İnsan niye durmadan yaşamına anlam katmak için uğraşıp duruyor?

İnsan, ilk varoluş zamanlarından bu güne değin uzanan tarihinde, bir anlam arayarak varoluşunu sorgulayan, nereden geldiği, ne ya da kim tarafından yaratılmış olduğu, varoluş sebebi ve amacının ne olduğu ve nasıl yaşaması gerektiği konuları üzerinde düşünen ve sorularına cevap, sorunlarına çözüm arayan bir varlıktır. ''Hayatın Anlamı'' kavramı, psikoloji, felsefe, pedagoji ve sosyoloji gibi pek çok farklı disipline konu olmuştur.

İnsanın anlam ve mutluluk arayışı varoluşsal bir ihtiyaçtır ve bu konunun psikolojiyle ve din psikolojisiyle ilgisi vardır bu bakımdan insan yer yüzünde var olduğu sürece araştırılmaya devam edecektir. Aslında her canlının içgüdüsel bir amacı vardır: Hayatta kalmak ve üremek. Fakat insan, içgüdüsel amaçları dışında kendini evrende bir yer edindirmeye ve bunu hayat merkezi olarak ele almıştır. Din, insanın en büyük amaç kaynaklarından biridir. Bir dine mensup olmak, o dinin ''yaratıcısına'' kulluk etmek ve hayatını emir-yasaklara göre şekillendirmek, yaşamın sonunda ise mutlak huzura ereceğini, cezasını veya ödülünü almasıyla sonuçlanacaktır. Günümüzde bir dine mensup olan herhangi bir insan hayat amacının tanrısına kulluk etmek ve huzuruna ermek olacağını söyler.

Hayata anlam katma amacımız, diğer canlılardan kendimizi ayırmamızın en büyük sonuçlarından biri. Daha detaylı düşünebilme, ayırt etme ve sorgulama yeteneğimiz bize hayatın bir amaç ''zorunluluğu'' olduğunu söylüyor. Bu anlam arayışı, bazılarımız için yaşamı daha da zorlu kılsa da (örneğin sürekli düşünme hali ve kötü hissetmek), bazılarımız için de hayata tutunma amacı oluyor.

Yaşam, iyi veya kötü bir zaman içinde ilerliyor, ilerliyor ve bitiyor. Bu ''uzun'' hayatta bazı şeylere kafa yormak bizi bağlayabilir ya da tam tersi koparabilir. Fakat bu farkındalık ve sorgulama, artık bizi biz yapan şeylerden biri.