AY’A İNİŞ SÜRECİ VE MOONLANDING İLE İLGİLİ BAZI ŞÜPHELİ SORULARIN CEVAPLARI

Ay’a Neden Gidildi?

2. Dünya Savaşı sonrası Amerika Birleşik Devletleri ve Sovyetler Birliği arasında bir soğuk savaş dönemi başladı. İki ülke pek çok alanda yarışıyordu, ta ki soğuk savaşa nokta koyacak olan aynı zamanda soğuk savaşın son sahnesi uzay yarışı başlayana kadar. Sovyetler erken davranıp sırasıyla uzaya ilk uyduyu (Sputnik 1), ilk insanı (Yuri Gagarin) ve ilk kadını (Valentina Tereşkova’yı) gönderdiler. Amerikalılar ise bu yarışta geride kalmamak için Ay’a ilk insanı göndermeye karar verdiler.

ABD’nin Sovyetler Birliği ile Uzay Rekabeti

2 Ağustos 1955, uzay yarışı resmi olarak 2 Ağustos 1955’te Sovyetler Birliği’nin ABD’nin yapay uydu fırlatma konusundaki benzer niyetini duyurmasına yanıt vermesiyle başladı. Uzay yarışının kökenleri, İkinci Dünya Savaşı sonrasında iki ülke arasındaki nükleer silahlanma yarışına dayanmaktadır.

Olayın Tarihsel Arka Planı ve Bağlamı

25 Mayıs 1961'de Başkan Amerika Birleşik Devletleri'nin 35. Başkanı John F. Kennedy, Kongre'ye Acil Ulusal İhtiyaçlar konulu özel bir konuşma yaparak Kongre'den uzay programına 7-9 milyar dolar ayırmasını istedi. Kendisi, Amerika Birleşik Devletleri'nin "uzay başarılarında açıkça lider bir rol üstlenmesi" ve "bu on yıl dolmadan, bir insanı Ay'a indirme ve onu güvenli bir şekilde dünyaya geri döndürme hedefine kendini adaması" gerektiğini ilan etti. Görev açıktı: Amerika Birleşik Devletleri Ay'a gitmeliydi. Başkan Kennedy bu talebi Sovyetler Birliği'nin uzaya ilk insanı göndermesinden bir ay sonra yaptı. Sovyet başarısı, Amerika Birleşik Devletleri'nin silahlanma yarışında geride kaldığını ve şiddetli bir Soğuk Savaş'a sürüklenen iki ülke arasında yeni gerilimleri körüklediğini gösterdi. Uzay, Soğuk Savaş'la mücadelenin en son sahnesiydi ve ABD'ye liderliği geliştirme ve özgür ve demokratik bir toplumun teknolojik ilerlemelerini gösterme fırsatı sağladı. Bunu yapabilmek için ABD'nin Sovyetler Birliği'nden önce Ay'a ulaşması gerekiyordu.

Bu amaca ulaşmak için Kongre, NASA'nın Apollo Ay'a iniş programının finansmanını tahsis etti. Apollo 1'de çıkan bir yangında üç astronotun kaybedilmesi de dahil olmak üzere sekiz yıllık bir çalışma ve fedakârlık gerekti, ancak Başkan Kennedy'nin amacı nihayet 20 Temmuz 1969'da Neil Armstrong ve Buzz Aldrin'in Ay'da yürüyen ilk insanlar olmasıyla gerçekleşti, Apollo 11 misyonunun bir parçası olarak. Başkan Kennedy niyetini açıkça ortaya koyduğu andan itibaren insanlar uzay araştırmalarının gerekliliğini tartışmaya başladı. Bilinmeyeni keşfetmenin harikaları ve potansiyel olarak yaşamı değiştirebilecek teknolojik ilerlemelerin vaatleri, yaşamın en iyi şekilde sivil haklar mücadelesi, yerel yoksullukla mücadele programları ve zaman geçtikçe dünyadaki acil kaygılara odaklanılmasıyla iyileştirilebileceği düşünceleriyle hafifletildi. Devam etti ve ABD'nin Vietnam'daki müdahalesi arttı.

