Zihninizi sanal bir ortama aktarma şansınız olsa bu nasıl olurdu?

Sanal âlemde sonsuz hayat olsa

Gönül razı gelmez, yârden ayrılsa

Toprak ana kucak açmış bağrına

Fani dünya bize yeter nasılsa

-

Ben bir yolcuyum, yolum uzun dar

Gönül ister dostla muhabbet, karar

Sanal cennetlerde ne arar nazar

Gerçek sevgi varken, yalan ne yarar

-

Ölüm haktır, yazılmış alnıma

Kader çizgisidir kulun payına

Ebedî yaşam yük olur canıma

Ben razıyım fani ömrün tadına

-

Âşık der ki, korkmayın hayaletten

Yapay zekâ mıymış bize efendiden

Ruhsuz demirler hükmedecekse eğer

Biz çoktan ölmüşüz, yaşayan ne değer

-

Dini tutumum mutlak ateisttir. Sadece benzetme yapılmıştır. Format da görüldüğü üzere benzetilmiştir.

Olur tabii ki, vampir olup sonsuz yaşamı kovalayan ben için modern bir çözümden daha iyisi var mı 😅

Karanlık lord olamıyorsak, sanal ortamda ebedi yaşam da fena değil bence 😅 Ama düşününce online bir kahve makinesi de olmalı yoksa bu ölümsüzlük yalan olur...

“Cypher” vazgeçiştir!

Neden aktaralım ki?

Sahici bir yaşama, an ile sınırlı bile olsa, neden sahte bir ölümsüzlüğe tercih edelim ki?

Üstünlüğümüz ne ki; devinen bir evrenin, devinen bir gezegeninde, en son doğan, ailenin şımartılmış, yaramaz çocuğu misali, bu denli kısa sürede evrimin tepesine oturmamıza rağmen ötesini de isteriz?

Var oluşumuzu borçlu olduğumuz ta yıldız tozundan bu yana, ömrümüz boyunca ve doymak bilmez bir iştahla, dışarıdan sayısız aynı kaynaktan (Yıldız tozundan) var olan ve evren nazarında en az bizim kadar varlığını sürdürme hakkı olan nice canlı ve cansız bizcillerin sırtından enerji transferi yaptık, yapıyoruz. Hem de her birimiz bir yüz yılı yakın süre ile ve şimdilik. Neyimize yetmiyor ki bizi geldiğimiz öze, kaynağa, yıldız tozuna dönüştürecek olan tükettiklerimizin torunlarının ve dahi solucanın hakkını gözetmeyelim?

Hadi diyelim ki zihnen de bedenen de sanallaştık. Tıpkı bizden bağımsız yol alan bir gemide yapacağımız yolculuk misali, bizi biz eden en değerli şey olan özgürlüğümüzün iradi hareketimiz üzerinde geminin kıçından öte sınırı var mı?

Hem sonlu bir evrende sanal ortamda da olsa sonsuz yaşamın garantisi ne?

Morpheus’u, sınırlı “sonsuz” ve doyumsuz bir yaşamdan, çetin ve acı dolu, çok sınırlı bir yaşama mecbur eden ve bu çetin, acı dolu, çok sınırlı bir yaşama erişebilmek için ölümüne harekete geçiren (türümüze özgü) duygu ne ola ki?

(Not: Morpheus ve Chyper Matrix filminin iki temel ve zıt karakteridir.)

Sanal ortama geçme konusunda bazı çekincelerim var: Diyelim ki zihnimiz ve benliğimiz sanal ortamda. İyi güzelde fiş başkasının elinde, "çekerem fişi haaa" deyip bizi sanal köle yapmasınlar. Vallaha, pis emellerine bile alet edebilirler. Ya da yazılımımızı hackleyip bizi rezil kepaze etme durumları da var tabi. Ne me lazım, doğal süreçler ile geldik, doğal süreçler ile gidelim. Bu yaştan sonra macera aramaya gerek yok.

Diğer taraftan fiş benim elimdeyse bu işe çok olumlu bakabilirim. Her türlü maceraya açık olurum :).