Dışardan içeriye hiçbir şeyin temas edemediği içeriden de dışarıya hiçbir şeyin çıkamadığı bir kutuya konulan elma düşünce deneyini duymuşsunuzdur değil mi?

Varlıklar, onları var edip kuşatan doğaları ile varlık olurlar…

Aynı nehirde iki kez yıkanamayışımızın nedeni budur.

Diyelim ki nehir akışta değil ve aynı nehir. Biz aynı değiliz.

Diyelim ki nehir akışta değil ve aynı nehir ve biz dondurulmuş olarak aynı nehire sokulduk. Nehirle bizi kuşatan doğa aynı doğa değil.

Diyelim ki nehrin, bizim ve doğanın akışını bir muktedir yapı ile engelledik. Zaman aynı zaman değil.

Diyelim ki ışık hızında zamanı da durdurduk. Bizim nezdimizde hareket duracağı için, donmuş bir doğa, nehir ve biz için ikinci kez anlamını yitirir.

Diyelim ki buna da bir çözüm bulduk ve filmlerde olduğu üzere zamanın akışını sıfırladık ve bir tek biz akış halindeyiz ve bizde hiçbir değişim olmadan ikinci kez aynı nehire girdik. Giriş sayımız ve adları farklı. İlkinin adı birinci ikincisinin adı ikinci.

Daha devinen devasa bir evrene dair hiçbir şey söylemiş değiliz.

Dahası; mikro ölçekte atom altı dünyanın olasılıkçı doğası bir kenarda duruyor. Sevgiyle…