APOLLO 8 VE APOLLO 10

Apollo 11’den önce Ay’a Apollo 8 ve Apollo 10 seferleri düzenlenmiştir.Fakat bunlar Ay’a inmekten ziyade amacı Ay’ın etrafında birkaç tur atıp geri dönmek olmuştur. Apollo 8 (21-27 Aralık 1968), alçak Dünya yörüngesinden ayrılan ve Ay'a ulaşan ilk mürettebatlı uzay uçuşuydu. Mürettebat, Ay'a inmeden etrafında on kez döndü ve ardından güvenli bir şekilde Dünya'ya geri döndü. Bu üç astronot, Ay'ın uzak tarafına ve Dünya'nın doğuşuna şahsen tanık olan ve fotoğraflayan ilk insanlardı. Apollo 8, 21 Aralık 1968'de fırlatıldı ve Apollo 7'den sonra Apollo Projesi'nin ikinci mürettebatlı uzay uçuşu görevi oldu. Satürn V roketinin üçüncü uçuşu ve ilk mürettebatlı araçla 5 fırlatılışıydı, ayrıca Florida'daki Cape Kennedy Hava Kuvvetleri Üssü'nün bitişiğinde bulunan Kennedy Uzay Merkezi'nden yapılan ilk mürettebatlı uzay uçuşu oldu.

Dünya'nın Yükselişi (Earthrise) adlı dünyanın resmi William Anders tarafından Apollo 8'den fotoğraflandı.

APOLLO 10

Apollo 10, Amerika Birleşik Devletleri'nin Apollo programı çerçevesinde gerçekleştirilen dördüncü insanlı uzay uçuşuydu ve Ay'ın yörüngesine yapılan ikinci insanlı uçuştu (Apollo 8'den sonra). Apollo 10, 18-26 Mayıs 1969 tarihleri arasında gerçekleştirilen ve Ay'a yaklaşan bir insanlı uzay aracı olan Lunar Module (Ay Modülü - LM) ile Ay yüzeyini detaylı olarak gözlemlemeyi amaçlayan bir misyondu. Görevin ana hedefleri şunlardı:

Ay yüzeyine yaklaşma ve yörüngeye giriş için gerekli teknikleri ve manevraları test etmek.

Ay Modülü'nün (LM) iniş ve kalkış sistemlerini Ay yüzeyine yaklaşarak test etmek.

Ay'ın jeolojik ve topografik özelliklerini incelemek için veri toplamak olmuştur.

Astronotların Ay yörüngesindeki deneyimlerini geliştirmek ve Ay yüzeyini görsel olarak belgelemek. Apollo 10'un başarılı bir şekilde gerçekleştirilmesi, Ay'a insanlı iniş için teknik ve operasyonel olarak gerekli bilgilerin elde edilmesine olanak sağladı. Bu misyon, Apollo 11'in Ay'a iniş yapması için hazırlık amacı taşımıştır ve Ay yüzeyinin yakın çekim görüntülerini sağlamıştır. Apollo 10, insanlı Ay görevlerindeki önemli bir başarıdır ve Ay'ın keşfi için fazlasıyla önemli bilimsel verilerin toplanmasına katkıda bulunmuştur.

Apollo 11 Modülü

Apollo 11 uzay aracı, aşağıdaki üç bölümden oluşuyordu: Komuta ve Servis Modülü (CSM): Bu bölüm, astronotları taşımak, yönlendirmek ve desteklemek için kullanılan ana bölümdü. CSM, astronotların yaşam destek sistemleri, navigasyon, iletişim ve itki sistemleri gibi önemli ekipmanları içeriyordu. Aynı zamanda astronotların Dünya'ya geri dönmelerini sağlayan kapsülü barındıran bölümdü. Ay Modülü (LM - Lunar Module): Ay Modülü, Ay'a inmek ve Ay'dan yükselmek için kullanılan bölümdü. Apollo 11'de LM, "Eagle" adı verilen bir isimle bilinmekteydi. Neil Armstrong ve Buzz Aldrin, Ay'a inmek ve yürümek için LM'yi kullanmışlardı. Satürn V (5) Roketi: Bu roket, Apollo 11 uzay aracını Dünya'nın yörüngesine çıkararak Ay'a doğru yönlendiren taşıyıcı roketti. Satürn V roketi, astronotları Ay'a ulaştırmak için gereken hız ve yörüngeye çıkışı sağlamıştı.

