Neden hayatta yapabileceklerimiz sınırlı ve aynı rutinde yaşıyoruz?

Tek cevabım şu: Yetiştirilme şekli.

Bir zamanlar bunu kim başlattı bilinmez ama şu an hepimizin yaptığı yapacağı her şey toplum tarafından belirlenmiş ve norm haline getirilmiş şeyler. İnsan bir parça olmak ister. Toplum tarafından kabul görmek ister insan. Dolayısı ile toplumun yaptığını yapar. Koca bir saatteki dişlilerden biri olur. Toplumun ta kendisi olur ve normları güçlendirir.

Yapabileceklerimiz yalnızca fiziksel sınırlar ile sınırlıdır. Geri kalanı tamamen normlar tarafından yönetilir.

Konfor alanından çıkmak zordur.Çoğu insan bunu zihninde tasarlar fakat eyleme geçiremez.Bunun sonucunda farkındalıklı huzursuzluk yaşanır.Tabi bizi ateşleyen,harekete geçiren ve motive eden dopamin adlı bir hormonumuz var.Bu hormonumuzu yükseltmek için de bazı yollar var.

-Motivasyon konuşması izlemek

-Düzenli egzersiz

-Sağlıklı beslenme

-Kaliteli uyku(en az 7 saat)

-Meditasyon,yoga gibi etkinlikler.

-Küçük hedefler belirleyip başarınca kendini takdir etmek.

-Yeni hobiler edinmek.

Bildiğiniz sularda yüzmek çok daha rahat, kolay ve güven vericidir de ondan.

Çünkü insanlar bilinmeyen başta olmak üzere, seçim yapmaktan ve karar vermekten rahatsız olur, hatta korkar. Yenilikler, farklılıklar ve rutinin dışına çıkmak ise bilinmezliktir, seçimlerdir ve karar vermektir ve huzursuzluğa, tedirginliğe, endişeye, kaygıya hatta korkuya neden olur.

Özellikle yaşlılarda ve yaşlandıkça (eğer öz farkındalığa sahipseniz) durumun daha vahimleştiğini göreceksiniz. İnsanlar yaşlandıkça dünyaları gittikçe daha sınırlanıyor, yeniliklere ve farklılıklara daha da kapalı hale geliyorlar. Yeni şeyler öğrenme istekleri azalıyor. Rutinlerinin dışına çıkmaları çok daha zorlaşıyor.