Avrupa'nın Babası Charlemagne(Şarlman)

4.yüzyıl da başlayıp Avrasya'yı kasıp kavuran, sayısız insanın ve kavmin yok olmasına sebep olan ve Batı Roma İmparatorluğunu adeta bir hayvanın parçalarını parçalarmışcasına bölen Kavimler Göçü'nün galibi, Ren nehrinin kuzey-doğusundan kalkıp Galya içlerine göçeden ve ileride Avrupalı-Hristiyan kimliğini yaratacak olan Franklar'dır. Ve bu kavmi Krallıktan İmparatorluğa çıkarıp kavimler göçünü bitiren ise Carolus Magnus yani Şarlman'dan başkası değildir.

Merovenj Hanedanı'ndan Karolenj Hanedanı'na

2 nisan 747 yılında Frank krallığının Saray Nazırı Kısa Peppin ile Laon'lu Bertrada'nın ilk çocukları olarak Liege yada Aachen'da doğdu Charles(Şarlman). Pepin ile Bertrada'nın üç çocukları daha oldu. Bunlar 751'de doğan Carloman, 757'de doğan ailenin tek kızı Gisela ve 6 yaşında ölen Pepin'dir. Kısa Pepin Frank krallığının Maior Domus'u yani saray nazırıydı. Bu makam aslında krallığı asıl yöneten makamdı, çünkü Merovenj kralları son dönemlerinde sadece sembolik bir özelliğe sahipti. Diyarı asıl yöneten saray nazırlarıydı.

Bu durumu sona erdiren ve Merovenj hanedanını yönetimden çekip kendi hanedanı olan Karolenj hanedanlığını yerine koyan kısa Pepin'dir. Peppin 751 yılında Germanya'da kurulan yeni piskoposluklardan Würzbürg piskoposu Berchard ve Başrahip Fulrad'ı Roma'ya yollayarak Papa'ya şu meşur soruyu sordurtmuştur; ''Hükümdarlık tacını kim takmalıdır? Gerçek kral bu unvanı taşıyan mıdır, yoksa iktidarın güç ve nüfuzunu hakkıyla kullanabilen midir ?'' Papa Zakharias'ın, Pepin lehinde cevap vermesi Merovenj hanedanının sonu demekti. Pepin bir Coup D'etat'la yani hükümet darbesiyle başa geçti. Son Merovenj kralı bir manastıra kapatılmıştır.

Papa'nın Lombardlar ile Başı Belada

8.yüzyıl da Papalığın karşı karşıya olduğu ciddi bir tehdit vardı. Lombard kralı Aistulf. İtalya'nın tamamını fethetmeyi kafasına koyan bu kral şimdi Roma'yı hedef almıştı. 754 yılında Papa II.Stephanus bir kurtarıcı aramaktaydı, ilk seçenek Doğu Roma İmparatorluğuydu. Stephanus İmparator V. Constantinus'a bir ordu göndermesi için yardım istedi. Fakat İmparator sadece Lombard kralına bir elçilik heyeti göndermekle yetindi. Çaresizliğin içindeki Papa başka bir seçeneği değerlendirdi ve Frank kralı kısa Pepin'den yardım istedi. Pepin, Papa Stephanus'u 6 Ocak 754'de Pontina'da karşıladı. Papa'ya yardım edeceğinin garantisini verdi. Ardından Aistulf'a bir elçi gönderdi fakat Aistulf, elçiyi dinlemeyi reddederek Pepin'in kardeşi Carloman'ı Pepin'e karşı koyması için ikna etmişti. Ama Pepin, Carloman'ın hainliğini anlamış ve Fransa'ya giriş yaptıktan sonra onu tutklatmıştır. Carloman Vienne'de ölmüştür.

Kısa Peppin'in Lombard Seferi

Savaş artık kaçınılmazdır. Pepin sefere çıkmadan önce ülkenin ileri gelenleriyle Quiersy-sur-Oise'de bir toplantı yapmış ve 14 Nisan'da Papa'ya vaatlerini içeren bir belge sunmuştur. Bundan üç ay sonra, Saint Denis'de Papa Stephanus, kısa Pepin'i kutsamış ve Franklara onun soyundan gelmeyen birisini tahta geçirdikleri takdirde, aforozla cezalandırılacakları konusunda gözdağı vermiştir. Ayrıca Stephanus, Pepin ve orada bulunan iki oğluna, Patricius Romanorum yani Roma'nın patriği unvanını verdi. Bu hareket çok önemlidir çünkü bu unvanı sadece İmparator verebilmekteydi. Papa'nın bu hareketi ileride vereceği kararların bir öncülüydü. Sonuç olarak Pepin'de tıpkı İtalya'da bulunan Doğu Roma valisi gibi Roma'nın koruyucusu olmaktaydı.

