Neden istisnasız olarak bütün dizilerin senarist ve yönetmenleri, hayatlarında hiç dizi izlememiş gibi, empatiden yoksun sahneler çekiyor?

Çünkü insanlar bu dizileri izliyor.Eğer izlemeselerdi bu tip dizilerden yeteri kadar kâr edilemeyeceği için bu tip diziler çekilmezdi.Bence bu durumda sorgulamamız gereken senaristler,yönetmenler değil izleyicilerdir.

Anlatılar, amaçları gereği insanlara bir öykü, fikir, duygu vs. sunarlar. Peki biz çevrede bu kadar çok anlatı varken hangisini izleyeceğimizi neye göre seçeriz? Amacımıza göre. Ne bekliyoruz, buna göre.

Bazı anlatılar karmaşıktır, anlamak için çaba gerekir. Bu nedenle yorucudurlar. Onların anlatmak istediklerini anlamak belirli bir ön hazırlık gerektirir. Bazı anlatılar ise basittir, çaba gerektirmez. Zaten bildiğimiz şeyleri anlatırlar. Ve çoğu zamanda bildiğimiz, aşina olduğumuz yöntemlerle anlatırlar.

İşte siz, ne kadar basit bir şey anlatırsanız insanlar onu o kadar kolay anlar ve anlatınızla daha hızlıca duygusal bir ortaklığa girerler. Anlatılar tarihinin en çok sevilen, en çok izlenen üretimleri, basit temeller üzerine kurulu olanlardır.

Ama bu basit anlatıları o kadar fazla kez deneyimlemişizdir ki artık aynı şeyi tekrar tekrar izlemek gereksizleşir. Bu duruma karşı üreticiler de basit ama daha önce yapılmamış yeni öyküler, karakterler ve anlatılar bulmak gibi bir zorunlulukla karşı karşıya gelmişlerdir. Ama bu çok zor bir iştir. Hem farklı ve ilginç hem de anlaşılır ve nesnel gerçeklikle uyumlu öyküler inşa etmek pek az üreticinin başarabileceği bir şey.

E bu nedenle de her anlatıcı elbette bu zor amaca ulaşamayacaktır. Ulaşamıyor zaten. Bu süreçte de sayısız özensiz, ikna edicilikten uzak, tutarsız iş karşımıza geliyor.

Kısaca böyle.