Dolayısıyla, Apollo 11 "modülü" terimi genellikle Ay Modülü (LM) veya Komuta ve Servis Modülü (CSM) için kullanılmaktadır. Ay Modülü (LM), Apollo 11'in Ay yüzeyine iniş ve kalkışını gerçekleştirmek için kullanılan kapsülü ifade ederken, Komuta ve Servis Modülü (CSM) ise astronotların uzayda seyahat ederken konakladıkları ve Dünya'ya dönüşlerini gerçekleştirdikleri bölümü temsil eder. Satürn V roketi Apollo 11'in Ay'a gitmek ve oradan güvenli bir şekilde dönmek için kullanılan kritik bir bileşen olarak hizmet etti. Bu roket, insanlı Ay inişlerini gerçekleştirmek üzere tasarlanan Apollo programının önemli bir parçasıydı ve tarihi Apollo 11 görevi için hayati önem taşıdı.

AY’A İNİŞ SÜRECİ

Saturn V roketlerinin hiçbiri Ay’a gitmemiştir. Saturn V ve diğer Dünya roketlerinin asıl amacı taşıdığı yükü, modülü, kargoyu vs. Dünya’nın atmosferi dışına çıkarmaktır. Saturn V roketinin %90’ı Dünya yörüngesinin altında kalmaktadır. 3 kademeli bir rokettir. 1. kademenin amacı roketi saniyede 8 kilometrenin üzerinde bir hıza çıkarmak.Bunu başardıktan sonra 1. kademe gövdeden ayrılır ve 2. kademedeki motorlar ateşlenmeye başlar. 2. kademenin temel amacı Ay’a gitmesi gereken Apollo modülünü Dünya’nın kütle çekiminden kurtarmak. Bunu başardıktan sonra 2. kademe de roketten ayrılır ve Dünya yüzeyine düşer. 111m uzunluğunda ve 1040 ton ağırlığındaki koca Saturn V roketinden geride sadece 48 tonluk Apollo modülü kalır.

Yani Ay’a gidecek olan araç 2 parçadan oluşuyordu. Ay’a iniş yapacak olan Eagle (Kartal, diğer bir adıyla Lunar Module Eagle | LM-5 ) modülü ve Ay yörüngesinde kalacak olan Kolumbiya yörünge aracı ( diğer adıyla Columbia Command Module – Kolombiya Komuta Modülü).

Astronotlar Ay’a vardıktan sonra Ay’da toplam 30 tur attılar. Bu sırada hem uydumuzu hem de iniş alanı olarak belirlenen Sükunet Denizi’ni (Sea of Tranquility) yörüngeden inceleme fırsatı bulmuşlardır. 19 saat süren bu 30 turun ardından Eagle, Columbia aracından ayrıldı. Michael Collins, Columbia aracında kaldı. Neil Armstrong’un komutasındaki Eagle, yardımcı pilot ve mühendis Buzz Aldrin ile birlikte Ay yüzeyine inişe başladı.

Sonunda Eagle modülü Ay’a iniş yaptıktan tam 6 saat 39 dakika sonra Armstrong sol ayağıyla Ay’a bastı ve o meşhur cümleyi kurdu: “Bu benim için küçük, fakat insanlık için büyük bir adım” diyerek Ay’a ayak basan ilk insan oldu. Armstrong 'un ilk adımından yaklaşık 19 dakika sonra, Buzz Aldrin de kendisine katıldı ve Ay'da yürüyen ikinci insan oldu. Amerika Apollo 11’den sonra bile Apollo seferleriyle birkaç kez daha Ay’a gitmeyi başardı.

Agora Bilim Pazarı

Paravatan - Neden Dünyayı Hırsızlar Ve Dolandırıcılar Yönetiyor Ve Onlardan Nasıl Geri Alırız?

“YILIN EN İYİ KİTABI” seçkilerinde
Sunday Times • Economist • Times
2019 ORWELL ÖDÜLÜ Finalisti

Eskiden bir devlet çalışanı ülkesini soymaya kalktığında çaldığı parayla yapabileceklerinin bir sınırı vardı. Kendine yeni bir araba alır, gösterişli bir ev yaptırır veya eşine dostuna para dağıtırdı; seçenekleri üç aşağı beş yukarı bu kadardı. Bir noktadan sonra eve istiflediği paralar ya odalardan taşacak ya da farelere yem olacaktı.
Derken birkaç bankerin aklına parlak bir fikir geldi. Artık hırsızlar daha
büyük hayaller kurabilirdi.
Araştırmacı gazeteci Oliver Bullough bizi kanunların işlemediği, devletlerin erişemediği süper zenginler ülkesi Paravatan’a doğru bir yolculuğa çıkarıyor. Halkının parasını çalan kleptokratlar, bu paranın aklanıp katlandığı zengin ülkeler, dolandırıcılar ve onların beyaz yakalı yardakçıları… Bullough büyük ses getiren ve prestijli Orwell Ödülü finalisti olan kitabında sistemin nasıl çalıştığını, Avrupa ve ABD’nin “saygın” kurumlarının nasıl birer kara para aklama üssüne dönüştüğünü gözler önüne seriyor.
Bu, 21. yüzyılda paranın, gücün ve yozlaşmanın hikâyesi. Ve bu hikâyeyi değiştirmek için hâlâ çok geç değil.

