Ölüp gideceksem yaşamamın anlamı nedir?

"Ölümle biten yaşam saçmadır, evet. Bunda kuşku yok. Ama yaşam ölümle bitiyor diye kapayacak mıyız gözümüzü, yüreğimizin kapılarını bu yaşanası dünyanın güzelliklerine, bunlar yanında insanların acılarına, çaresizliklerine? Mademki yaşıyoruz, yaşadığımız sürece mutlu olmaya, sağımızda solumuzda mutluluk yaratmaya bakmalıyız. Mutluluk, bir yerde ve her yerde hiçbir şey beklemeden dünyayı, insanları sevmektir."

-Albert Camus

Merhabalar,

Belki bir psikolog bu soruna daha güzel cevaplar verebilir. Ben ise senin gibi birisi olarak deneyimlerimi paylaşabilirim sadece.Bu düşünceni çok iyi anlıyorum.

Öncelikle şunu söyleyeyim düşünceler kesinlikle fiziksel yapını etkileyebiliyor. Ben mide kanserine kadar gitmiştim. Onun için düşünmekten vazgeçemezsin belki ama küçük aralar verebilirsin.

Bende tam bir nihilistlik sonucuna varmıştım hala da öyleyim aslında bir yanım bu bir gerçek acı bir gerçek. Schopenhauer sanırım benle gurur duyardı yada hala yaşadığım için annesinin yerine koyardı bilemiyorum. Ama şunu fark ettim ki öncelikle ölümden kaynaklı anlamsızlık bana bazı güçlerde verdi, örneğin kendimi ikna edebileceğim sürece neye değer verip neye değer vermeyeceğime çünkü zaten hiç bir şeyin anlamı yoktu. O zaman kendime edindiğim amaç doğrultusunda neye değer verip veremeyeceğimi kendim belirlemeyeyim ki? Bunu bir motivasyon kaynağı olarak kullandım yani kendi kendimi manipüle ettim aslında. Ve özel sektörde çok şeyler başardım hemde o sen değerlisin dedikleri yalana kanmadan çünkü ben neyi istersem o değerliydi benim için. Bilgisayardan anlarsan bir sanal sürücü gibi düşün yada bi emülatör.Yine de bunların hiç biri beni mutlu etmedi (belkide seni eder.) ve bir gün canım değer verecek bir şey bulamadı ve öylesine istifa ettim. Belkide sen mutlu olursun bu şekilde bilemem.

Sonra anlamaya çalıştım, nükleer fizik, fizikokimya, atom fiziği hatta sosyoloji,felsefe,metalurji...Nietzsche doğru ama karanlık bir yolda olduğumu anlattı. Foucault ise çevremdeki vahşetin aslında sistemli olduğunu. Diğerleri ise ihtişamlı bir sistemde dandikten bir nokta olduğumuzu anlattı. (weber'e az sövmedim) Kesinlikle düzenli değil kaotik bir dünya. Ama düzenli olsa sanırım daha da sıkıcı olurdu değil mi? Yine de öğrenmek her zaman güzel. En azından başta söylediğim gibi düşüncelerimle başbaşa kalmamak için kaliteli ve "değerli" bir ara. Onunla uğraşırken kendimi kaybedeceğim bir ilgi alanım olması işime yarardı hep.

Sonra evime iki kedi aldım. Onların o masumluğunu izledim, gezdik beraber,baya iki kişi+iki kedi Türkiye turunda...Hayvanların saf sevgilisi iyi geldi cidden. Birine değer vermeye çalıştım ve şanslıydım ki o da bana değer verdi. Şu an intihar etmiyorsam o patileri birer kez daha fazla görebilmek ve değer verdiğim kişiyle biraz daha vakit geçirebilmek içindir. Bazen düşünüyorum ki eğer bir yaratıcı var olsa bile kesin intiharı düşünüyordur ve etmemek için arada patilerimizi görmek mi istiyordur, onu var oluşa bağlayan tek şey budur belkide, zira var olmak cidden çok sıkıcı.

Sonuç olarak doğruya olan arzumuz hem ödülümüz hem lanetimiz sanırım. Diğer taraftan benim morfinim "hayat kısa zaten, mutluluk pointler toplamak en güzeli" mottosu oldu... ve patiler önemli onları atlamayalım :)

Kurzgesagt'ın Optimistic Nihilism videosunu izlemenizi öneririm.

