Cyborg olup hata yapma, duygu eksikliği ve donanımsal çökme riskleriyle mi uğraşacağım? :D İnsan olmak tüm kusurlarıyla birlikte zaten yeterince zorlayıcı. Kusurlarımız olmadan sıradan bir makineden ne farkımız kalır ki.
Hata yapmaktan, duygusal iniş çıkışlardan, hatta zaman zaman mantıksız davranmaktan bu kadar keyif alırken neden kendimi soğuk, hesapçı bir makineye dönüştüreyim ki?
Bizleri "biz" yapan şey kusurlarımızın toplamından çok daha fazlası. İnsani deneyimin güzelliğinde, öngörülemezliğinde ve karmaşıklığında yatıyor. Cyborg olmak tüm bunlardan vazgeçmek anlamına gelirdi.
Düşünsenize bir daha asla kalp kırıklığı yaşamayacak (güzel ama deneyimden yoksun bırakır), hayal kırıklığına uğramayacak, hatta heyecanlanmayacak bir varlık olmak...
İnsan olmak kusurlarıyla birlikte bir macera. Bence bu macerayı sonuna kadar yaşamaya değer.
Vampir olmak bambaşka bir hikaye tabii. Ebedi gençlik, süper güçler... Buna okeyim :D
