Termodinamiğin ikinci yasası sınırsız enerji olasılığını ortadan kaldırır. Enerji aktarıldıkça veya dönüştürüldükçe giderek daha fazlasının israf edildiğini belirtiyor. Enerji değiştikçe, her değişiklikle birlikte sistemdeki entropi artar ve her değişiklikte bize faydalı olacak enerji biraz daha azalır. Bir örnek vermek gerekirse:
Normal bir topaç alıp masanın üzerinde döndürürsek, devrilecek kadar yavaşlaması çok uzun sürmez. Ama sürtünmeyi ortadan kaldıralım. Manyetik bir havaya yükselme işi yapabilir ya da biz öyle düşünüyoruz. Tepeyi ince havada döndürmek, büyük olasılıkla daha uzun süre dönmesine neden olacaktır, ancak sonsuza kadar değil, çünkü sonunda hava direnci onu durduracaktır.
Bir adım daha ileri giderek havayı çıkarabilir, tüm teçhizatı bir vakum odasına yerleştirebiliriz. Bu hemen hemen tüm sürtünmeyi ve tüm hava direncini ortadan kaldırır. Ancak burada bile bir maglev topaç eninde sonunda duracaktır. Bunun nedeni, bu manyetik alanların girdap akımları şeklinde bir tür sürtünme üretmesidir. Topaçları oldukça etkili bir şekilde frenlerler; enerjik dönüşü düşündüğünüzden daha hızlı biter. Yani son adım oyuncağı uzaya götürmek olacaktır.
Hava direnci yok, yer çekimi yok. Yani bu, topaçın sonsuza kadar döneceği anlamına mı geliyor? Yine hayır. Uzay ne kadar boş olsa da bazı kuvvetleri vardır; orada burada bazı parçacıklar, yıldızlardan gelen radyasyon, bazı gezegenlerin yerçekimi. Sonsuza kadar dönemezdi ama aslında ona çok yaklaşacaktı.