“Paravatan’ı ziyaret etmeden gücü, serveti ve fakirliği anlayamazsınız.”
Simon Kuper, New Statesman

Devamını Göster

₺260.00

Satın Al Tüm Ürünler

Apollo 11, Ay'a iniş yaptıktan sonra Ay'dan geri dönüş için bir dizi kritik adımı başarıyla gerçekleştirdi. Ay'da geçirilen zamanın ardından, Ay Modülü (Eagle) kalkış için hazırlandı. Ay'dan kalkış işlemi başarılı bir şekilde gerçekleştirildi ve Ay Modülü Komuta ve Servis Modülü'ne (CSM) doğru yörüngeye geri döndü. Daha sonra Ay Modülü, Komuta ve Servis Modülü ile başarıyla birleşti. Bu adım, Ay Modülü'nün CSM'e tekrar kenetlenmesini ve Ay'dan ayrılmasını sağladı. Astronotlar, Ay Modülü'nden Komuta ve Servis Modülü'ne geçti. Artık gereksiz hale gelen Ay Modülü, geride bırakıldı ve Ay yüzeyinde bırakılan ekipmanlar ve araçlarla birlikte Ay yörüngesine bırakıldı. Komuta ve Servis Modülü (CSM), Dünya'ya geri dönmek için uygun yörüngeyi ayarlamak üzere Ay'dan ayrıldı. Dönüş yolculuğunun başlaması için gerekli itme manevraları gerçekleştirildi. Sonrasında CSM, Dünya'ya doğru ilerlemeye başladı. Dünya'ya yaklaştıkça, CSM'nin hızını azaltmak için atmosfere giriş manevraları yapıldı. Komuta ve Servis Modülü, atmosfer içine girdikten sonra paraşütlerle kontrol altına alınarak okyanusa güvenli bir şekilde iniş yaptı. Sonunda Apollo 11 astronotları, denizdeki CSM'yi bekleyen kurtarma gemisine alındı. Astronotlar ve uzay aracı, başarılı bir dönüşün ardından sağ salim karaya çıkarıldı.

Apollo 11'in Ay'dan Dünya'ya dönüşü, uzay seyahatinde önemli bir adımdı ve insanlı bir uzay aracının Ay yüzeyine iniş yapması ve güvenli bir şekilde geri dönmesi, o dönemin teknolojik başarılarından biriydi.

Ay’a İnişin Sahte Olduğunu Öne Süren İddialar ve Bu İddiaların Mantıklı Açıklamaları

Ay'a aslında gidilmediği iddiası, Apollo Projesi ile insanoğlunun Ay'a gidilmediğini, aslında tüm projenin bir aldatmacadan ibaret olduğu iddialarıdır. Kamuoyunda önemli miktarda taraftar toplamıştır. Bu iddialar, tarihçiler ve uzay araştırmaları camiasınca kabul edilmemektedir.

Ay sahtekârlığı iddialarının ABD karşıtlığı ile yakından ilgisi vardır. Zira Apollo Projesi, Soğuk Savaş yıllarında ABD ile Sovyetler Birliği'nin giriştiği Uzay Yarışının bir parçasıydı ve ABD'nin zaferiyle sonuçlanmıştı. Özellikle siyasi olarak sol ve ABD dışındaki milliyetçi sağ eğilimli kişiler, Apollo Projesini ABD'nin küresel tahakkümünün bir simgesi olarak görmektedir. Bu kişilerin ABD karşıtı duyguları, Ay'da insanın yürümesi fikrinin getirdiği imkansızlık hissiyle birleşince Ay sahtekârlığı inancına neden olabilir. Ay inişlerinin sahtekârlık olduğunu savunanlar, bu iddialarını çeşitli somut kanıtlarla desteklemeye çalışmaktadır. Ancak şu ana kadar iddiaların geçerliliğinin kesin bir kanıtı ortaya konulmamıştır.