Yapılan savaşta Lombardlar ve Aistulf yenildi. imzalanan ateşkesle Narni ve Ceccano Patrimonia'larıyla valilik toprakları iade edildi. Doğu Roma'da ki İmparator 756'da, bu anlaşmayı haber alınca Pepin'den Ravenna'yı ve valilik topraklarını geri vermesini istemekle yüksek miktarda para teklif etti. Pepin bu teklifi hiç düşünmeden reddetti. Aistulf tekrar savaşa girdi hatta 1 Ocak 756'da Roma'yı muhasara altına aldı. Ancak Pepin, tekrar Papa'nın yardımına koşarak Pavia'da Lombard kralını ikinci kez yendi. Ateşkes sonrasında Aistulf fethettiği toprakları geri verdi ve Pepin'de bunları Papa'ya iade etti. Bu olay ''Pepin Bağışı'' olarak da bilinir. Bu bağıştan sonra Papa, Roma ve çevresinin tek hakimi konumuna geldi. Şunu da belirtmek gerekir ki, Kısa Pepin her iki seferinde de Roma'ya ayak basmamıştır.

Kısa Pepin Öldükten Sonra Oğlu Charles'ın Yaptıkları

Kısa Pepin, 24 eylül 768'de Saint-Denis'de ölmüştür. Krallık iki kardeş Charles ve Carloman arasında bölünmüştür. Ancak Carloman'ın bilinmeyen bir sebeple Aralık 771'deki ölümüyle krallığının bütünü Charles'a kalmıştır.

Lombard kralı Didier seleflerinin hayali olan Roma'nın efendisi olmak için harekete geçmişti. 773 yılının Ocak ayında, Papa Hadrianus, Didier'e karşı Charles'dan yardım istemiştir. Babasının mirasına sahip çıkan Charles bu isteği reddetmedi. Hemen İtalya'ya doğru sefere çıktı. Ordusunun gücüyle Didier'i, Pavia'da kapana kıstırıp kuşatmaya aldı, kendisi de Paskalya törenlerine katılmak için Roma'ya gitti. Haziran 774'de Pavia'daki Didier teslim olunca, Charles, Pavia'ya geri dönüp kendisini Lombard kralı ilan etti.

O zamana kadar Ünavı ''Carolus gratia Dei rex Francorum vir inluster'' yani ''Tanrı'nın lütfuyla şanlı Frank kralı'' olan Charles'ın şimdi unvanı ''Rex Francorum et Longobardorum atque patricius Romanorum'' yani ''Frank ve Lombard kralı ve aynı zamanda da Roma patriği'' olmuştur. Charles'ın, Lombard kralı unvanını, Roma patriği unvanının önüne alması ilginçtir. Lombard krallığı fethedilince Charles, bu toprakları Frank aristokrasisi ve Francia'nın büyük kiliseleri arasında paylaştırmıştır.

Charles'ın Akitanya Seferi

Charles'ın diğer seferlerine gelecek olursak; ilk verdiği savaş kendi krallığı içindeki Akitanya'da'dır. Babası kısa Pepin zamanında, Akitanya dükü Waifar'ın isyanının bastırılmasından sonra, bölge 769'a kadar barış içindeydi. Fakat Hunald isimli bölgedeki bir asilzadenin diğer isyancı liderlerle birleşip bir İsyan başlatmasından sonra, Charles, Akitanya üzerine yürür. Hunald, Charles'ın harekete geçtiğini öğrenince onun gücüne karşı koyamayacağını anlayıp, pratikte bağımsız olan Gaskonya dükü II.Lupus'a sığınır. Charles, Lupus'a isyancının iade edilmesini aksi takdirde saldıracağını bildirmesi üzerine Lupus isyancı Hunald'ı ve karısını Fronsac'ta bekleyen Charles'a teslim etmiştir.