Kişisel görüşüm ise: Bir şeyler deneyimliyoruz, bilinmezliğin içinde bilince sahip olduğumuzu düşünen ve kendimizi bu bilinçle bağdaştıran varlıklarız oysa henüz bilincin dahi ne olduğunu bilmiyoruz. Hayvanız ve hayvansal iç güdülerimiz var. Bu yüzden bazı davranışla bizi mutlu ediyor, bunların peşinden gitmek bence yanlış değil. Gerceğin farkında olmamıza rağmen hala insanız ve bizi mutlu edicek şeyleri de kovalamalıyız bence. Hayatın tümü felsefe ya da düşünce üretmekten ibaret değil. Tutkular ve duygular birer kimyasal tepki olsa da; duygular, biz yalnızca beyindeki elektriksel aktivitenin yan ürünü olan insanlar için oldukça gerçek. Tam olarak nasıl ve neden burda olduğumuzu bilmesek de bir şeyler deneyimlediğimiz bir gerçek. Ve geleceğin neler getiriceği de oldukça bilinmez. Bu bilinmezliği ve beynin ödüllendirmelerini takip etmek, hiçlikten daha çekici geliyor bana.

https://www.youtube.com/channel/UCsXVk37bltHxD1rDPwtNM8Q

Felsefe konusunda ne kadar bilgin var bilmiyorum ama sana şunu söyleyebilirim ki biz insanoğlu bu sorunun cevabını yüzlerce yıldır arıyor ve bulamıyoruz büyük ihtimalle de bulamayacağız . Çünkü bir sonuç vermek için bulman gereken şey nedensellikte yatıyor . Tanrı şöyle istediği için veya bunu yaptığı için böyle oldu ve onun yüzünden bu onun da yüzünden ben oldum diye zincirleme şekilde olaylar birbirini izliyor . Hele ki sonsuz evren modelini kabul ediyorsan kolay gelsin ,Tanrı bir hikaye . Yine araştırma dine kayıyor . Hayat ne düşünürsen düşün bir olasılık , bir şans ve bu olasılığı da keşfeden yine insanoğlu Tanrı'yı yarattığı gibi bilimi de yarattı , kör saatçiyi buldu ve araştırdı ondan çoğu şey için yararlandı şu anda tek amacı türünün devamını sağlamak . Sen de bu düşünceyi benimse bilimi yaşat ve büyüt çünkü bu kendine "bulabileceğin" amaçlar arasında en iyisidir. Kendini öldürmek hiç bir işe yaramayacaktır . Ölüm sadece hissedilmeye bir uyku .

merhabalar Dea Vanera

bir şeyin sonunun gelmesi onun anlamsız olduğu anlamına gelmez. şu dünyada her şeyin bir başlangıcı ve sonu vardır, hiç bir şey baki kalmayacaktır. bilgisayar oynamayı çok seviyorum ama bu oyun bir yerden sonra bitecek, ama bu durum bilgisayar oynamayı değersiz yada anlamsız yapmaz.

bir hayatı anlamsız yapan şey amaçsızlıktır. bir amacın, hayatta bir hedefin, başarmak istediğin bir ödül bunlar hayatı anlamlı kılar. önemli olan çok yaşamak değildir, er yada geç öleceğiz. önemli olan doğru ve seni tatmin edecek bir amaç edinen ve onu gerçekleştirmendir.

şunu her zaman kendine söyle: sen değerlisin, sen akıllın, kimse ne yapacağını senden daha iyi bilmiyor ve senin imkanlarından daha iyi biri çıkamazdı. sen bir evrensin, içinde anılarınla, duygularınla, hayat tarzınla, düşüncelerinle, dünyada senin gibi biri hiç çıkmadı ve çıkmayacakta.

öldükten sonra hayat yok ve senin yaşayıp, bir şeyler başarmak için başka şansın da yok. sadece 80 yılın var(ortalama insan ömrü), ve bu 80 yılı güzel ve faydalı şeyler için harcamalısın.

hayaller kur, çok çalış, bu hayalleri gerçekleştir, aşık ol, canın ne istiyorsa onu yap bir daha bu anı yakalayamayabilirsin. kendine çok çok iyi bak bilim sana yol göstersin✌️😜