikliğin tam tersidir. Ancak sol komünistlerin ve ultraların doktriner, tek fikirli ve nüanssız köktenciliği, devrimci süreçteki bazı çelişkilerin kaçınılmazlığını görememekte, dogmaya karşı yapılan küçük ihlaller nedeniyle tüm kurtuluş mücadelelerini kınamaktadır. Dahası, aralıksız miyoplukları ve anayasal dar görüşlülükleri, tarihsel devrimci süreci ve toplumsal değişimin gerektirdiği zamansal süreyi tanımayı reddetmekte, anlık tatmin taleplerinin tamamen tüketimcilik tarafından şekillendirildiğinin farkında olmamaktadır.

"Görünen o ki, bugüne kadar pek çok kişi Marksizm-Leninizmi her derde deva hazır bir ilaç olarak gördü: Ona bir kez sahip olduğunuzda, az bir çabayla tüm hastalıklarınızı tedavi edebilirsiniz. Bu bir tür çocukça körlüktür ve bu insanları aydınlatmak için bir hareket başlatmalıyız. Marksizm-Leninizmi dini bir dogma olarak görenler bu tür bir kör cehalet sergilemektedirler. O zaman açıkça "Dogmanızın hiçbir faydası yok" ya da kaba bir ifadeyle "Dogmanız boktan daha az faydalıdır" demeliyiz. Görüyoruz ki köpek boku tarlaları gübreleyebilir ve insanınki de köpeği besleyebilir. Peki ya dogmalar? Ne tarlayı gübreleyebilirler ne de bir köpeği besleyebilirler. Ne işe yararlar ki?"!

Ultralar ve sol komünistler de tıpkı yaşam yanlıları gibidir: teknik olarak kürtajın hoş olmadığı ve ücretli emeğin komünizm olmadığı elbette doğrudur. Ancak sığ ve dar görüşlü idealist analizlerinde hesaba katmadıkları şey, ataerkillik bağlamında hamile kadınların karşılaştıkları ve küresel sermaye bağlamında sosyalist geçiş devletlerinin karşılaştıkları gibi, konumlarını yalnızca karmaşıklaştırmakla kalmayıp savunulamaz hale getiren sayısız gerçek yaşam maddi koşulları ve durumlarıdır.

Onlara göre, soyut değer üretimi ve ücretli emek derhal ve tamamen ortadan kaldırılmadıkça, bu gerçek sosyalizm değildir. Dolayısıyla hiçbir gerçek sosyalizm (3 saatten fazla) var olmamıştır ve sermaye mantığının egemen olduğu bir dünyada da var olmayacaktır - bu yüzden arkanıza yaslanın, teorik çemberin tadını çıkarın ve ne kadar zeki olduğumuz konusunda kendinizi iyi hissedin. Ayrıca, eğer ideolojik saflık korunursa jeopolitik göz ardı edilebilir, uluslararası diplomasi sıfır önem taşır ve insan hayatlarının kaderi önemsizdir.

Örneğin solcular ve ultralar, "gerçek sosyalizm" kriterlerini yerine getirmek için 1 milyar Çinlinin yoksulluk içinde kalması, günde 2 dolardan daha az bir gelirle yaşaması, tüm ulusun zayıf ve savunmasız olması gerektiğini savunmaktadır.

Tarihsel gereklilik ve nesnel koşullar, bu huysuz bebeklerin, gerçek bir değişim için mücadele eden ve bunu inşa eden sosyalistlerin somut eylemlerini, saf olmayan yöntemler kullanmakla, işleri tam olarak 19. yüzyıl düşünürlerinin emrettiği şekilde yapmamakla suçlamalarına engel olmuyor. Onlara göre, küresel neoliberal ekonomik düzenle mücadele etmeye gerek yoktur ve sadece 30 yıl önce günde 2 doların altında gelirle yaşayan 1 milyar insan göz ardı edilebilir - eğer bir toplum şu anda ücretli emeğe sahipse, örgütsel yapısı veya siyasi yörüngesinin yönü ne olursa olsun, düşmandır.

Eleştirellik önemlidir. Sürekli tetikte olmalı ve solcu dostlarımızı, özellikle de ulusların dümeninde olanları yüksek bir davranış standardına tabi tutmalıyız. Ancak, emperyalist propagandadan beslenen ve az da olsa ırkçı çifte standartlar içeren sahte, sol-fundamentalist gerekçelerle onlardan nefret etmek ve onları "hain" olarak damgalamak, en iyi ihtimalle gerici, en kötü ihtimalle de gerçek CIA implantlarının anti-komünist çalışmasıdır.