2000'lerin sonlarından bu yana, Apollo programının Ay üzerindeki izleri LROC uzay aracı tarafından yüksek çözünürlüklü fotoğraflarla görüntülenmiştir. Bu fotoğraflarda Ay modülleri ve astronotların bıraktığı izler görülebilmektedir.2012 yılında Apollo görevlerinde Ay'a dikilen ve hala ayakta duran bayrakların fotoğrafları yayınlanmıştır. Diğer sayfada bu konuya detaylıca değinilmiştir.

İnsanoğlunun Ay'a gitmediğini savunanların görüşleri aşağıdaki şekilde ikiye ayrılabilir:

Tam sahtekârlık: Apollo uçuşlarının tamamen sahte olduğunu savunanların görüşü. Çeşitli kaynaklarda teknolojinin 1970'lerde henüz yeterince gelişmediği, Van Allen radyasyon kuşaklarının bu yolculuğa izin vermeyeceği gibi iddialarla birlikte yer alır.

Kısmi sahtekârlık / insansız iniş: Bu görüşe göre insanlı bir uzay aracı Ay'ın yörüngesine oturtulmuştur, ancak astronotlar Ay yüzeyine inmemişlerdir. Bu iddianın dayanağı da Ay'a iniş ve kalkışı gerçekleştirecek teknolojinin çok karmaşık olmasıdır. Bu iddianın bir çeşitlemesine göre, Ay yüzeyine insansız araçlar inmiş olabilir. Sahtekârlık olduğunu savunanlar, Ay yüzeyindeki lazer yansıtıcıları gözlemlenebilir cisimleri bu şekilde açıklamaktadır. Yine bir başka çeşitlemeye göre, Apollo tasarısı yeterince hızlı ilerlemeyince ABD Uzay Yarışını kaybetmekten korktu ve ilk Apollo uçuşlarını sahte olarak düzenledi.

SAHTEKARLIK İÇİN ÖNE SÜRÜLEN NEDENLER

1. Uzay Yarışı:

"ABD, Sovyetler ile büyük bir prestij yarışına girmişti ve kaybetmemesi gerekiyordu. Sahtekârlık teorisyenlerine göre ABD'nin Ay'a gerçekten gitmesi, bu sahtekârlığı düzenlemekten daha pahalı ve riskliydi. Sahtekârlık sayesinde ABD ucuz bir zafer kazanmış oluyordu."

Buna cevap olarak, yine Uzay Yarışı nedeniyle ABD'nin böyle bir sahtekârlık yapmasının daha riskli olduğu, ABD'nin rakibi Sovyetler Birliği'nin elindeki geniş imkânlarla bu sahtekârlığı ortaya çıkartarak bir propaganda zaferi kazanması riskinin büyük olduğu, tüm dünya medyasını ve Sovyetler'in gözü önünde inandırıcı sahtekârlık yapmanın maliyetinin çok yüksek olduğu belirtilmiştir. Sovyetler Birliği, ABD'nin Ay'a ayak bastığının doğru olmadığını asla öne sürmemiştir. Ancak Sovyetler, Apollo Projesi'nin başarıyla Ay'a insan göndermesinden sonra kendi Ay projelerinin varlığını inkâr etmiş, asla Ay'a insan göndermeyi hedeflemediklerini öne sürmüşlerdir.

2. Gündem:

Böyle bir nedenin varlığını iddia edenlere göre, o günlerde ABD gündemde olan Vietnam Savaşı'nı gündemden düşürmek istiyordu. Savaşı bir süreliğine unutturmak için ABD'nin karşısındaki diğer süper güç olan SSCB'nin uzay başarılarını geride bırakarak dünya gündemini değiştirmeyi amaçladılar.

Ancak bu durum, sadece iddia edilen sahtekârlık için değil, tarihsel olarak gerçek olan Apollo Projesi için de bir nedendir. Apollo Projesi'nin başarısı, sadece Vietnam Savaşı değil, o dönemde ABD hükûmeti aleyhine oluşabilecek tüm hususları gündemde geri plana itmek için Soğuk Savaş koşulları altında bir propaganda aracı olarak kullanılmıştır.