Sakson'lara Karşı Seferler

Charles'ın askeri seferlerinin 18'i hakimiyeti boyunca neredeyse her dönem sorun ve isyan çıkarmış olan Saksonya'da geçmiştir. Saksonlar'a karşı ilk sefer 772 yılında Lombardiya üzerine yürümeden yapılmıştır. Bu seferin sonucunda Eresburg kalesine girilmiş ve üç günlük bir yıkımdan sonra, Sakson ulusunun İrminsula'nın tapınağı dahil birçok kutsal mekânı yakılıp yıkılmıştır. Ertesi yıl Charles'ın Lombardiya'da olmasını fırsat bilen Saksonlar Hesse'ye saldırıp Fritzlar kilisesini yağmalamıştır. 774'te Saksonya'ya Frank ordusu İngelheim üzerinden 4 koldan girip Weser'in ötesinde küçük bir avantaj elde ettikten sonra birlikler, rehinelerle birlikte geri dönüp, Sigisburg ve Eresburg'da sürekli bir garnizon kurulmuştur. Ve bu sefer sonucunda Angrarianlar ve Eastphalianlar gibi bazı kabileler yok edilmiştir.

776'da Eresburg'da başarısız bir isyandan sonra Sakson lider Witukind, Danlara sığınmıştır. 777'de Paderborn'da toplanan meclis sonucunda pagan Saksonların çoğu vaftiz edilmiştir. 779 ve 780'de yapılan diğer Sakson seferi ise Charles İspanya'da iken Witukind'in geri dönüp Frank topraklarına saldırması üzerine yapılmıştır. Charles gelene kadar Köln'den Koblentz'e kadar olan alan, ne yaş ne cinsiyet ayırt edilmeden çiftlik, tarla, kilise, manastır ne varsa her şey Saksonlar tarafından yakılıp yıkılmıştır. Eder nehrini geçtikleri sırada Frank askerleri ile karşılaşan Saksonlar geri çekilmiştir. Saksonya'nın içlerine giren Charles, merkezde bir ordugah kurup, bu şehri marangozlar ve duvarcılar vasıtasıyla tahkim ettirip diğer araç-gereçleri de sağlayıp burada yeniden bir şehir inşa ettirmiştir. 776'da Lippe ve Weser vadilerinde, 780 yılında ise Eastphalia'da sefer yapılmıştır. Bağlılık yemini edenlere dokunulmamıştır. 782 yılına kadar bölgede isyan çıkmamıştır.

Charles, bu süre zarfında piskoposlar ve rahipler yoluyla Saksonya'yı Hristiyanlaştırmaya çalışmıştır. Saksonların demirbaşlı lideri Witukind 782'de yeniden isyan başlatmıştır. Bu sırada Frankların, bir Slav kabilesi olan Sorblarla da bir savaş içinde olduğunu öğrenen Witukind, Sorbların tarafında yer alıp kiliseleri yakmış, misyonerleri katletmiş ve Süntel'de Frank ordusunu yenilgiye uğratmıştır. Bu haberleri alan Charles sinir küpüne dönerek Ren nehrini aşmış, bu haberi alan Witukind tekrar Danlara sığınmıştır. Sinirini Witukind'den alamayan Charles, Verden kraliyet kampını bir mezbahaya dönüştürmüştür, bir günde 4500 Sakson'un kralın emriyle öldürüldüğü bir mezbahaya. Sakson halkın çoğu gönderilip yerlerine Franklar iskân edilmiştir.

783'te kral, Detmold yakınlarında Saksonlara karşı bir zafer kazanıp binlerce Sakson'u öldürmüştür. 784'te Frizyalılarla ittifak kuran Saksonlar yeniden isyan başlatmıştır. 785'te bastırılan bu isyan sonucunda, Frizya, Frank hakimiyetindeki kontluklara bölünmüştür. 785'te Paderborn'dan başlayan güçlü bir seferle Franklar, her asi Sakson'u öldürmüştür. Witukind, sonunda 785 yılında Attigny sarayına gelip vaftiz olmuştur.

