Bilinen iyi yırtıcıların çoğunun kedigiller familyasına ait olmasının sebepleri nelerdir?

Merhaba,

Doğa ve genel olarak evrim, belli tasarımların daha iyi çalıştığı bir ortamdır. O nedenle köpek, kedi, sincap, fare, primat, yengeç, balık, yarasa gibi hayvanların beden yapısı, belli bir yaşam tarzına uyum sağlamayı kolaylaştırır. Canlı daha az enerji harcayarak, daha çok kaynağa ulaşır. Fosil kayıtlarına bakıldığında, saydığım tasarımların tekrar tekrar birbiriyle akraba olmayan canlı gruplarında ortaya çıktığı görülür. Keselilerde nesli tükenmiş aslan, kurt, tilki, fare, ayı benzeri türlere rastlanır. Keza, Afrotheria (Afrika'ya özgü bir memeli grubu) grubunda fare, hamster, karıncayiyenden tutun, file kadar pek çok beden yapısı görürüz. Kabukluların da yengeç benzeri beden yapıları üretme eğilimi var.

Kedigiller, kısa burunlu, tırmanmada ustalaşmış, avına sessizce yaklaşabilen pusu avcılarıdır. O nedenle avlanmada başarı yüzdeleri en yüksek türler, kedigillerin arasından çıkar. Kurt, yaban köpeği gibi aile/topluluk olarak sürek avı yapan avcılar, biraz daha geride kalsalar da, güçlü bireysel avcıları alt edebildikleri biliniyor. Buna karşılık ayılar ya da primatlar, daha geniş besin yelpazeleri (mantar, meyve, bal, kök, böcek vs.) kullanarak, kendilerini avlanmaya mahkum olmaktan kurtarabiliyorlar - dolayısıyla avda yüksek başarıya ihtiyaç duymazlar. Kedigiller, bunlardan farklı olarak hem bireysel, hem saf etoburdurlar. O nedenle enerjilerini boşa harcamak gibi bir şansları yoktur (aslanların aile yapısı, bir istisna sayılır).

Kedigiller; uzun beden, kısa bacak ve burun, güçlü tırmanma kasları, geri çekilebilen pençeler, dengeleyici kuyrukları, hafif beden, sıçrama kabiliyetleri, karanlıkta görme adaptasyonları ve yumuşak patileriyle, güçlü çeneleriyle neredeyse mükemmel birer kara avcısına dönüşmüşler - bir nevi doğanın ninjalarıdırlar. Mirketlerin akrabası olmasına rağmen kediye benzer bir anatomi sergileyen fossalar, yakınsayan evrimin tipik örneklerinden sayılabilir. Tabii böyle türlerin ortaya çıkması, kedigillerin ya da başka başarılı avcıların henüz doldurmadığı bir yaşam alanı bulmalarına bağlı. Fossaların Madagaskar'da, keseli aslanın Avustralya'da, Smilodon'un Amerika kıtasıda ortaya çıkmaları tesadüf değil yani.

Kedilerin gözleri için bir not düşülebilir. Kedi gözündeki irisin aydınlıkta dikey olarak küçülmesinin nedeni şudur: ava olan mesafeyi ölçerken, aynı zamanda parlak ışık tarafından rahatsız edilmemek için en uygun yöntem, göz açıklığının dikey olarak küçültmektir. Detayları ekteki yabancı kaynaktan okuyabilirsiniz.