3. Para:

"Apollo tasarısına aktarılan para, tasarının başındakiler tarafından alıkonmuş, artan küçük miktarla sahtekârlık yapılmış olabilir. Bu denli geniş çaplı olduğu iddia edilen bir sahtekârlığın küçük bir bedelle yapılması mümkün değildi."

4. Risk:

"Apollo tasarısı o kadar riskliydi ki, gerçekten denenseydi o dönemin teknolojisiyle başarısız olma ihtimali yüksekti. Bu nedenle yöneticileri sahtekârlık yapma gereği duydular."

Oysa Apollo Projesi'nin çeşitli aşamalarındaki teknolojiler, yani uzaya insan göndermek, uzay giysisiyle yürüyüş, iki uzay aracının kenetlenmesi, Ay yörüngesine uzay aracı sokmak, Ay'a yumuşak iniş (insansız) vb. Apollo 11'den önce başka uçuşlarda başarıyla gerçekleştirilmişti. Ay'a insan göndermenin o dönemin teknolojik imkânlarının ötesinde olmadığı, Sovyetler Birliği’nin de benzeri bir projeyi ABD ile aynı anda yürütmesinden de anlaşılabilir. (Sovyet projesi geç kaldığı için iptal edilmiş, varlığı yıllarca inkâr edilmiş, ancak Sovyetler'in yıkılmasından sonra ortaya çıkarılmıştır.)

İDDİALARIN DAYANAKLARI VE CEVAPLARI

İDDİA 1: Aya iniş fotoğraflarındaki ışıklandırmanın yapay olduğu savı. NASA'nın Ay yüzeyinde kullandıkları tek ışık kaynağını güneş olarak belirtmesine karşın fotoğraflarda bu tezi çürüten gölgeler olduğu iddiası.

CEVAP 1: Ay yüzeyindeki tek ışık kaynağı güneş değildir. Güneş ışığı, ay yüzeyinden yansıyarak farklı açılardan gelen bir ışık kaynağı oluşturur. Tüm Apollo inişlerinde gökyüzünde bulunan Dünya da Ay yüzeyini aydınlatan kuvvetli bir ışık kaynağıdır. Dünya, Ay yüzeyini Ay'ın Dünya'da görünen ışığından daha kuvvetli aydınlatır.

İDDİA 2: Ay yüzeyinde sıcaklığın -170° ila +150 °C civarında olması nedeniyle aya gerçekten inmiş olmaları durumunda Neil Armstrong ve Buzz Aldrin'in fotoğraf makinelerinin vesaire erimiş veya donmuş olmaları savı.

CEVAP 2: "Donma" suyla ilgili bir olayı kastediyorsa, ay yüzeyinde nem yapabilecek su bulunmadığı için mümkün değildir. Makinelerin kendileri kastediliyorsa, zaten katı hâlde, yani "donmuş" durumda olan metal, elyaf ve camın tekrar donması riskinden bahsetmenin anlamı kalmamaktadır. Ay yüzeyindeki sıcaklık yüksek olmakla birlikte, fotoğraf makinelerinin aksamını eritecek denli yüksek değildir. Isının fotoğraf filmlerine ulaşması, ısı önleyici optik kaplama ve boyalarla sağlanmıştır.

Uzayda, uçarken veya Ay ve diğer uzay cisimlerinin yüzeyinde fotoğraf çeken insanlı ve insansız çok sayıda başka uzay aracı vardır. Bunların bir kısmı Uzay Yarışı'nda ABD'nin rakibi olan Sovyetler veya başka ulusların araçları tarafından çekilmiştir. Mesela Sovyetlerin Venera araçları Ay'dan çok daha sıcak (457 °C) olan Venüs yüzeyinde fotoğraf makineleriyle çekim yapmıştır. Yine Sovyetlere ait Luna serisi araçlar, Ay yüzeyinde fotoğraf makinesi kullanmış, görüntüleri dünyaya iletmişlerdir.

İDDİA 3: Bazı video görüntüleri: Mesela A-15 filminde bir astronotun omuz hizasından cisimleri bırakış sahnesinde cisimlerin hızı ve kat ettikleri mesafe analiz edildiğinde bu görüntünün ya Dünya'da çekilip yarı hızda oynatıldığı ya da ayda olduğu iddia edilen astronotun sadece 115 santimetre boyunda olması gerektiği iddia edilmiştir. Atmosfersiz ve dolayısıyla rüzgarsız ve oksijensiz ay yüzeyinde Amerikan bayrağının dalgalanması ve LEM örümceklerin Ay yüzeyinden kalkarken ateş ve duman çıkarmalarının imkânsızlığı öne sürülmüştür.

