Ölüm korkusunu düşünmeyi engelleyemiyorum ne yapmam gerek?

Epikür'ün çok güzel bir lafı var bu konu üzerine. Diyor ki '' Ölümden korkmam için hiçbir sebep yok çünkü ben varken ölüm yok, ölüm varken ben yokum'' dolayısıyla ölüm geldiğinde zaten siz olmayacaksınız ve hiçbir şey bilmeyeceksiniz yani öldüğünüzün de farkında olmayacaksınız. Bunun nasıl bir deneyim olduğunu düşünüyorsanız doğmadan önceki durumunuzu düşünün. Tabii ki her birimiz ölümden korkuyoruz ve ölümü düşünüyoruz. Bence ölümden korkmayan tek bir insan bile yok ancak ölüm aslında olması gereken, yerinde ve zamanında yaşanıldığında son derece faydalı bir olgu. Sonsuza kadar yaşamak, sonsuza kadar her şeyi tekrar etmek muhtemelen çok daha azap verici bir deneyim olurdu. Ölüm iyi ki var, varlığı ürkütücü gelebilir ancak iyi ki var. Ölümü düşünelim ama bizi yıpratmasına müsaade etmeyelim.

Öleceğiz ve öldükten sonrası da yok. Tek bir hayat yaşıyorsunuz ve bu hayatınız sınırlı bir hayat. Düşünsenize tekrarı yok ve zaman işliyor. İşte tam bu sebeple hayatınızın ne kadar değerli olduğunu hatırlamalısınız. Hayatınızı daha anlamlı ve değerli kılacak eylemlere yönelmeli, keyif aldığınız işlerle meşgul olmalı ve günün sonunda yaşadığınız hayattan pişman olmamalısınız. Evet ölüm var ama devam edeceğiz, güzel müzikler dinleyeceğiz, eşsiz kitaplar okuyacağız, denizin, kumun, güneşin tadını çıkaracağız. Hayat, sonu olmayan uçsuz bucaksız bir kütüphane ve bizim yapmamız gereken bu kütüphaneden en azından birkaç kitabı hakkıyla kurcalamak. Devam edelim ve mükemmel anlamlar yaratalım!

Ölüm korkusu, bireyin ölüm kavramına karşı yoğun kaygı duymasıdır. Günlük işlerini etkiliyorsa, muhtemelen beynin bu konuda stres biriktirmiştir. Bu durum; prefrontal korteks (bilinçli davranışlar), amigdala (tehdit ve korku algısı) ve bu ikisi arasında köprü olan anterior singulat korteksin (dikkatin belirli kavramlara yönelmesi) etkileşimiyle ilgilidir.

Hissettiğin duygu aslında çok normal. Ama eğer bu korku günlük yaşamını aksatacak düzeye geldiyse, beyin artık bunu çözülmesi gereken bir tehdit olarak algılamaya başlamıştır. Bu, beynin ölüm kavramıyla fazla bağ kurmasından kaynaklanıyor olabilir. Küçük bir tetikleyici bile bu korkuyu yeniden aktif hale getirebilir.

Burada nöroplastisiteyi kullanabiliriz. Ölüm korkusu hissettiğinde yanındaki bir deftere, “Neden böyle hissettim?”, “Ne gördüm ya da düşündüm de bu aklıma geldi?” gibi soruların cevabını yaz. Bu sayede beynin bu korkuyu somutlaştırarak işlemesi kolaylaşır. Düşüncelerini yazıya dökmen, onları dışsallaştırır ve çözümü kolaylaştırır.

Eğer bu düşünceler yine de gelirse, neden geldiğini fark ettikten sonra dikkatini başka bir yöne kaydır. Mesela bir rubik küp çözmeye çalış. Bu tür odak gerektiren faaliyetler beyninin farklı bölgelerini aktive eder ve korku sürecini kesintiye uğratır.

Terapi süreci bu konuda çok etkili olabilir. Ama erişimin yoksa, bu yöntemlerle zamanla beynini rahatlatabilir, düşünce kalıplarını yeniden şekillendirebilirsin.

Son olarak, unutma: Düşüncelerinin esiri değilsin. Küçük bir öneri: Kendi sesine odaklan veya düşüncelerini sesli dile getir. İnsan kendi sesini duyduğunda beyninde güven duygusu tetiklenir; bu da sakinleşmeni kolaylaştırır.