793'te Avar'lara karşı sefere çıkmış olan kraliyet ordusuyla birleşmek için Frizya'dan yola çıkan destek birlik, Westphalia'da onlarla buluşunca, Saksonlar bir fırsat yakaladığını düşünerek onları Weser üzerinde bozguna uğratmıştır. Fakat bu isyanda, Charles tarafından bastırılmıştır. 804 yılına kadar süren Frank-Sakson mücadelesi bu tarihe kadar olan galibiyetler ve Sakson nüfusun büyük bir kısmının Francia bölgesine gönderilmesi sonucu bitmiştir. Bu tarihten sonra Saksonya, Frank İmparatorluğunun ayrılmaz bir parçası olarak kalacaktır.

İtalya Seferleri

Lombard krallığının ele geçirilmesinden sonra, Charles 776 yılında Venedik'e girmiştir. Treviso ve Friuili'yi fethetmiştir ayrıca Istria'ya da müdahale etmiştir. 774'te kendini Lombard kralı ilan eden Friuli dükü Rabigaud, 776 yılında Charles tarafından yenilmiştir. Papa Hadrian'ın Charles'a, Benevento dükünün, Sicilya patriği ile Charles'a karşı bir sefer hazırlığında olmasını bildirince, 781 yılında Charles, Roma'ya gelmiştir. Burada Papa, Charles'ın oğlu Pepin'i vaftiz edip ona İtalya kralı unvanını vermiştir. 786'da üçüncü kez İtalya'ya gelen Charles, Benevento düklüğünün sınırına gelip Dük II.Arechis'in oğlu Rumold ile karşılaşmıştır, Rumold, Charles'ı hediyelerle ve sözleriyle düklüğün içine girmemesi için ikna etmeye çalışmışsa da Charles bunu dinlemeyip, Benevento düklüğünün içlerine girmiştir. Bunun üzerine Dük, küçük oğlunu rehine olarak gönderip, Charles'ın hükümranlığı altına gireceğini iletmiştir. Dükün küçük oğluyla birlikte 11 kişiyi rehine alan Charles bu teklifi kabul etmiştir. Böylelikle Frank sınırları İtalya'nın güneyine kadar yayılmıştır.

İspanya Seferi

778'de, Paderborn'a, 2 Endülüs'lü vali, Charles'dan bölgenin tümünü kontrol etmek isteyen Abdurrahman'a karşı yardım istemeye gelir. Bunlar Barselona valisi Süleyman İbni el Arabi ve Zaragoza valisi Hüseyin el-Ensari'dir. Charles, hristiyanlık adına Sarazenlerle yani müslümanlarla savaşmak için bir fırsat görür ve bu teklifi kabul eder.

İlkbaharda kuvvetlerini hazırlayıp yola çıkan Charles, orduyu ikiye bölüp Pireneleri aşar. Kendisi doğu kısmından İspanya'ya girerken, ordunun diğer kısmı Pirenelerin içinden geçmiştir. Charles Katalonya'yı istila edip, nüfusu Basklar'dan oluşan Pamplona'yı almıştır. Charles, el-Arabi ile birlikte Zaragoza'ya gelince Hüseyin el-Ensari, kalenin kapılarını kapatıp kralın girmesine izin vermeyince, Charles yanında bulunan Süleyman ibni el-arabi'yi esir alıp şehri kuşatma altına almıştır. Kuşatma sırasında Saksonların tekrar isyan çıkardığını öğrenen Charles, ordusuyla birlikte kuşatmayı kaldırıp geri dönmeye karar vermiştir. Fakat müslüman valilerle olan bu husumet yüzünden, doğu yolunu kullanamazdı. Geriye sadece Pireneler'de ki Roncevaux geçidi kalıyordu.

Kral Pamplona'ya geldiğinde Baskların direncini kırmak için şehri tahrip etti. Sonrasında kendisi başta olmak üzere ordusunu ince bir hat üzerinden Roncevaux geçidinden geçirmeye başladı. İşte tam buradan geçerken bölgeyi iyi bilen Basklar ordunun sadece artçı birliği geçitte kalınca saldırdılar, birlik tamamen imha edilip ganimetler alındı. Bu olay sırasında ünlü Şövalye, Bretonya valisi Roland, hayatını kaybetmiştir. Fakat Roland destanı adını alacağı destan günümüze kadar kalacaktır.

Bu seferin başarısız olmasından sonra Frank ordusu, 785'te Gerona'yı, 790 yılında ise tüm sahil şeridini ele geçirmişlerdir. 799'da Huesca şehri itaat göstergesi olarak, geçitlerinin anahtarlarını Charles'a göndermiştir. Son olarak 801'de iki yıl süren bir kuşatmanın ardından Barselona alınmıştır.

