Sürekli geleceği ve ileriki dönemde olacak yaşamımızı düşünmemizin sebebi beynin kendi ölümünü kabul etmeyişi midir?

Her canli gibi Insan'da yasamaya programlidir, Olum fikrini kendinden uzak tutmasi, bu yasama arzusunun bir sonucudur, olecegini bilir ama, olecegine inanmaz, eksi bir durumdan arti bir duruma gecmek icin cabalar dururuz, bu sorunuzun belki tam bir cevabi degil, eger dogaya canliliga baktigimizda olum fikri yok gibidir. her cicek acilip serpilir, agaclar kok salar dallanip budaklanir ve bizler de tum bu es gudume ayak uydururuz, yasamak guzeldir, belki su anki tum bu gelismislik duzeyimizi yok olusa inanmadigimiz inanci veya fikrine baglayabiliriz.

yaşarsın seversin unutursun bu sosyal hayatta çokca rastladığımız gündelik hayatla bağlantılı bölümlerde duygusal anlamda snaps oluşturduğu aynı zamanda reaksiyon göstermesi durumunda içsel duyularında hareket üretmesiyle birlikte geleceği parlak bir yıldızın yansıttığı ışının aydınlaması ile oluşabilecek tehlikelerden korunmak ya da 1+1 odada muzzam renkler altında uykuya dalmak buna nacizane örnektir.