Anlam, Geçici Olana Değil, Şimdi Yarattığımız Şeye Ait

Anlam, Geçici Olana Değil, Şimdi Yarattığımız Şeye Ait

Varoluş, insanın en derin sorgulamalarından biridir: Hayatın anlamı nedir ve bu anlam nerede bulunur? Tarih boyunca filozoflar, sanatçılar ve düşünürler bu soruya yanıt aramış, farklı yollarla anlamın kaynağını tanımlamaya çalışmışlardır. Ancak, "Anlam, geçici olana değil, şimdi yarattığımız şeye aittir" önermesi, anlamın geçmişte veya uzak bir gelecekte değil, şimdiki anın yaratıcı eylemlerinde bulunduğunu vurgular.

Martin Heidegger'in "Dasein" kavramı, insanın kendi varlığının farkında olan bir varoluş biçimi olarak tanımlanır. Geleceğe ya da geçmişe takılıp kalmak, insanı otantik varoluştan uzaklaştırır. Heidegger, insanın ölümün farkındalığıyla yaşamasını, yani "ölüme doğru varlık" (»Sein zum Tode«) anlayışını geliştirmesini, daha otantik bir yaşam sürmenin anahtarı olarak görür. İşte bu yüzden anlam, soyut bir geçmişin ya da belirsiz bir geleceğin hayali değil, tam da şimdiki anın doluluğu ve farkındalığında gizlidir.

Jean-Paul Sartre, "Varoluş özden önce gelir" derken, insanın doğduğu anda belirlenmiş bir öze sahip olmadığını, aksine eylemleriyle kendi özünü yarattığını savunur. Bu, insanın herhangi bir dışsal anlam ya da değer sistemine bağlı olmadan kendi anlamını yaratma zorunluluğu taşıdığını gösterir. Sartre'cı perspektifte anlam, önceden var olan bir şey değil, insanın yaşam boyu yaptığı seçimlerle şekillendirdiği bir inşa sürecidir. Şimdi, insanın bu yaratıcı gücünü kullandığı ve kendi özünü tanımladığı yerdir.

Anlam, dışarıdan bahşeden bir ödül değil, insanın kendi varoluşuna verdiği cevaptır. Viktor Frankl'ın sözleriyle, "Hayatın anlamı, koşullara değil, bu koşullara verdiğimiz yanıta bağlıdır." Geçmiş bir nostalji veya gelecek bir umut değil, sadece şimdiki an, anlamı yaratma alanıdır. Martin Buber'in dediği gibi: "Her somut şimdiki an, bize sonsuzluğun kapısını açar."