Sahip olduğum bu hisse eğer sahipseniz nasıl normal bir şekilde yaşayabiliyorsunuz?

O bana kalırsa hayal gücünün kuvveti ile alakalı sendeki kadar ağır bir durum olmasa da bende o tür düşüncelere daldığımda nefesim bir süreliğine kesiliyor ve sonra nabzım ritmini kaybediyor hatta çok kafa yoruyorsan bu evren olmak zorunda değil panik atak bile gecirebilirsin bu kişiden kişiye değişir sen mesela gülüyorsun fakat ben bu tür ekstrem durumlarda bu tür problemlerle karşılaşıyorum bir keresinde kısa sürede bağlandığım bir metal müzik sanatçısının intihar ettiğini öğrendiğimde o günün sabahı ders çalışırken onun müziklerini dinliyordum ve ben istemesem de bilinçdışı zihinde bu olay kendi kendine(ölüm vs duyguları)tekrar ederek beni aniden boşluğa düşürmüştü ve saçma sapan belirtiler göstermeye başlamıştım(bir an ölücekmis gibi belirtiler,kalp atışında artış üşüme,titreme,göz kararması) yani demem o ki bu biraz kafayı çatlatacak kadar düşününce meydana geliyor benzer bir örnek yatmadan evvel bir kitap okuyordum kitap fizikle alakalıydi ama matematiksel olasıliklarla ilgili bir bölümü okuyordum.1-1.5 saat konu üzerine kafa yorduğumda gece 3 gibi kendiliğimden uyanmıştım kafamın içinde 20 30 kişi bağırarak tartışıyor olasılıklardan bahsediyor bir süre sonra az kalsın ağlayacaktım deliriyor muyum diye ama sabah olunca geçti çok şükür biraz gerçekliğe odaklanınca bir süre hayatı daha yüzeysel ele alınca(ne yazık ki)düzeldim biraz.Bazı insanlar bu durumlardan nasıl etkilenmiyor anlamış değilim.Ben deneyimlerimi aktardım işin bilimsel yanına pek deginmedim umarım yardımcı olmuştur.

Benim genelde evren ile bir problemim olmuyor genelde insan ile alakalı. İnsanlık ile alakalı bütün kararlarımız, aşkımız, dostluğumuz,irademiz ve onurumuz bunu böyle daha fazla devam ettirebilirsiniz ama benim vardığım sonuç şu anlamsız. Her duygu her düşünce her hareketimiz sadece 2 amaç için var yaşamak ve üremek. Bunu tamamen bıraksak bir şekilde karara varıp tür olarak intihar etsek bile neyi değiştirebiliriz. Birkaç milyon yıl sonra bizden daha zeki varlıklar tekrardan evrimleşmez mi? Diyelim ki acayip geliştik falan uzayda da bizden zekisi yok (yakın kuzenlerimiz olan maymunlardan gen farkımız %1-2 civarı yani fazla akılı değiliz ) ırk olarak ölümsüz olduk galaksiye yayınlıyoruz peki ya sonra? Evreni ne kadar kontrol edebiliceğiz? Trinyonlarca yıl çalışıp galakisiyi ele geçirdik ölümsüzüz ama evrenin genişlemesine engel olabilicek miyiz? Daha ilginç bir soru ise şu sence insanlar mantıken kolayca çözülebilecek olan küresel ısınma ile baş edemezken hangi özgüvenle insanlığın birkaç bin yıl sonra hayata kalabileceğini söyelyebiliriz? Peki sen ne yapabilirsin? Ne yapacaksın? Yatmak bu saçma hiçbir etkinin olmadığı konuları düşünmek ile ne elde edeceksin? Peki ya çalıştın bilim adamı oldun aynı zamanda danışın de birçok buluş yaptın bütün dünya sana saygı duyuyor peki ya sonra? Ne yaparsan yap anlamsız istersen çöp parçası gibi yaşa istersen de daha önce tarihte görülmemiş bir dahi ol medeniyeti birkaç yüzyıl yada bin yıl ileri taşı ister intihar et ne kadar fark eder. Bence bu dine içten inanmayı başaramadığın zamanlar insan deden seyin birkaç on yıl sonra (özel bir durum olmadıkça) yok olabileceğini anladığın zaman galiba bu sırada çocuksu hayallerimiz düşüncelerimiz ile gerçekler çatışıyor dünya görüşümüz tersine dönüyor normlarınız değişiyor bu sırada da bazen böyle hissediyoruz sanki her şey anlamsız gibi. Ben genelde göremezden geliyorum yada düşünmektense bunun ban bir yararı olmayacağını hiç olmasa anne babamın yüzüne bakabilmek için iş bulmam gerektiğini düşünüyorum bunun için ise okumak gerekli. Bu tür durumlarda bazen kendime vuruyorum bunların sadece bahane olduğundan bahsediyorum. Çalışmak istemiyorsun o yüzden yapıyorsun gibi. Bu de yaşarsam en azından pişman olmayacak şekilde yaşayım olayı da var her zaman bir çöp gibi yaşayabilirsin yada intihar edebilirsin ama okumasan pişman olmanın ağırlığını kaldırabilicek misin? Gibi düşünceler ile diğer her şey anlamsız düşünceleri bastırıyorum