Bavyera Seferi

Charles'ın babası Kısa Pepin zamanında Franklara bağlı bir dük olan Bavyera'lı Tassilo, Pepin'in ölümünden sonra bağımsız hareket etmeye ve bağlılık yemininden vazgeçmeye başlamıştır. Üstelik karısı, Lombard kralı Desiderius'un kızı olduğu için Lombard krallığıyla yakın ilişkiler kurup Franklara karşı Doğu Roma, Avarlar ve Slavlarla birlik olup komplo kurmuştu. Charles, Worms'da bir meclis düzenlemiş fakat buraya gelmesi gereken Tassilo gelmeyince, Krallığın tehlikede olduğu gerekçesiyle üç ordu Bavyera'ya gönderilmiştir. 3 Ekim 787'de, Lechfeld'de yenilen Bavyeralı Tassilo bağlılığını bildirmiş ve 12 rehine vererek tekrar Frank kralın boyunduruğu altına girmiştir. 788'de Ingelheim'de toplanan mecliste Tassilo'nun Avarlarla işbirliği yapmasından dolayı idam kararı verilmiştir. Fakat Tassilo'nun Charles Martel(Karolenj Hanedanı'nın atası, Charles'ın dedesi)'in torunlarından biri olması ve kraliyet ailesinin bir üyesi olmasından ötürü ölüm cezası, manastıra kapatma cezasına dönüştürülmüş ve Goar manastırına kapatılmıştır. 788'de Bavyera'nın ihlak edilmesiyle bölge kontluklara bölünmüştür.

Avar Seferleri

Bavyera'nın Karolenj topraklarına katılmasıyla Franklar, Avarlarla sınır olmuşlardır. Orta-asya kökenli Avarların 8.yüzyıl da bulunduğu bölge bugünün Avusturya'sı ile Macaristan bölgesidir. Daha öncede belirttiğim gibi Avarlar, Bavyeralı Tassilo ile ittifak kurmaları sebebi ile Franklara düşman olduklarını göstermişlerdir. 788'de, Ingelheim'deki meclis sırasında Bavyera'yı ele geçirmek için harekete geçen Avarlar, Bavyera ile birlikte Friuli sınırlarını hedeflemiş fakat başarılı olamamışlardır. Frank orduları 788'de Avarlarla, Friuli ve Bavyera'da savaşıp galip gelince Avarlar, Tuna bölgesinin doğusuna sürülmüşlerdir. 790'da büyük Avar seferine çıkmak için İmparatorluğun her köşesinde hazırlıklar yapılıp bir yıl sonra bu hazırlıklar tamamlanmıştır. Charles'ın vakanüvisti Einhard'a göre bu Avar seferi Sakson seferleri haricinde Charles'ın girdiği en büyük seferdir. Oğlu İtalya kralı Pepin'in de katılımıyla da yürütülen bu seferler sonucunda 805 yılında Avarların gücü tam anlamıyla kırılmıştır. Avar Hakanının, Charles'dan, Slav akınlarına en az maruz kalan toprakları hediye olarak istemesi bu gücün kırıldığının delilidir. Charles onlara Pannonia topraklarını verip Franklara tabii kılmıştır.

Charles'ın, Charlemagne'a, yani İmparatora Dönüşmesi

Charles, Doğuda ki Abodritler, Lingonesler ve Çekler gibi Slav kabileleri üzerinde de egemenlik sağlayıp, Danlar üzerine de seferler yapmıştır. Bütün bu seferlerinin haricinde, Charles'ı Tarihte ayrı bir yere koyan olay, 800 yılının 25 Aralık günü olmuştur. Bu dönemde Doğu Roma İmparatorluğu, Papalığın nüfuzunu azaltmak ve tekrar İmparatorluğa bağlı bir piskoposluk yapmak istediğinden Papalık, Doğu Roma ile Frank krallığı arasında bir seçim yapmak zorundaydı. Roma'daki Papa III.Leo bir takım olaylar sonucunda yakalanıp, gözüne mil çekmek istenilmiştir. Canını zor kurtaran Papa, Paderborn'a kaçıp Charles'dan yardım isteyince, Charles bu teklifi kabul edip, III.Leo ile birlikte Roma'ya gitmiştir. Charles, III.Leo'nun bütün düşmanlarını sürgüne gönderip, Papalık makamını tekrar Leo'ya iade etmiştir. Bu olayın sonunda ise, 25 Aralık 800'de Charles, Papa tarafından bir törenle İmparator ilan edilmiştir. Charles artık Charlemagne(Şarlman)'dır.

