Sizce bir hayatı yaşanmaya değer kılan şeyler nelerdir?

Keşkelerimiz en iyi tartıdır!

Çünkü bir tek keşkelerimiz, geriye dönük bir muhasebenin en net ve dolaysız verilerini bize verebilir.

Ancak keşkeler her ne kadar geçmişe yönelik olsa da; geleceğe yönelik ışık görevi de görür.

Bu ışığı görüp görmemek, görüyor isek bundan yararlanıp, bundan sonraki yolumuzda tökezlemeden ve yeni bir keşkeye mahal vermeden, “iyi ki” finaline varmak yahut ona bir “keşkeler silsilesi” eklemek bize kalmış.

Zararın neresinden dönerseniz kardır diyenler atalarımızdır. Söylediklerine de atasözü derler. Atasözleri de bilimsel bilgiden bile daha uzun ömürlüdür. Nihayetinde binlerce kez sınanmış ve zorlu hayat sınavını layıkıyla geçtiği için bu güne kadar gelebilmiştir. Ciddiye almak lazım.

Hayat; son anına kadar, hakkı verilmesi ve onurluca bitirilmesi gereken sürecin adıdır. Bunu boşa çıkaran her şeyi de ben şahsen, nice badireyi atlatıp bu günlere gelen türümüzün hiçbir bireyine yakıştıramam.

Yaş mı dediniz? Yaş hissettiğimizdir, ötesi yalan… ( Yine de yaşımıza hürmet etmekte ve arada bir hatırlamakta fayda var. Çünkü arada bir zorladığımızda hatırlatıyor meret…) Umutla ve Sevgiyle…

Hayat, en azından insan hayatı 60-70 yıllık, bir başı ve sonu olan bir dönemdir. Bu süreçte yaşayacağın her deneyim, okuduğun her kitap, izlediğin her bir film senin için kalıcı, insanlık için ise geçici ya da sıfır etkiye sahiptir.

Dolayısı ile benim görüşümce hayatımı yaşadığıma değdiğini söylemek istiyorsam bu dünyaya ölümsüz bir şey bırakmalıyım. Ben öleceğim, bu kaçınılmaz. Fakat ben gittikten sonra bu dünya üzerinde beni canlı tutan şeyler anılar ve eserlerim, katkılarım olacak. Anılar ise onları hatırlayan insanlar kadar yaşar. Beni tanıyan son insan kadar yaşayacak anılarım. Fakat yeterince güçlü, yeterince faydalı hiçbir eser ölmez. Hâlâ günümüzde bile her yıl binlerce yıl öncesine ait kalıntıların bulunduğu dünyada, eserler ölmez.

Yani hayatımı yaşamaya değer kılacak şey, ölümsüzlüktür.