''Beni Hatırlayınız" : 10. Yıl Nutku'nun Az Bilinen Duygusal Tarafı

1933 senesi, dönemin hükümeti Cumhuriyet'in 10. yılının kutlamaları için sıradan, yapılan işlerin sıralandığı uzun ve sıkıcı bir metin hazırlamış ve Atatürk'e sunmuşlardı. Atatürk doğal olarak bunu beğenmemiş ve kendisi yazmaya karar vermişti. Dönemin Cumhurbaşkanı Genel Sekreteri Hikmet Bayur'du. Atatürk'ün yazdığı nutku okuması ve görüşlerini sunması için çağrılmıştı.^[1] Hikmet Bayur, bir yere takılmıştı. Atatürk, metnin bir yerine şu notu düşmüş: "Bu söylediklerim hakikat olduğu gün, senden ve bütün medeni insanlıktan dileğim şudur: Beni hatırlayınız..." Hikmet Bayur, bu cümlenin milleti çok üzeceğini, adeta bir veda mektubu gibi durduğunu söyleyerek çıkarılmasını rica etmişti: ''Paşam, bütün millet o güne sizinle beraber erişmeyi ister, bu cümle herkesi üzüntüye sevk edecektir, kaldırılmasını rica ederim.'' diyerek sıkıntısını dile getirmişti.^[2] Bu sözlerin arkasından, belki de duyduğu heyecanın etkisi ile istemsizin ağzından şu sözler dökülüverdi: ''Hem zaten bunları tahakkuk ( yapılmasını sağlamak) yoluna koymak, sizin için güç ve uzun zamana ihtiyaç gösteren bir şey değildir ki... Milli mücadele zamanındaki gibi çalışırsanız bunu da az zamanda başaracağınıza şüphe yoktur; fakat şimdiki gibi sofradan yatağa, yataktan sofraya giderseniz, tabii ki geç ve güç olur.'' demiştir. Atatürk gülümseyerek baktı: ''Adamın samimiyetini bilmesek darılacağız'' diye kısık seste konuştu. Ardından dönerek: ''Pekala, ver bakayım'' dedi. Müsveddeyi aldı, o cümlenin etrafını çizdi; bir iki gün sonra da nutuktan tamamen çıkardı.^[2] Atatürk hayatında çoğu zaman yalnız bir dahi idi. Gençliğinde ideallerini düşündüğü zamandan ölümüne kadar tamamen güvenebileceği kendisine denk birisini bulamadı ve bunun ihtiyacını son günlerinde çokça çekti hatta bu anıda olduğu gibi bazen göstermek dahi istedi. Ancak maalesef bu hayali gerçekleşmeden hayatını kaybetti.