Avrupa'nın yeni Haritası

Şarlman zamanında ki Frank İmparatorluğu sınırlarına bakınca; Britanya, İspanya'nın büyük bir kısmı, Sicilya ve Kuzey Afrika dışında Batı Roma İmparatorluğu sınırlarının çoğu bu devlete dahildir. İlave olarak Germanya'nın Roma İmparatorluğu döneminde dahil olmayan kısmı, Balkanların kuzey-batısı ve Slav kabilelerinin bulunduğu Orta Avrupa'nın belirli bir kısmı vardır. Ayrıca Şarlman'ın, 800 yılında İmparator olması 4.yüzyıl dan beri devam etmekte olan ve bunun sonucunda Avrasya'nın demografisini değiştirip, Doğu Roma'ya büyük darbeler vurup, Batı Roma'yı tamamen yıkan Kavimler göçü, Frankların galibiyetiyle bitmiştir. Frank İmparatorluğu günümüz Avrupası'nın ve uluslarının temellerinden birini oluşturup Batı Avrupa'daki milletlerin çoğunu kapsadığı için, Avrupalılık kimliği, Hristiyanlığın bir tutkal görevi görmesiyle bu dönemden sonra ortaya çıkmıştır.

Agora Bilim Pazarı

Mühendislik Ekonomisinin Temelleri

• Boyut: 18,5*23,0
• Sayfa Sayısı: 475
• Basım: 2
• ISBN No: 9786053558514

Devamını Göster

₺600.00

Satın Al Tüm Ürünler

• Dış Sitelerde Paylaş

Karanlıkta ki Aydınlık, Karolenj Rönesansı

Şarlman döneminde ''Karolenj Rönesansı'' denilen dini bir yenilenme hareketi de vardır. ''Collectio Dionysiana'' ile Frank kilisesinin resmi hukuku belirlenmiş, Gramer ve litürji alanında yenilikler yapılmıştır. Bu Rönesan ta, Turin'li Cladius, Agobard, Filozof Erigena ve Batı hristiyanlık tarihinin ilk ücretsiz kilise okulunu açan Orleans'lı Theodulf, gibi isimler öne çıkmıştır. Fakat şunu söylemekte fayda var; bu dini alanda bir Rönesanstır. Ayrıca para sisteminde de bir yenilik yapılıp gümüş oranları da yeniden düzenlenmiştir. ''Capitulare de villis'' yasasıyla, malikane ve tarım alanında yenilikler yapılmıştır. Buna örnek; o zamana kadar tarlayı süren öküzlerin göğüs kafesine çakılıp, hem hayvana işkence edip hem de tarlanın yavaş sürülmesine neden olan uygulamayı kaldırıp, öküz yerine aygır kullanıp, yük hayvanın omuzlarına verilmesiyle, toprak daha hızlı işlenmeye başlanmıştır.

Ayrıca 3.yüzyıl da 30 ila 40 milyon arası olan Avrupa nüfusu, Kavimler göçünün yıkımı sonrasında 7.yüzyıl da 14 ila 16 milyona inmiştir. 8.yüzyıl da Frankların yükselmesiyle birlikte Avrupa'da siyasi birlik sağlanmaya başlayıp, nüfusta buna bağlı olarak artmıştır. Şarlman'ın tarım reformundan sonra Nüfus 3.yüzyıl da olduğu sayılara geri dönebilmiştir.

Değerlendirme ve Sonuç

Sonuç olarak; Şarlman dönemi, Avrupa'nın çoğunun Frank İmparatorluğu altında birleştiği ve bu ulusların Hristiyan-Avrupalı kimliğini oluşturduğu bir dönemdir. Frank İmparatorluğu'ndan sonra bile, müslüman dünyası Avrupalılar için Frenk tabirini kullanmıştır ve Şarlman'ın kurduğu İmparatorluk daha sonra, Saksonyalı I.Otto tarafından reforme edilip Kutsal Roma İmparatorluğu diye anılacaktır. Şarlman ise bu İmparatorluğun ilk hükümdarıdır.