Yapay zekanın tüm işlerimizi elimizden alacağına dair yaygın korku, insanın kendi yeteneklerine olan güvensizliğini mi yansıtıyor?

İş bitmez! İşsizlik iradidir...

Aksine korkutan, bilimi tekelleştiren azgın sermayenin kendi çıkarları uğruna hiç bir konuda sınır tanımama pragmatist ( çıkar için her yolu mübah kılan) karakteridir.

Bu karaktere; dünyamızın azgın sömürüsünde, dünyayı kana bulayan emperyalist paylaşım savaşlarında, doğa katliamlarında, küresel ısınmanın körüklenmesinde ve nice insana, canlıya, doğaya karşı pervasızlığında defalarca tanık olduk.

Hal böyle iken insanların korkusu sadece işsiz kalmakla sınırlı değil ne yazık. Bugün yapay zekanın işimizi elimizden alacağı sadece görünen yüzü. Asıl tehlike ve adı konmamış korku, azgın sermayenin yapay zekayı kendi gibi sınır tanımaz bir silah olarak ve biz milyonları zaptu rapt altına alma maksatlı tasarlanması ve kullanması.

Bu silahın, kendi kendine öğrenen, akıl yürütüp karar verebilen bir aşamaya ulaştığı an sonuçlarının bugün bunu üretenin dünyayı ve yaşamı algılayışından farklı olmaması ihtimali bile korkunç.

Hatta bu ihtimalin ilk elde ve yegane rakip görerek yaratıcılarına yönelik hayat bulması işten bile değil.

Yoksa olağan seyri içinde bir yapay zeka tasarımı, silah ve yok edici olmanın ötesinde bizleri başka diyarlara güvenle taşıyabilecek, en umulmadık ve zor yerlere ve görevlere gidebilecek, en ince ve derin araştırmalarda muazzam yol aldıracak bir misyonun uygulayıcısı da olabilir.

Böylesi bir süreçte de kendi evrimsel gelişiminin bir sonucu olarak bizleri aştığı gün zaten bizler de çok geride kalacağımız için bugün maymun atalarımızın halen maymun olan kuzenlerimiz ile aramızdaki ilişki gibi bir ilişkiyi yadırgayacağımız kanısında değilim.

Aksi olursa da, yani yapay zeka metriks'e evrilir yahut terminatör olarak karşımıza çıkarsa, bugün aynısını karbon kökenli hem cinslerimiz, hayatı bizim için cehenneme çevirip yaparken nasıl ( bir avuç da olsak) direniyorsak, o zaman da direniriz.

Hem yüz binlerce yıllık evrimsel zekamızı küçümsememeli, hem de milyar yıllık hayatta kalmaya programlı genetik kodlarımızın bugün ihtiyaç duymadığımız için aktif olmayan nice mekanizmasının var olabileceği ihtimalini hesaba katmalıyız diye düşünüyorum.

Sorunun asıl öznesi olan iş meselesine gelince: Nüfusumuz katlanarak artıyor. Çok değil iki yüz yıl önce nüfusumuz hem daha azdı hem de işgücü talebi. Fakat sanayi devrimi ( dikkatinizi çekerim, makineler ve seri üretim devri) aksine işgücüne talebi arttırdı ve daha önce olmayan sayısız meslek yarattı.

Bilişim çağında neden farklı olsun. Bu çağda bile görünürde bunca işsiz varken öte tarafta, yüzyılı aşkın süredir kanla kazanılmış bir hak olan sekiz saatlik mesai azalacağına iki katına çıkmış durumda. Dolayısı ile burada bir işsizlikten değil azgın sömürüden bahsedilebilir. Yarın da çok farklı olacağı kanatinde değilim. Tabi eğer her değeri yaratanlar derin uykularından uyanıp güçlerinin farkına vararak bu ceberrut düzene son vermezse...

güvensizlik değil ancak insanların çoğu bir hedef ve amaç için yaşıyor. bunlar ellerinden alınırsa hayat anlamsızlaşacak. ayrıca bunun yerine ne konulacak ?

öncelikli olarak beyaz yakalılar ortadan kalkaçak. robot teknolojisi geliştikçe işçi ve çiftçi. insanlığın sonu gelebilir. asıl korku bu zaten birşeye yaramayan insan..

geriye bir tek felsefe kalıyor belki o kurtarıcı olabilir :)

Naçizane görüşüm: beynimizin evrimsel sürecin erken dönemlerinde maruz kaldığı ağır travmanın neden olduğu paranoyadan kaynaklandığı yönündedir. Dolayısıyla soru soranın cevabı da içinde verdiği için takdirlerimizi de kendisine sunmamız gerekir.

Hayır yapay zekanın şimdilik sınırsızmış gibi görülen potansiyeline hissetmekten kaynaklanıyor. Arkadaşımın çalıştığı bankada maliyecilerin yarıdan fazlası ChatGPT'nin henüz popüler olduğu ilk aylarda işten çıkarılmıştı. Pek çok sektörde bunlar yaşandı ve henüz yapay zekanın emekleme dönemindeyiz. Çok eski dönemlerden beri kas gücümüzün acizliğinin farkındaydık. Giderek kas gücümüze, sonra el kabiliyetlerimize ihtiyaç kalmayacağını biliyorduk. Lakin son kertede zekamıza da ihtiyaç kalmazsa? Zekamıza ihtiyaç duyulan işlerin belki %90'ından fazlası yakın dönemlerde yapay zeka tarafından daha kusursuz ve daha ucuz bir şekilde yerine getirilebilir gibi duruyor. Bir devrimin eşiğinde olduğumuza şüphe yok. İnsanlık yapay zeka gerçeğine göre şekillenmek zorunda -tıpkı sanayi devrimi sonra olduğu gibi- ve buna alışana kadar dengeleri korumak önemli. Kimse boş yere korkmuyor.