İntihar psikolojik seçilim midir?

Saniyorum ki hem evet hem hayir. Bu duruma cok yaklasmis ve kiyisindan gecip gitmis biri olarak sunu soyleyebilirim. Bazi gidisler psikolojik bir rahatsizlik sonucunda olabilir. Olaylara yogun, derin bir tepki verebilir kisi ve bu tepkiyi kaldiramayarak icinde bogulacagi bir hale gelebilir. Kimyasal bir dengesizlik sonucu olusabilir. Belki bu durumlar icin bir secilim tartisilabilir. Uzmanlara sormak lazim.Ancak bir de benim gibi olanlar var. Bir seyleri soran sorgulayan, neden, nasil basladi diyen. Gunluk hayatin siyasetin ekonominin yaninda bir tarafi surekli kokeni arastiran insanlar. Neden aci cekiyoruz ya da neden yer cekimi diye bir sey var? Neden bu kadar buyuk bir evren var, neden issizim? Neden kanser var? Neden bir ailem var? Neden duygular var? Nasil bir atom duygu hissedebilir hale gelmis? Hangi atom sabah 6da ise gitmedigi icin stres yasayabilir? Bir gercek var, icimizde, gozumuzun onunde ama bilmiyoruz. Her seyin teorisi gibi bir sey. Hem std fizige hem de atom alti seviyesine de uyum saglayan. Oyle bir teorinin pesinde olan insanlar var. Tanriyi arayanlar, mesih bekleyenler, galaktik fedarasyondan bahseden ve dunya disi canlilari bulmaya calisan insanlardan bahsetmiyorum, hepsi yanlis. Iki kisisel gelisim kitabi ile sirri bulanlardan da bahsetmiyorum. Benim gibi olan insanlarin cogu “normal” gorunen ama degismek icin, degistirmek icin cikis yolu arayan insanlar. Dunyaya iyilik getirmek icin bir yol aramiyorlar, kara deligin sirrini cozmek icin de bir yol aramiyorlar. Dunyaya, insanlara, kara deliklere, bu evrene, inanclara neden gerek var sorusuna ait bir cevap ariyorlar. Bu insanlar bir noktada her seyin sahte oldugunu fark edebiliyor ve iste orada yol ayrimina geliyor. Ya bu sahteligi yasamaya gerek yok diyerek farkli bir yola gidecekler ki bu intihar ya da kendilerinden ayrilabilecekleri, sisteme disardan bakabilecekleri bir zihin durumu olusturacaklar. Meditasyonlar veya astral seyahatlar falan degil soyledigim… boylelerinin gitmesi asla bir secilim degil. Keske hepimiz tum bu konulari konusabilecek tartisabilecek durumda olabilseydik. Derin bir felsefe gibi gorunuyor daha cok. Diger taraftan bugun tum bilim ve hatta tum inanc sistemleri de aslinda bu derin konular ile bugunku hale geldi. Bilimin gelismesi ise sosyal medyayi genisletti ve insanlarin cogu bu yuzeysel dunyaya tikildi. Kimse konusmuyor, dusunmuyor, sormuyor…

Dürüst olmak gerekirse teoride doğru gibi dursa da sana katılmıyorum. Gerek aile gerek kişisel gerekse zihinsel olsun bir problemi olan insanların intihar etmesi bir şeyi ''kaybettikleri'' anlamına gelmiyor. Yani sen ''ileride sağ çapraz''a adım atıp psikolojik bunalımdan çıkabildin diye bir başkasının da o adımı atması gerekmez. O adımı atabilen insanlar ''başarılı'' olarak görülmez. Sonuçta yaşadığı her an için acı çeken birinin,birnevi işkenceye uğrayan insanın cenneti intihardır.

Ama daha da ilginci hayatta kalmayı bir gereklilik olarak görmen. Üremek ve yaşamı devam ettirmek neden önemli? Verdiğin karar aslında sen öldüğünde üzülecek birini yaratmak ve o da ölünce onun yarattığının ona üzülmesini sağlamak aslında. Bu bir ''güçlü gen'' midir?

Konu hakkında sanırım ki sadece yüzeysel bir yorum yapabilirim,gerçekten bilgili insanlar umarım sorunu görür ve cevap verir ancak intiharı sanıyorum ki ''zayıflık'' veya ''olmaması gereken şey'' olarak görmen ne kadar etik ve bilimsel olarak doğru tartışılır.