CEVAP 3: Bayraklar astronotların bayrağı dikmesi sırasında titreşimden ve yanından geçerken statik elektriklenme nedeniyle kıpırdamıştır. Bunun dışındaki "dalgalanma" hissi, bayrakların buruşuk gözükmesinden kaynaklanmaktadır. Filmlerde bayrağın (dikilme sırasındaki titreşim bittikten sonra) hareket etmediği görülmektedir. Aynı zamanda bayrak resimlerinde bayrak direğinin ters L şeklinde olduğu görülmektedir.

İDDİA 4: 1969-1972 yılları arasında devam eden Apollo projesinden sonra NASA'nın bir daha aya gitmekteki isteksizliği.

CEVAP 4: Apollo Projesi, Uzay Yarışı'nı kazanmak için yapılmıştı. Yarış bir kez kazanıldıktan sonra pahalı Ay uçuşlarını sürdürmeye gerek kalmadı. Nitekim Sovyetler de yenildikleri ortaya çıkınca kendi Ay projelerini iptal ettiler.

İDDİA 5: Astronotları 6 kere aya götürüp getiren LEM (Lunar Module) araçlarının bu olaylardan önce veya sonra tarafsız otoritelerce test veya tetkik edilmediği savı.

CEVAP 5: Ay'a inişte kullanılan LM modülü Dünya'ya dönmek üzere tasarlanmamıştır. Başarıyla Ay'a inilen uçuşların LM modüllerinin iniş kademeleri Ay yüzeyinde indikleri noktadadır. Dönüş kademeleri ise görevini tamamladıktan sonra yine Ay yüzeyine düşmüştür. Ay'a iniş yapamayan Apollo 13'ün LM modülü Dünya atmosferine girerken yanarak yok olmuştur. 23 Dolayısıyla bu modüllerin iniş sonrasında test veya tetkik edilmesi imkânsızdır. Uçuş öncesinde ise tüm modüller pek çok teste tabi tutulmuştur: titreşim, yalıtım, iletişim... LM modüllerinin son derece iyi test edildiği, hiçbir uçuşta önemli bir sorun çıkarmamasından da anlaşılmaktadır. Apollo 13 görevi sırasında LM, tasarlandığı başlıca amaç olan Ay'a yumuşak iniş yapmak ve geri dönmek dışında bir amaçla, astronotlar için bir tür cankurtaran sandalı olarak kullanılmış, diğer Apollo modüllerini başarılı olarak Dünya'ya kadar taşımıştır.

İDDİA 6: 1969'ların teknolojisiyle aya canlı yayın yapabilecek TV ekipmanı götürüp çalıştırmanın imkânsız olduğu savı.

CEVAP 6: Apollo projesinin kameraları Westinghouse firması tarafından 1964'te kazanılan bir ihaleyle uzay koşullarında çalışabilecek şekilde geliştirilmiştir. Bu konudaki bir sahtekârlık yapılsaydı, sadece NASA değil Westinghouse firmasını da kapsaması gerekirdi. Dahası, Apollo - Soyuz Test Projesi'nde Sovyet uzayadamlarının gözleri önünde aynı kameralardan çekim yapılmış ve dünyaya iletilmiştir.

1960'ların teknolojisiyle uzayda çekim yapabilecek TV cihazları ve elektronik devreler üretmek mümkündür. Nitekim 1961'de Yuri Gagarin ilk insanlı uzay uçuşu sırasında Sovyetler tarafından üretilen bir TV cihazından kaydedilen görüntüleri dünyaya iletmiştir. Yine Apollo Projesi'nden önce Ay'a iniş yapan insansız Surveyor araçlarının üzerinde de TV kameraları bulunuyordu, o kameralardan yapılan yayınlar da Dünya'ya iletilmiştir. Hatta Surveyor 3 adlı insansız ay aracının kamerası, yayın yaptıktan iki buçuk yıl sonra aynı bölgeye inen Apollo 12 astronotları tarafından sökülerek dünyaya geri getirilmiştir.

Öte yandan Sovyet Luna programındaki uzay araçları da ay üzerinden televizyon yayını yapmışlardır. Bu, o dönemde Ay yüzeyinden TV yayını yapabilecek teknolojiye sahip tek ülkenin ABD olmadığını göstermektedir.

