Görmüş olduğumuz etkileyici görselin çok büyük bir kısmını kaplayan bu tozlu bölge, içerisinde oldukça bol sayıda yeni doğmuş yıldız barındırıyor. Hayli geniş bir moleküler bulut kompleksinin bir parçası olan ve öfkeli bir babunu andıran NGC 6727, Güneytacı (Lat: “Corona Australis”) takımyıldızına doğru 500 ışık yılı gibi görece yakın diyebileceğimiz bir uzaklıkta bulunuyor. Bir kıyas yapmak gerekirse bu mesafe, Avcı (Lat: “Orion”) Bulutsusu olarak tanıdığımız ünlü yıldız doğumevinin bize olan uzaklığının yaklaşık üçte birine denk gelmekte. Parlak bulutsularla iç içe geçmiş hâldeki bu kahverengi toz bulutları, Samanyolu’nun daha uzak konumlarındaki arka plan yıldızlarından gelen ışıkları son derece etkili bir şekilde engelleyerek henüz oluşum sürecindeki yıldızları âdeta görünmez kılıyor. Gözlerini NGC 6726, 6727, 6729 ve IC 4812 olarak kataloglanan mavi renkli yansı bulutsularının oluşturduğu bu oldukça belirgin toz yaratığının ağız kısmını incelediğimizde, hidrojen gazlarının emisyonları nedeniyle kırmızı renkte parladığını görüyoruz. Son olarak babunun hemen sol üst tarafına baktığımızdaysa bizi yaklaşık 30.000 ışık yılı kadar uzağımızdaki NGC 6723 isimli küresel yıldız kümesi karşılıyor.