İDDİA 7: Dünya ile Ay arasındaki Van Allen radyasyon kuşaklarının astronotları öldürmüş olması gerektiği.

CEVAP 7: Apollo uzay araçlarının Van Allen kuşağından geçme süresi 4 saatti. Bu süre içinde uzaygemilerinin alüminyum alaşımlı gövdesi, uzayadamlarını korudu. Apollo araçlarının rotası da uzayadamlarının radyasyona asgari miktarda maruz kalmasını sağlayacak şekilde hesaplandı. Bunların sonucu olarak Apollo programına katılan bir kişinin aldığı ortalama radyasyon miktarı, 1 rem'in (10 mSv) altında kaldı. Bu doz, deniz seviyesinde yaşayan birinin üç yılda aldığı radyasyona eşittir.

Dünyadaki tüm fizikçilerin (ABD'nin rakibi Sovyet fizikçiler dahil) gerçekten böyle bir tehlike olsaydı bunu görmemeleri mümkün olamazdı. Apollo uçuşları sırasında radyasyon kuşaklarını bulan fizikçi James Van Allen hayattaydı. Eğer o da varlığı iddia edilen komplonun bir parçası değilse, kendi bulduğu kuşakların uzayadamlarını öldüreceğini açıklaması gerekirdi. Tam aksine, Profesör Van Allen, kuşakların astronotları öldüreceği iddialarını "saçmalık" olarak nitelemiştir.

İDDİA 8: Apollo araçlarda bulunan ve 2 kb RAM, 36 kb ROM kapasitede çalıştığı belirtilen ilkel analog bilgisayarın [Apollo Guidance Computer] modern bir elektronik kol saatinden daha az işlem gücüne sahip olması bakımından aya gidişte yetersiz kalacağı.

CEVAP 8: Apollo uzay araçlarında kullanılan ana bilgisayar, Apollo Guidance Computer (AGC), analog değil dijital bir bilgisayardı. Bu, 1960'lar için ilkel değil gelişmiş bir bilgisayardı. Görevi, Apollo uzay aracının seyir ve komuta kontrol sistemini (PINGS) yönetmekti. AGC'nin işlem gücü, PINGS'i idare etmek için yeterliydi, ancak uzay aracının rotası ve konumu yerdeki ölçüm tesisleri tarafından daha yüksek kesinlikle saptandığından, belli aralıklarla konum ve rota bilgileri yerden güncelleniyordu. Yani Apollo tamamen kendi içindeki bilgisayara bağımlı değildi. Nitekim Ay'a ilk iniş yapan uzay aracı olan Apollo 11, AGC'nin hata modunda olduğu sırada iniş yapmıştır. Sovyetler'in bilgisayar teknolojisi ABD'ninki kadar iyi olmadığı için, kendi Ay projelerindeki uzay aracı LK'ye seyrüsefer için programlanabilir dijital bir sistem yerleştiremediler. Onların bulduğu çözüm daha basitti, analog bir hesap makinesi, oluşabileceği düşünülen tüm acil durumları belirlenen sırayla dikkate alıyordu. Ancak bu daha basit çözüm dahi Ay uçuşu için yeterliydi.

İDDİA 9: Fotoğraflarda hiçbir yıldızın görünmemesi, yeryüzünde bile yıldızların görüldüğü halde atmosfersiz ortamda yıldızların daha net görünmesi gerektiği iddiası.

CEVAP 9: Tüm ay inişleri gündüz, güneş gökteyken yapıldı. Son derece çiğ bir ışıkla parlayan ay yüzeyi ve diğer cisimleri net olarak fotoğraflayabilmek için fotoğraf makineleri yüksek enstantaneyle çekim yaptılar. Bunun sonucu olarak parlak ışık altındaki nesneler fotoğraflarda net göründü, ancak nispeten soluk yıldızlar görünmedi. Bu durum, gece aydınlık sokak lambalarının altında yıldızların gözükmemesine benzer. Ay'a yapılanlar dışındaki uzay uçuşlarında da, mesela Uluslararası Uzay İstasyonu'nda çeşitli milletlerden uzayadamlarının çektiği fotoğraflarda da aynı durum görülür. Apollo astronotların çektiği parlak zemine bakmayan az sayıda fotoğrafta yıldızlar gözükmektedir.